Πολιτική κρίση στην Τουρκία (2008): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Οι δικαστές ψήφισαν 6 υπερ και 5 υπέρ της απαγόρευσης του ΑΚΡ. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο απαιτούνταν 7 ψήφοι με αποτέλεσμα να καταλήξουν στην δεύτερη εναλλακτική, δηλαδή στην επιβολή οικονομικών κυρώσεων, πρόταση που ψήφισαν τέσσερις. Ένας μόνο υποστήριξε την μη απαγόρευση του ΑΚΡ καθώς και την μη επιβολή χρηματικού προστίμου. Η ετυμηγορία των δικαστών ανακούφισε μεγάλο μέρος του λαού και έδωσε επιτέλους τέλος στο πολιτικό αδιέξοδο και την αβεβαιότητα που ταλάνιζε την Τουρκία τον τελευταίο χρόνο. Εμφανώς ευχαριστημένος παρουσιάστηκε αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης ο υπουργός εργασίας Φαρούν Τσελίκ που έκανε λόγο για ''νίκη της δημοκρατίας''. Παρ'ολη την θετική εξέλιξη το δικαστήριο στο σκεπτικό του, το οποίο παρουσίασε ο πρόεδρος του δικαστηρίου, μίλησε για "σοβαρή προειδοποίηση" προς τα μέλη του ΑΚΡ που θα πρέπει να συμμορφωθούν άμεσα με τις όποιες υποδείξεις.

 

== Σημειώσεις ==

<div style="font-size:90%">

'''i.''' {{Note_label|I|i|none}} Ο Ερμπακάν ήταν ο πρώτος ισλαμιστής πρωθυπουργός, γεγονός που προκάλεσε και την πρώτη σοβαρή σύγκρουση μεταξύ κεμαλιστών - ισλαμιστών. Στις [[5 Μαρτίου]] του [[1997]] υποχρεώθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας να υπογράψει τελεσίγραφο με το οποίο απαιτούσε την πάταξη του φανατικού ισλαμισμού ενώ δέκα μήνες αργότερα το κόμμα του τέθηκε εκτός νόμου ενώ σε αυτόν και σε άλλους τέσσερις στερήθηκαν για τα επόμενα πέντε χρόνια τα πολιτικά τους δικαιώματα. Η απόφαση του δικαστηρίου, πρόεδρος του οποίου ήταν ο [[Αχμέτ Νετζντέτ Σεζέρ]], θεωρήθηκε ως μεταμοντέρνο στρατιωτικό πραξικόπημα αφού ο στρατός έχοντας υπό τον έλεγχό της την δικαιοσύνη εξανάγκασε σε παραίτηση την κυβέρνηση χωρίς να χρησιμοποιήσει τρομοκρατία με τάνκ κ.λπ.

 

</div>