|
[[Image:Gouffier-Choiseul.jpg|thumb|O Αύγουστος Σουαζέλ-Γκουφφιέ (1752-1817)]]
Ο Γάλλος ευγενής περιηγητής και διπλωμάτης '''ΜάριοςΜαρί ΓαβριήλΓκαμπριέλ ΦλώριοςΦλοράν ΑύγουστοςΟγκύστ ντε Σουαζέλ - Γκουφιέ''' (Marie Gabriel Florent Auguste de Choiseul-Gouffier) εκ του οίκου Σουαζέλ-Γκουφφιέ της Καμπανίας (αναφέρεται λανθασμένα και Σουασέλ), γεννήθηκε στο [[Παρίσι]], στις [[27 Σεπτεμβρίου]] [[1752]], και μαθήτευσε πλάι στον περίφημο ελληνολάτρη και ακαδημαϊκό αβά [[BarthelemyΜπαρτελεμύ]]. Επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα το 1776, σε ηλικία μόλις 24 ετών. Στόχος του ταξιδιού του ήταν η αποτύπωση των αρχαίων μνημείων, αλλά και η περιγραφή του τρόπου ζωής των νεότερων Ελλήνων.
Το υλικό που συγκέντρωσε κατά την διάρκεια της δωδεκάμηνης περιήγησής του δημοσιεύει το 1782 στον πρώτο τόμο του χρονικού του, που ο ίδιος ονομάζει “''Voyage pittoresque de la Grece''”. Το έργο περιέχει ένα σημαντικό αριθμό χαλκογραφιών που συνοδεύονται από επεξηγηματικά κείμενα, καθώς κι ένα πρόλογο με έντονα φιλελληνικό χαρακτήρα.
Το χρονικό του, όταν βρίσκει στοιχεία που παραπέμπουν στην αρχαία Ελλάδα, διακρίνεται από ένα θερμό φιλελληνισμό. Όπως γράφει το [[1782]]: ''"Στους ορεσίβιους διατηρείται το πνεύμα της ελευθερίας που ζωογόνησε τους αρχαίους Έλληνες"''<ref>"Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", τόμ. ΙΑ', ''Ο ελληνισμός υπό ξένη κυριαρχία, περίοδος 1669-1821, Τουρκοκρατία - Λατινοκρατία'', Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., Αθήνα 1975, σελ. 147A.</ref>.
Ο ενθουσιασμός του περιηγητή ''"για κάθε τι που άφορα την αρχαία 'Ελλάδα είναι απεριόριστος. Ωστόσο, για τους σύγχρονους Έλληνες δείχνει επιφυλακτικότητα ή συγκαταβατική αδιαφορία. ΚαμμιάΚαμιά εκδήλωση συμπάθειας στο κείμενο για τη σκληρή μοίρα του υπόδουλου Ελληνισμού"'' αφού ''"δεν θεωρεί τους σύγχρονους Έλληνες αντάξιους των προγόνων τους"''<ref>Σιμόπουλος, ό.π., σελ. 358.</ref>. Όπως σχολιάζει ο Κυρ. Σιμόπουλος, κάποιες φορές ο Γκουφφιέ κάνει ''"υπερβολικές"'' και ανακριβείς περιγραφές, όπως στην περίπτωση που ''"η Πάτρα αφανίσθηκε από τους Τούρκους"'' και ''"έσφαξαν κάπου 1.500 Έλληνες"'', όπου προσθέτει πως ''"οι γείτονες νησιώτες, Ζακυνθινοί καί Κεφαλονίτες, ρίχτηκαν πάνω στη δύστυχη αυτή χώρα και ξανάφυγαν φορτωμένοι λάφυρα από τους συμπατριώτες τους"''<ref>Σιμόπουλος, ''Ξένοι Ταξιδιώτες...'', τόμ. Β', σελ. 367.</ref> ενώ επρόκειτο απλώς για φυσιολογικές λόγω των περιστάσεων ''"επιτάξεις για τη συντήρηση του εκστρατευτικού σώματος"''<ref>Σιμόπουλος, ό.π., υποσημ. #3.</ref>. Σε άλλο σημείο μεροληπτεί κατά των Μανιατών μιλώντας για ''"δειλία των Ελλήνων"''<ref>Σιμόπουλος, ό.π., σελ. 365..</ref>, κατηγορία αβάσιμη αφού σε μάχη της ίδιας περιόδου<ref>κατά την υπό τους Ορλώφ πελοποννησιακή επανάσταση το [[1770]].</ref> 400 Μανιάτες έπεσαν νεκροί μέχρι τον τελευταίο πολεμώντας ''"ολόκληρα μερόνυχτα"'' πολλαπλάσιους εχθρούς<ref>Σιμόπουλος, ό.π., σελ. 366.</ref>.
