Ανταλλαγή πληθυσμών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Robot: Προσθήκη ημερομηνίας στην ετικέτα του προτύπου {{πηγές}}; διακοσμητικές αλλαγές |
|||
Γραμμή 1:
{{πηγές|13|05|2010}}
{{POV}}
Γραμμή 6:
Η μεγαλύτερη ανταλλαγή πληθυσμών που έχει γίνει, και κατ’ επανάληψη, τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία είναι στη Βαλκανική χερσόνησο.
== Ανταλλαγές πληθυσμών στα Βαλκάνια ==
Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους πολλοί εκ των κατοίκων της «τέως» Ευρωπαϊκής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη συνέχεια της Τουρκίας, μη θέλοντας να γίνουν υπήκοοι των χωρών που περιήλθαν τα εδάφη τους, με τις Συνθήκες Κωνσταντινούπολης, Λονδίνου, Βουκουρεστίου και Αθηνών, μετανάστευσαν αμοιβαία στις χώρες που πίστευαν ότι ανήκουν κατά παραπάνω ορισμό. Έτσι Μουσουλμάνοι από Ελλάδα Βουλγαρία και Σερβία μετοίκησαν προς μόνιμη εγκατάσταση στη Τουρκία, Βούλγαροι από Ελλάδα και Σερβία στη Βουλγαρία και Έλληνες από Βουλγαρία και Σερβία στην Ελλάδα. Το αυτό και οι Σέρβοι.
Γραμμή 31:
Πολλές χιλιάδες Ελλήνων βρήκαν το θάνατο συνέπεια διωγμών και ταλαιπωριών από [[1915]] – [[1918]]. Στο κύμα αυτό των πρώτων από Βουλγαρία και δεύτερο από Τουρκία εκπατρισθέντων Ελλήνων ήρθαν να προστεθούν και οι εκδιωχθέντες μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Όλοι αυτοί είχαν ανάγκη κάποιας προστασίας και βοήθειας αυτή που προτίθετο να τους εξασφαλίσει η [[Συνθήκη του Νεϊγύ]].
=== Συνθήκη Νεϊγύ, 1919 ===
Σύμφωνα με τη [[Συνθήκη του Νεϊγύ]] ([[27 Νοεμβρίου]] [[1919]]), η [[Βουλγαρία]] υποχρεωνόταν να αναγνωρίσει τα μέτρα εκείνα με τα οποία οι προέχουσες και συνασπισμένες Σύμμαχοι Δυνάμεις ήθελαν κρίνουν πρόσφορα σε σχέση προς την αμοιβαία και εθελουσία μετανάστευση των φυλετικών μειονοτήτων. Σ’ αυτή τη Συνθήκη διατυπωνόταν η απόφαση των Συμμάχων όπως «''η αμοιβαία και εθελουσία μετανάστευση των φυλετικών, θρησκευτικών ή γλωσσικών μειονοτήτων εις Ελλάδα και Βουλγαρία κανονισθεί δια συμβάσεως μεταξύ των δύο τούτων κρατών, συνομολογούμενης επί τη βάσει των όρων που αποφασίσθηκαν κατά την ως άνω ημέρα''».
Γραμμή 43:
Βάσει της παραπάνω Σύμβασης περί τους 50.000 Έλληνες περίπου μετανάστευσαν από Βουλγαρία στην Ελλάδα και 90.000 Βούλγαροι από Ελλάδα στη Βουλγαρία. Κατά δε τις επίσημες στατιστικές παρέμειναν στην Ελλάδα 41.017 σλαβόφωνοι που δεν επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν{{πηγή}}.
