Άκοβα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως '''Άκοβα''' ή '''Άκοβαι''' ήταν γνωστή κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] τοποθεσία κοντά στο σημερινό χωριό Βυζίκι της [[Αρκαδία|Αρκαδίας]]. Η ονομασία αυτή ίσως προέρχεται από την λατινική λέξη «άκουα» που σημαίνει νερό καθώς η περιοχή έχει πολλά νερά. Μετά την άλωση της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] από τους σταυροφόρους το 1204 και τη διανομή των εδαφών της αυτοκρατορίας η Άκοβα, μαζί με άλλα 23 φέουδα, αποτέλεσε μια από τις 12 βαρωνίες (βαρωνία της Άκοβας) στις οποίες διαιρέθηκε η Αχαΐα (τότε η [[Πελοπόννησος]]) και δόθηκε στο βαρώνο Γκωτιέ ντε Ροζιέρ το 1209. Ο [[Γκωτιέ ντε Ροζιέρ]] έχτισε στην περιοχή ένα φρούριο για το οποίο γίνεται λόγος και στο [[Χρονικό του Μορέως]] (''κάστρον καλόν εποίκεν κι ωνόμασε την Άκοβαν''). Οι [[Φράγκοι]] ονόμασαν το φρούριο [[Ματεγκριφόν]] ή Ματαγκριφόν (Mategriffon ή Mathegriffon) που σήμαινε ή η απόκρουση ή η εξόντωση των Γραικών ο δε λαός το έλεγε «Κάστρο της Μονοβύζας», καθώς μετά το θάνατο του ντε Ροζιέρ τη βαρωνία ανέλαβε η ανεψιά του και κόρη του βαρώνου του Πασαβά (Γύθειο) Μαργαρίτα, για την οποία αναφέρεται ότι ήταν μονόστηθη για να πολεμάει πιο άγρια. Τελικά τα 2/3 των εδαφών της Άκοβας προσαρτήθηκαν στο Πριγκηπάτο της Αχαΐας του πρίγκηπα [[Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος|Γουλιέλμου Βιλλεαρδουίνου]] ο οποίος αργότερα τα παραχώρησε στη δευτερότοκη κόρη του Μαργαρίτα που έγινε η δεύτερη κυρά της Άκοβας το 1277 και η οποία κληροδότησε την Άκοβα στην κόρη της Ισαβέλλα.