Συχνά πάλι, προβάλλει μια έντονα φιλοτουρκική στάση, αποτέλεσμα της ιδιότητάς του ως πρεσβευτή και, κατά συνέπεια, υπερασπιστή των γαλλικών συμφερόντων στην Ανατολή.
==Το ζήτημα της Αρχαιοκαπηλίας==
Είναι πραγματικότητα ότι ο ''Γκουφφιέ''Γκουφιέ, εξαιτίας του πάθους του για τις αρχαιότητες και όντας ''"περισσότερο αρχαιολόγος παρά διπλωμάτης"''<ref>Michael Greenhalgh, ''French military reconnaissance in the Ottoman Empire'', The Journal of Military History, (Απρ. 2002), Vol. 66, Iss. 2, σελ. 364.</ref>, είχε αναγάγει την [[αρχαιοκαπηλία]] σε ''"βασική απασχόληση του"''. Ήταν δεινός ''"γνώστης των αρχαιοτήτων της Αττικής... ενεργούσε ανασκαφές και συγκέντρωνε αντικείμενα στην κατοικία του. Με την ιδιότητα του προξένου υποδεχόταν τους περιηγητές, τους οδηγούσε στους αρχαιολογικούς χώρους και φρόντιζε να ξεπουλήση το εμπόρευμα του...Είχε πλουτίσει πολύ σύντομα με την αρχαιοκαπηλεία"''<ref>Σιμόπουλος, ''Ξένοι Ταξιδιώτες...'', τόμ. Γ2' (1810-1821), 5η έκδ., σελ. 574-575.</ref>.
Το [[1785]], ως πρεσβευτής της [[Γαλλία|Γαλλίας]] στην [[Κωνσταντινούπολη|Πόλη]], ''"απέσπασε αποαπό τον σουλτάνο φιρμάνι με άδεια συλλογής αρχιτεκτονικών τμημάτων μνημείων και άλλων αρχαιοτήτων. Από τότε, ''"με το φιρμάνι στο χέρι και με τη βοήθεια του προξένου της Γαλλίας στην Αθήνα Fauvel"'', ο ΓκουφφιέΓκουφιέ ''"φόρτωσε ολόκληρα καράβια με γλυπτά από τους αρχαιολογικούς χώρους της Αττικής"''<ref>Σιμόπουλος, ''"Ξένοι Ταξιδιώτες..."'', τόμ. Α' (333-1700), σελ. 136.</ref>.
Ο ''Σουαζέλ Γκουφφιέ''Γκουφιέ θα μπορούσε να ''"χαρακτηριστεί ως ο ομόλογος του Έλγιν...Ο Έλγιν τον αναγνώριζε μάλιστα ως δάσκαλο του"''<ref>Χατζηφώτης Μ.Ι., 'Η Καθημερινή Ζωή των Ελλήνων στην Τουρκοκρατία', Παπαδήμας, Αθήνα 2002, σελ. 75-76.</ref>. Και είναι γεγονός ότι ο ''Γκουφφιέ''Γκουφιέ ''"απόσπασεαπέσπασε πρώτος τμήμα της ζωφόρου του Παρθενώνα"'' και με τους ανθρώπους του ''"είχαν μάλιστα έτοιμο σχέδιο για τη μεταφορά ολόκληρου του Θησείου"''<ref>Σιμόπουλος, ''Ξένοι Ταξιδιώτες...'', τόμ. Γ1' (1800-1810), 5η έκδ., σελ. 572.</ref>. Στην πραγματικότητα, ''"εάν όλα είχαν πάει καλά, τα μάρμαρα του [[Παρθενώνας|Παρθενώνα]]... δεν θα ήταν στο βρετανικό μουσείο αλλά στο [[Μουσείο του Λούβρου]]"''<ref>James Allan Evans, ''The Parthenon marbles--past and future'', Contemporary Review (Οκτ. 2001), Vol. 279, Iss. 1629; σελ. 214.</ref>.
Μετά τον θάνατό του ''Γκουφφιέ''Γκουφιέ, η μεγάλη συλλογή του πουλήθηκε σε μουσεία και ιδιώτες συλλέκτες<ref>ό.π..</ref>.
==Υποσημειώσεις==
{{Στοιχεία προσώπου
|ΟΝΟΜΑ= Σουαζελ- ΓκουφφιεΓκουφιε ΜαριοςΜαρι ΓαβριηλΓκαμπριελ ΦλωριοςΦλοραν ΑυγουστοςΟγκυστ ντε
|ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ=Marie Gabriel Florent Auguste de Choiseul-Gouffier
|ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ=
|
