Ο [[Πλάτων|Πλάτων]] έδινε μεν μεγάλη σημασία στον γραπτό λόγο, αν και τον προφορικό λόγο θεωρούσε πολυτιμότερο του γραπτού. Γι' αυτόν τον λόγο ο Πλάτωνας δεν σταμάτησε να επεξεργάζεται τα γραπτά του μέχρι τα βαθιά γεράματα. Είχε βαθιά γνώση των έργων του Όμηρου[[Όμηρος|Ομήρου]], του Ησίοδου[[Ησίοδος|Ησιόδου]] και του Πίνδαρου[[Πίνδαρος|Πινδάρου]]. Επίσης σπούδαζε τους λόγους των ρητόρων της εποχής του, των λυρικών και τραγικών ποιητών, και ασχολείτο πιο εντατικάεντατικότερα με τις κωμωδίες του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]], του [[Επιχαρμούς]] και του [[Σόφρων|Σόφρωνα]], ο μύθος δε αναφέρει, ότι μερικά από τα βιβλία αυτά βρίσκονταν δίπλα στην νεκρική του κλίνη.
Τα έργα του Πλάτωνα δημοσιεύονταν από τους μαθητές του. Λόγω της μεγάλης έκτασηςεκτάσεως των πολυσέλιδων έργων του δεν υπήρχαν πολλά αντίγραφα, και κατά καιρούς δανείζονταν έναντι χρημάτων.<ref>Διογ. Λ. ΙΙΙ, 66: ''ώσπερ Αντίγονός φησιν ο Καρύστιος εν τω περί Ζήνωνος, νεωστί εκδοθέντα εί τις ήθελεν αναγνώσαι μισθόν ετέλει τοις κεκτημένοις''.</ref> Σε μία κωμωδία της εποχής του Πλάτωνα αναφέρεται το όνομα του μαθητή του ΠλάτωναΕρμοδώρου [[Ερμόδωρος|Ερμόδωρου]] οτου ΣυρακούσιοςΣυρακουσίου, ο οποίος υποθέτουμε ότι διέδωσε στην Σικελία τις γραφές του διδασκάλου του. Υποθέτουμε, ότι άλλοι μαθητές του έκαναν το ίδιο, διαδίδοντας τα έργα του Πλάτωνα στην πατρίδα τους.
