Ελίκη (αρχαία πόλη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 10:
Η καταστροφή της Ελίκης τροφοδότησε τις συζητήσεις πολλών Ελλήνων και [[Ρωμαίοι|Ρωμαίων]] συγγραφέων, ενώ είναι πιθανό να ενέπνευσε στον [[Πλάτων|Πλάτωνας]] το μύθο της [[Ατλαντίδα]]ς.<ref name=soter/>
Για την βυθισμένη Ελίκη, ασχολήθηκαν, ερεύνησαν και έγραψαν οι:
Ο πρώτος αρχαιολόγος που προσπάθησε να εντοπίσει τη χαμένη πόλη ήταν ο [[Σπυρίδων Μαρινάτος]], χωρίς επιτυχία. Το 1988, ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τη Δώρα Κατσωνοπούλου και τον Steven Soter, ξεκίνησαν εκ νέου την προσπάθεια εντοπισμού της Ελίκης. Στην αρχή, προχώρησαν σε υπερηχητική ([[σόναρ]]) σάρωση της υποθαλάσσιας περιοχής ΝΔ του [[Αίγιο|Αιγίου]]. Επειδή αυτή η σάρωση δεν έδωσε ενδείξεις ύπαρξης πόλης στο βυθό ή κάτω από αυτόν, επικέντρωσαν τις έρευνές τους στην παρακείμενη παραθαλάσσια πεδιάδα. Εκεί, το 1991, οι δοκιμαστικές τομές στο άνω τμήμα του δέλτα που σχηματίζεται από τις εκβολές των ποταμών Σελινούντα και Κερυνίτη, απέδωσαν στρώματα με κεραμική, σε βάθη έως 15 μ. Το 1994, σε συνεργασία με το [[Πανεπιστήμιο Πατρών]], διεξήγαγαν [[μαγνητόμετρο πρωτονίου|μαγνητομετρική]] έρευνα της περιοχής στο μέσο του δέλτα, η οποία αποκάλυψε το περίγραμμα κτιρίου. Από αυτό το σημείο ξεκίνησαν οι ανασκαφές το 1995, οι οποίες συνεχίστηκαν μέχρι το 2005, αποκαλύπτοντας τα ίχνη της [[κλασσική εποχή|κλασσικής]] και [[ελληνιστική περίοδος|ελληνιστικής]] πόλης της Ελίκης, [[Ρωμαίοι|ρωμαϊκό]] δρόμο και ρωμαϊκά και [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|βυζαντινά]] κοιμητήρια. Ανακάλυψαν επίσης προϊστορική πόλη της πρώιμης [[εποχή του Χαλκού|εποχής του Χαλκού]] (2400 π.Χ.), διατηρημένη σε πολύ καλή κατάσταση, η οποία φαίνεται να είχε την ίδια τύχη με τη μεταγενέστερη ελληνιστική πόλη.<ref name=soter>Δώρα Κατσωνοπούλου, Steven Soter.</ref>▼
1. Το 1826 ο Γάλλος Φραγκίσκος Πουκεβέλ.
2. Ο Γερμανός Ερνέστος Κούρτιος, το 1851.
3. Ο Γερμανός Ιούλιος Σμιτ, το 1879.
4. Ο ΄Ελληνας Σπύρος Παναγιωτόπουλος, το 1883.
5. Ο ΄Ελληνας Π.Κ. Ξυνόπουλος, το 1912.
6. Ο Γερμανός Παύλος Βέλτερς, το 1912.
7. Ο Γάλλος Μοντεσσυ ντε Μπαλλόρ, το 1924.
8. Ο Άγγλος Στάνλεϋ Κάσσον, το 1939.
9. Ο Ιταλός G. Κάρο, το 1948.
10.Ο Γάλλος Ροβέρτος Ντεμανζέλ, το 1950.
11.Ο Γερμανός Αλφρέδος Φίλιππσον, το 1950.
12.Ο Έλληνας Σπύρος Δοντάς, το 1952.
13.Ο Έλληνας Αρίστος Σταυρόπουλος, το 1954.
14.Ο Έλληνας Ν.Π. Μουτσόπουλος, το 1956.
15.Ο Έλληνας Σπυρίδων Μαρινάτος, το 1960.
16.Ο Έλληνας Γεώργιος Γεωργαλάς, το 1962.
17.Ο Έλληνας Νικ. Παπαχατζής, το 1967.
18.Ο Αμερικανός Χάρολντ Έτζερτον, το 1967.
19.Ο Γάλλος Ζακ Υβ Κουστώ, το 1967.
20.Ο ερευνητής Αλέξης Παπαδόπουλος ανακαλ. 1979.