=== Συνθήκη της Λωζάνης, 1923 ===
Μετά τη [[Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου|γενοκτονία των Ποντίων]] και τη [[
[[
Κατά τη Σύμβαση αυτή η ανταλλαγή δεν ήταν πλέον εκούσια και ελεύθερη αλλά υποχρεωτική και αποτέλεσμα όρου πολεμικής ήττας. Στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης η Ελλάδα, μολονότι αντιτίθονταν στη άποψη και της εκούσιας ανταλλαγής (καταστροφική για τον ευημερούντα Ελληνισμό της Μικράς Ασίας), εντούτοις πιεζόμενη από το ατυχές αποτέλεσμα του πολέμου, δήλωσε να συζητήσει εκούσια και αμοιβαία ανταλλαγή. Η Τουρκία όμως δεν δέχθηκε ούτε εκούσια ούτε αμοιβαία αλλά υποχρεωτική. Μάταια το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]] διαμαρτυρήθηκε για κήρυξη της Εκκλησίας «εν διωγμώ». Αλλά και οι διαμαρτυρίες της τότε ελληνικής κυβέρνησης προς τη Τουρκία και τις Μεγάλες Δυνάμεις υπήρξαν ατελέσφορες.
Γραμμή 62:
Με το τέλος του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] επίσης, έγιναν μεγάλες πληθυσμιακές μετακινήσεις στα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας. Τουλάχιστον 6.000.000 Γερμανοί υποχρεώθηκαν να μετακινηθούν προς τα δυτικά λόγω της αλλαγής των συνόρων, και ανάλογοι πληθυσμοί Πολωνών, Λευκορώσων κ.λπ{{πηγή}}.
== Σημειώσεις ==
Την πατρότητα του όρου '''υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών''' που είχε επικυρώσει η [[Συνθήκη της Λωζάνης]] ως ανυποχώρητο αίτημα των Τούρκων πολλοί την αποδίδουν στον Νορβηγό αντιπρόσωπο της [[Κοινωνία των Εθνών|Κ.τ.Ε.]] Δρ ''Φρίντχοφ Νάνσεν'' που ως απεσταλμένος των συμμαχικών κυβερνήσεων είχε αναλάβει να μελετήσει το ζήτημα των εθνικών μειονοτήτων και ιδιαίτερα των Ελλήνων στο νεοσύστατο τουρκικό κράτος και ο οποίος είχε δεχθεί πως μοναδική λύση του προβλήματος ήταν ο οριστικός διαχωρισμός των πληθυσμών. Παρά ταύτα η πατρότητα του όρου δεν έχει διερευνηθεί πλήρως. Ο Τούρκος αντιπρόσωπος στη Λωζάνη ''Ριζά Νούρ Μπεη'' υπήρξε εκείνος ο αδιάλλακτος υποστηρικτής της "υποχρεωτικής ανταλλαγής" δηλώνοντας και επιχειρηματολογώντας
== Θέση του Ο.Η.Ε. σήμερα ==
Από τη διεθνή κατοχύρωση των [[Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα|ανθρωπίνων δικαιωμάτων]] και ειδικότερα του δικαιώματος της ελεύθερης μετακίνησης και εγκατάστασης και της απαγόρευσης της συλλογικής απέλασης (Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Δ΄ Πρωτόκολλο) η «ανταλλαγή πληθυσμών» σήμερα αποτελεί παραβίαση κανόνων Διεθνούς Δικαίου και έχει τεθεί εκτός πραγματικότητας{{πηγή}}.
== Πηγές ==
{{wikisource|Συνθήκη της Λωζάνης}}
* "Το προσφυγικόν πρόβλημα" - Αθαν. Πρωτονοτάριος,
* "Η ανταλλαγή πληθυσμών" - Α.Α. Πάλλης, Αθήνα 1933
[[Κατηγορία:Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]]
[[Κατηγορία:Διεθνείς συνθήκες]]
[[Κατηγορία:Διπλωματία]]
[[Κατηγορία:Διεθνές Δίκαιο]]▼
[[en:Population transfer]]
[[eo:Transigo de loĝantaroj]]▼
[[es:Destierro penal]]
▲[[eo:Transigo de loĝantaroj]]
[[et:Küüditamine]]
[[fi:Pakkosiirto]]
[[he:טרנספר]]
▲[[Κατηγορία:Διεθνές Δίκαιο]]
| |||