Ιωάννης Δεληγιάννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +DEFAULTSORT; διακοσμητικές αλλαγές |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 27:
Ο Ιωάννης Δεληγιάννης πραγματοποίησε αρκετά έργα κατά τη διάρκεια της εξουσίας του. Έχτισε δύο εκκλησίες στα [[Λαγκάδια Αρκαδίας|Λαγκάδια]] (Ναός των Ταξιαρχών και ναός του Αη Γιάννη-και οι δύο ολοκληρώθηκαν το 1808 μέσα σε 40 μέρες) και ένα σχολείο το 1795. Έχτισε επίσης και μία εκκλησία στο χωριό [[Αναζήρι]].<ref> Δεληγιάννης Κανέλλος, ''Απομνημονεύματα'', εκδ. Πελεκάνος, Αθήνα 2005, σελ 89 </ref>
Η στάση του γενικά χαρακτηρίζεται για τα φιλικά αισθήματα προς τους Τούρκους, οι οποίοι άλωστε ευνοούσαν συχνά τους προεστούς.
Ακόμη, όπως και οι υπόλοιποι προεστοί, προκειμένου να αυξήσουν την περιουσία τους και την επιρροή τους, καταπίεζαν τους ντόπιους πληθυσμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Δεληγιάννης με άλλους προεστούς εισέπρατταν επιπλέον δυσβάσταχτους φόρους δήθεν για "θείους (ευλογημένους) λόγους" γεγονός το οποίο προκάλεσε την αγανάκτηση των κατοίκων οι οποίοι το κατήγγειλαν στον Σουλτάνο το 1803. Ο Σουλτάνος και οι Οθωμανικές αρχές έστειλαν ειδικό φιρμάνι ώστε να σταματήσει αυτή η παράνομη είσπραξη επιπλέον φόρων, τονίζοντας ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να εισπράττει επιπλέον φόρους από αυτούς που ορίζει ο Οθωμανικός νόμος.<ref> Έγγραφο 18-Σουλτανικό Φιρμάνι, Οθωμανικά Αρχεία Δημητσάνας, http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=585:--8-&catid=89 </ref>
Μετά την επανάσταση η Οικογένεια Δεληγιάννη έχασε τα προνόμιά της και ο γιος του Ιωάννη, [[Κανέλλος Δεληγιάννης]] στα απομνημονεύματά του προσπαθεί οργισμένος να παρουσιάσει την φιλοτουρκική στάση του πατέρα του ως ευεργετική για τους Έλληνες, πέφτοντας όμως σε πολλές και αναπόφευκτες αντιφάσεις.
Η δολοφονία του Ιωάννη Δεληγιάννη περιγράφεται στο παρακάτω αρκαδικό [[δημοτικό τραγούδι]]:
| |||