|
<blockquote>
Ο Πατριάρχης '''Σεραφείμ Β΄''' καταγόταν από την [[Ήπειρος|Ήπειρο]].
Διετέλεσε Μητροπολίτης [[Φιλιππούπολη|Φιλιππουπόλεως]] και το 1757 εξελέγη [[Οικουμενικός Πατριάρχης]]. Το Φεβρουάριο του 1759 εξέδωσε πατριαρχική και συνοδική πράξη, με την οποία καθιερώθηκε η [[30 Νοεμβρίου|30ή Νοεμβρίου]], εορτή του [[Απόστολος Ανδρέας|Αποστόλου Ανδρέα]], ως θρονική εορτή του Πατριαρχείου<ref>Μ.Γ.Βαρβούνη, Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εκδόσεις Χελάνδιον, Αθήνα 2006, ISBN 960-87087-5-3, σελ. 117</ref> και έκτοτε εορτάζεται ως τέτοια μέχρι σήμερα.
</blockquote>
Το 1761 καθαιρέθηκε από το Σουλτάνο και εξορίστηκε στο [[Άγιο Όρος]]. Από εκεί έδρασε υπέρ της εξέγερσης των Ελλήνων. Το 1769 κάλεσε τους Έλληνες να συμμετάσχουν στην Επανάσταση που είχε υποκινήσει η [[Ρωσία]]. Μετά την αποτυχία της Επανάστασης αυτής, εγκαταστάθηκε στο [[Κίεβο]], όπου και πέθανε το 1776.
Ο Πατριάρχης Σεραφείμ Β´ γεννήθηκε στο Δέλβινο της Βορείου Ηπείρου, ήταν Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως και μετά εκλέχτηκε Οικουμενικός Πατριάρχης το 1757.
Ήταν ένας φλογερός Έλληνας που τίμησε με την παρουσία του το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.
ΟΟικουμενικός Πατριάρχης Σεραφείμ ὁ Β΄ προκειμένου να αποκαταστήσει τήν ενότητα καί να αναζωπυρώσει τό ελληνικό ορθόδοξο φρόνημα του λαού, διόρισε το 1760, ως ιεροκήρυκα τού Γένους, τον Πατροκοσμα (Άγιος Κοσμάς ) και πέντε άλλους μοναχούς από τό Άγιο Όρος, για τις τουρκοκρατούμενες περιοχές του Ελληνισμού (Δέλβινο, στα χωριά του Βούρκου, στο Θεολόγο, Μουζίνα, Χιμάρα, Λούκοβο, Αργυρόκαστρο, Τεπελένι, Δερόπολη και μέχρι το Φίερη οπού και τον σκότωσαν οι τούρκοι και έγινε ο Άγιος των Ελλήνων) καθώς και τα Φραγκοκρατούμενα νησιά του Ιoνίου.
Η κίνηση αυτή, να στείλει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Σεραφείμ ὁ Β’ το δάσκαλο του Γένους τον Πατροκοσμά στα χώματα της Ηπείρου βοήθησε αφάνταστα να σταματήσει η να περιοριστεί ο εξισλαμισμός των κατοίκων σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα και ειδικά στην περιοχή της Ηπείρου.
Το 1761 οι Τούρκοι και ο σουλτάνος έδιωξαν τον Οἰκουμενικό Πατριάρχη Σεραφείμ το Β’ από το θρόνο του Πατριαρχείου για το εθνικό του έργο και τον έστειλαν εξορία στον Άγιο Όρος, οπού αυτός συνέχισε την εθνική πατριωτική του δράση για την εξέγερση των Ελλήνων εναντίων των τούρκο-οθωμανών.
Μάλιστα μετά από 7 χρόνια στην εξορία το 1769 εξέδωσε Ἐγκυκλίους καὶ καλούσε τοὺς Έλληνες νὰ συμμετάσχουν στην Επανάσταση, ἡ οποία
είχε την στήριξη ἀπὸ τὴν Ρωσία.
Μετὰ τὴν ἀποτυχία τῆς Επανάστασης, κατέφυγε στὸ Κίεβο τῆς Ουκρανίας, οπού πέθανε το 1776.
Ο Δελβινιώτης Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Σεραφείμ Β´ μπορεί να έμεινε μόνο 4 χρόνια στο θρόνο του Οικουμενικού Πατριαρχείου γιατί διώκτικε αμέσως από τον σουλτάνο και τους τούρκους, αλλά έχει μείνει στην ιστορία του Ελληνισμού ως ο φλογερός απροσκύνητος Πατριάρχης.
== Παραπομπές ==
== Πηγές ==
*[http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=271 Οικουμενικό Πατριαρχείο]
*[http://www.facebook.com/home.php?#!/notes/idryma-meleton-kai-aroges-boreioepeirotikou-ellenismou/o-delbiniotes-oikoumenikos-patriarches-konstantinoupoleos-serapheim-b-1757-1761-/414245549176]
{{Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως}}
| 