Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (1914): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πηγές|15|06|2010}}

Το '''Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (1914)''' που συνομολογήθηκε και υπογράφτηκε στις [[13 Φεβρουαρίου]] του [[1914]] από τις [[Μεγάλες Δυνάμεις]] στη [[Φλωρεντία]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]], εξ ου και η ονομασία του, ήταν η συνέχεια του προηγούμενου ομοίως [[Πρωτόκολλο Φλωρεντίας (1913)|Πρωτοκόλλου Φλωρεντίας (1913)]]. Το δεύτερο αυτό πρωτόκολλο αποτελούσε στη πραγματικότητα [[διακοίνωση]] των αποφάσεων των Μεγάλων Δυνάμεων προς την Ελληνική Κυβέρνηση για τη χάραξη των Αλβανικών συνόρων.

Σύμφωνα μ΄ αυτές τις αποφάσεις το [[Αργυρόκαστρο]], το [[Βουθρωτό]], το [[Δέλβινο]], η [[Κορυτσά]], η [[Χειμάρα]], οι [[Άγιοι Σαράντα]] και η νήσος [[Σάσων]] παραχωρούνται στην [[Αλβανία]] (νεοσύστατη Ηγεμονία). Παράλληλα η Ελλάδα καλείται να εκκενώσει τα εδάφη αυτά της [[Βόρεια Ήπειρος|Βορείας Ηπείρου]] τα οποία είχε καταλάβει ο ελληνικός στρατός αμέσως μετά την κατάληψη και απελευθέρωση των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]] ([[21 Φεβρουαρίου]] του [[1913]]).<br />

Αντίθετα με τα παραπάνω οι Βορειοηπειρώτες αποφάσισαν ν΄ αντισταθούν επαναστατικά με τα όπλα. Στις 17 Φεβρουαρίου, μόλις τέσσερις μέρες μετά τη παραπάνω διακοίνωση συνέρχεται επαναστατική συνέλευση στο Αργυρόκαστρο και ανακηρύσσει τη Βόρεια Ήπειρο σε "Αυτόνομη Πολιτεία" με προσωρινή κυβέρνηση υπό τον [[Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος|Γεώργιο Χ. Ζωγράφο]]. Τάχιστα οργανώθηκε στρατός από τον πατριώτη συνταγματάρχη [[Δημήτριος Δούλης|Δημήτριο Δούλη]] και άρχισε να οργανώνει την άμυνα της περιοχή.

Παρά ταύτα η τότε Ελληνική κυβέρνηση στις [[21 Φεβρουαρίου]] απάντησε στη παραπάνω Διακοίνωση ότι υποκύπτει, δέχεται την απόφαση, ζητώντας μόνο εγγυήσεις για την ασφάλεια των ελληνογενών κατοίκων, την ελεύθερη εκπαίδευσή τους και την ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων, στις αναφερόμενες παραπάνω περιοχές.

[[Κατηγορία: Συνθήκες|Φλωρεντίας]]

[[Κατηγορία: Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος]]

[[Κατηγορία: Νεότερη ελληνική ιστορία]]

[[Κατηγορία: Ιστορία της Αλβανίας]]