Στον Κορινθιακό Κόλπο και στην ευρύτερη περιοχή του Αιγίου ο δύτης-ερευνητής ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ έχει ανακαλύψει μια βυθισμένη πόλη. Βρίσκεται σε βάθος 25μ-45μ με ευρήματα όπως: τοίχους, πεσμένες στέγες, σπασμένα κεραμίδια, δρόμους, κλπ. Το αν αυτή η πόλη μπορεί να ταυτιστεί με την Ελίκη είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από εκτεταμένη υποβρύχια έρευνα. Σε κάθε περίπτωση, η ανακάλυψη αυτής της πόλης μπορεί να θεωρηθεί ως μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανακάλυψη.▼
▲Ο πρώτος αρχαιολόγος που προσπάθησε να εντοπίσει τη χαμένη πόλη ήταν ο [[Σπυρίδων Μαρινάτος]], χωρίς επιτυχία. Το 1988, ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τη Δώρα Κατσωνοπούλου και τον Steven Soter, ξεκίνησαν εκ νέου την προσπάθεια εντοπισμού της Ελίκης. Στην αρχή, προχώρησαν σε υπερηχητική ([[σόναρ]]) σάρωση της υποθαλάσσιας περιοχής ΝΔ του [[Αίγιο|Αιγίου]]. Επειδή αυτή η σάρωση δεν έδωσε ενδείξεις ύπαρξης πόλης στο βυθό ή κάτω από αυτόν στην συγκεκριμένη περιοχή, επικέντρωσαν τις έρευνές τους στην παρακείμενη παραθαλάσσια πεδιάδα. Εκεί, το 1991, οι δοκιμαστικές τομές στο άνω τμήμα του δέλτα που σχηματίζεται από τις εκβολές των ποταμών Σελινούντα και Κερυνίτη, απέδωσαν στρώματα με κεραμική, σε βάθη έως 15 μ. Το 1994, σε συνεργασία με το [[Πανεπιστήμιο Πατρών]], διεξήγαγαν [[μαγνητόμετρο πρωτονίου|μαγνητομετρική]] έρευνα της περιοχής στο μέσο του δέλτα, η οποία αποκάλυψε το περίγραμμα κτιρίου. Από αυτό το σημείο ξεκίνησαν οι ανασκαφές το 1995, οι οποίες συνεχίστηκαν μέχρι το 2005, αποκαλύπτοντας τα ίχνη της [[κλασσική εποχή|κλασσικής]] και [[ελληνιστική περίοδος|ελληνιστικής]] πόλης της Ελίκης, [[Ρωμαίοι|ρωμαϊκό]] δρόμο και ρωμαϊκά και [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|βυζαντινά]] κοιμητήρια. Ανακάλυψαν επίσης προϊστορική πόλη της πρώιμης [[εποχή του Χαλκού|εποχής του Χαλκού]] (2400 π.Χ.), διατηρημένη σε πολύ καλή κατάσταση, η οποία φαίνεται να είχε την ίδια τύχη με τη μεταγενέστερη ελληνιστική πόλη.<ref name=soter>Δώρα Κατσωνοπούλου, Steven Soter.</ref>
==Παραπομπές==
Γραμμή 18 ⟶ 42 :
*Δώρα Κατσωνοπούλου, Steven Soter, ''[http://www.helike.org/paper.shtml Οι ανακαλύψεις στην αρχαία Ελίκη]'' {{en}}
*Παυσανία, ''[[:s:Αχαϊκά|Ελλάδος περιήγησις - Αχαϊκά]]''
*Αλέξης Παπαδόπουλος, ''[http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=448 Περιοδικό Αρχαιολογία Νοέμβριος 1983]'',
''[http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/187.pdf Περιοδικό Αρχαιολογία τεύχος Νο 9]'',
''[Περιοδικό Επίκαιρα Αρ. Τευχ. 716 Απρίλιος 1982]'',
▲Στον Κορινθιακό Κόλπο και στην ευρύτερη περιοχή του Αιγίου ο δύτης-ερευνητής ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ έχει ανακαλύψει μια βυθισμένη πόλη. Βρίσκεται σε βάθος 25μ-45μ με ευρήματα όπως: τοίχους, πεσμένες στέγες, σπασμένα κεραμίδια, δρόμους, κλπ. Το αν αυτή η πόλη μπορεί να ταυτιστεί με την Ελίκη είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από εκτεταμένη υποβρύχια έρευνα. Σε κάθε περίπτωση, η ανακάλυψη αυτής της πόλης μπορεί να θεωρηθεί ως μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανακάλυψη.
''[Περιοδικό Πλεύση Τεύχος 7 Σεπτέμβριος 1984]''
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
| |||