Αβέρκιος Λαμπίρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Ο '''Αβέρκιος Λαμπίρης''' ([[Βλασία Αχαΐας|Βλασία]] - [[Πειραιάς]] 1912<ref>Νεολόγος 10 Ιανουαρίου 1912</ref>), ήταν Ιερωμένος που είχε διατελέσει και [[Κατάλογος Μητροπολιτών Πάτρας|Αρχιεπίσκοπος Πατρών και Ηλείας]].
 
Γεννήθηκε στην Βλασία των [[Επαρχία Καλαβρύτων|Καλάβρυτων]], ήταν γιος του Λουκά Λαμπίρη και αδελφός του Σπυρίδωνος Λ. Λαμπίρη ή Ασημακόπουλου . Το 1877 μετά την δολοφονία του αδελφού του ανέλαβε τη μόρφωση του ανιψιού του Αντώνιου μετέπειτα διδάκτωρ της ιατρικής<ref>Φορολογούμενος , 8/4/1877</ref>. Σπούδασε Θεολογία στην [[Αθήνα]] και στην Ευρώπη , χρημάτισε μοναχός της μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας
 
Το 1871 είχε συμμετάσχει στην επιτροπή που μετέφερε το λείψανο του [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄|πατριάρχη Γρηγορίου Ε']] από την [[Οδησσός|Οδησσό]] στην [[Αθήνα]], την περίοδο εκείνη ήταν Αρχιμανδρίτης και Α' γραμματέας της ιεράς συνόδου<ref>[http://sites.google.com/site/wwwsynaxaristis/10%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85 Συναξαριστής 10 Απριλίου]</ref>.
Γραμμή 9:
Στις 11 Αυγούστου 1874 χειροτονήθηκε [[Κατάλογος Μητροπολιτών Πάτρας|Αρχιεπίσκοπος Πατρών και Ηλείας]] και παρέμεινε στον μητροπολιτικό θρόνο έως το 1884 όπου παραιτήθηκε μετά την ανάμιξή του ονόματος του στα [[Σιμωνιακά]]. Σύμφωνα με την κατηγορία ο Λαμπίρης και οι Καλλίνικος Αργολίδος ο Σπυρίδων Κεφαλληνίας και ο Στέφανος Μεσσηνίας δωροδόκησαν υπουργούς της [[Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1874|κυβέρνησης Βούλγαρη]] για να χειροτονηθούν μητροπολίτες . Πολιτικό δικαστήριο καταδίκασε τους υπουργούς σε φυλάκιση με επακόλουθο να παραιτηθεί η κυβέρνηση, ο Αβέρκιος Λαμπίρης τιμωρήθηκε με πρόστιμο ενώ η ιερά σύνοδος δεν δέχτηκε την κατηγορία της σιμωνίας και μετά την παραίτηση των τεσσάρων τους επέτρεψε να φέρουν τον τίλο του πρώην αρχιεπισκόπου και της ιεροσύνης τους.
 
Μετά την παραίτηση του από τον μητροπολιτικό θρόνο μετεγκαταστάθηκε στον Πειραιά όπου και πέθανε τοτον Ιανουάριο του 1912. Στην διαθήκη του άφησε 100.000 δρχ στο εκκλησιαστικό ταμείο και 100.000 δρχ στα ανίψια του. Η κηδεία του έγινε στον Πειραιά με τιμές υποστράτηγου. , η σορός του αρχικά τέθηκε σε προσκύνημα στον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου.
 
== Έργα του ==