Αχίλλειο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: es:Achilleion
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Το '''Αχίλλειο''' είναι μία από τις γνωστότερες βασιλικές επαύλεις της Ευρώπης και ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο αρχιτεκτόνημα της [[Κέρκυρα|Κέρκυρας]] που βρίσκεται παρά τον οικισμό Γαστούρι, περίπου 10 χλμ. από την πόλη Κέρκυρα. Η έπαυλη αυτή σχεδιάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Ραφαήλ Καρίττο (Raffaele Caritto) σε πομπηινό ρυθμό και χτίστηκε το [[1890]] με εξ ολοκλήρου δαπάνη της αυτοκράτειρας [[Ελισάβετ της Αυστρίας]], η οποία λόγω της ευαίσθητης υγείας της ζήτησε την οικοδόμησή της. Την έπαυλη την αφιέρωσε στον [[Αχιλλέας|Αχιλλέα]], απ’ όπου και το όνομα της, τον περίβολο της οποίας πλούτισε με αγάλματα από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Εξ αυτών τα πιο γνωστά έργα είναι οι "Επτά Μούσες" και ο ''Αχιλλέας Θνήσκων'' του Χέρτερ. Στο εσωτερκό του φέρει τοιχογραφίες και διακοσμήσεις σπουδαίων καλλιτεχνών της εποχής της ανέγερσής του.
 
Η Ελισάβετ δολοφονήθηκε το [[1898]]. Το [[1904]], κατ΄ άλλους το [[1907]] ο αυτοκράτορας της Γερμανίας Γουλιέμος[[Γουλιέλμος Β΄ [[Κάιζερτης ΒίλχεμΓερμανίας|Γουλιέλμος Β'Β΄]] (γνωστός και ως κάιζερ) αγόρασε το Αχίλλειο, στο οποίο και διέμενε κατά τις τακτικές ανοιξιάτικες επισκέψεις του στη Κέρκυρα. Υπήρξε άνδρας ιδιαίτερα καλλιεργημένος και λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Τοποθέτησε ένα κολοσσιαίο άγαλμα του Αχιλλέα με την επιγραφή «Στον μέγιστο των Ελλήνων από τον μέγιστο των Γερμανών».
 
Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο η ιδιοκτησία της έπαυλης αυτής πέρασε στο ελληνικό δημόσιο όπου και ερημώθηκε μέχρι που το 1962 αποφασίστηκε η εκχώρησή της σε δυτικογερμανική τότε εταιρεία για να λειτουργήσει ως καζίνο, κατά προτροπή του Βασιλέως Παύλου προκειμένου να γίνει εφάμιλλο του Μονακό, με ότι θα σήμαινε αυτό για την παράλληλη ανάπτυξη της Κέρκυρας. Τελικά το καζίνο λειτούργησε με κάποιες μικροδιακοπές ως το 1981 όταν οι τότε πολιτικές εξάρσεις εξανάγκασαν αυτό να κλείσει. Αρχισε η επαναλειτουργία του, υπό τη διεύθυνση του ΕΟΤ, το 1984.