Νιτρογλυκερίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Louperibot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Προσθήκη: simple:Nitroglycerin
Γραμμή 7:
Ένας συμμαθητής του Σομπρέρο ήταν ο [[Άλφρεντ Νομπέλ]] ο οποίος πήρε τον χημικό τύπο σπίτι του, στη Σουηδία και πειραματίστηκε πάνω σε πιο ασφαλείς τρόπους για τον χειρισμό αυτής της επικίνδυνης ουσίας. Ο νεότερος αδερφός του και μερικοί άλλοι εργάτες σκοτώθηκαν το 1864 σε μία έκρηξη νιτρογλυκερίνης στο οικογενειακό εργοστάσιο όπλων στο Helenborg.<ref>[http://nobelprize.org/alfred_nobel/industrial/articles/vinterviken/emil.html NobelPrize.org: Emil Nobel]</ref> Ένα χρόνο μετά, ο Νομπέλ ίδρυσε την εταιρία “Alfred Nobel & Company” στη [[Γερμανία]], χτίζοντας ένα απομονωμένο εργοστάσιο στους λόφους Krümmel του Geestacht δίπλα στο [[Αμβούργο]]. Αυτή η εταιρία παρήγαγε ένα υγρό που συνδύαζε τη νιτρογλυκερίνη με το [[πυρίτιδα|μπαρούτι]], γνωστό ως “Εκρηκτικό Έλαιο” (Blasting Οil), αλλά ήταν εξαιρετικά ασταθές και δύσκολο στη μεταφορά, όπως φαινόταν από πολυάριθμες καταστροφές. Τα κτήρια του εργοστασίου στο Krümmel καταστράφηκαν μάλιστα σε δύο περιπτώσεις.<ref>[http://nobelprize.org/alfred_nobel/industrial/articles/krummel/index.html NobelPrize.org: Krümmel]</ref>
 
Τον Απρίλιο του [[1866]] τρία κιβώτια νιτρογλυκερίνης στάλθηκαν στην [[Καλιφόρνια]], όπου η εταιρεία σιδηροδρόμων "Central Pacific Railroad" ήθελε να κάνει πειράματα χρησιμοποιώντας την ικανότητά της να εκρήγνυται βίαια, ώστε να επιταχύνει την κατασκευή μιας σήραγγας μήκους 506 μέτρων (1659 ποδιών) στην οροσειρά [[Σιέρα Νεβάδα (ΗΠΑ)|Σιέρα Νεβάδα]]. Ένα από τα κιβώτια εξερράγη σε ένα γραφείο της εταιρείας [[Ουέλς Φάργκο]] (Wells Fargo) στο [[Σαν Φρανσίσκο]] και σκότωσε 15 άτομα, κάτι που οδήγησε στη γενική απαγόρευση της μεταφοράς υγρής νιτρογλυκερίνης στην Καλιφόρνια. Έτσι, έγινε απαραίτητη η επιτόπια παρασκευή νιτρογλυκερίνης, καθώς ήταν απαραίτητη για τα σκληρά πετρώματα που είχαν απομείνει και έπρεπε να απομακρυνθούν με έκρηξη για την ολοκλήρωση του πρώτου αμερικάνικουαμερικανικού διηπειρωτικού σιδηρόδρομουσιδηροδρόμου.<ref>"[http://www.pbs.org/wgbh/amex/tcrr/peopleevents/e_nitro.html Transcontinental Railroad - People & Events: Nitroglycerin]", ''American Experience'', PBS</ref>
 
Η υγρή νιτρογλυκερίνη είχε απαγορευθεί ευρέως και σε άλλα επίσης μέρη και αυτό τελικά οδήγησε στη δημιουργία της δυναμίτιδας από τον Άλφρεντ Νομπέλ και την εταιρία του το [[1867]]. Η δυναμίτιδα κατασκευάστηκε με συνδυασμό νιτρογλυκερίνης και [[διάτομαγη διατόμων|γης διατόμων]], πετρώματος που μπορούσε να βρεθεί στους λόφους Krümmel. Παρόμοια μίγματα περιείχαν νιτρογλυκερίνη με άλλα αδρανή απορροφητικά υλικά (πολλοί διαφορετικοί συνδυασμοί δοκιμάστηκαν έτσι ώστε να παρακάμψουν τα αυστηρά διπλώματα ευρεσιτεχνίας του Νομπέλ). Δυναμίτιδες που περιείχαν νιτροκυτταρίνη, η οποία αυξάνει το [[ιξώδες]] του μίγματος, είναι γνωστοί ως «ζελατίνες».
 
Μετά την ανακάλυψη ότι το νιτρικό άμυλο βοηθά στην ανακούφιση του πόνου στο στήθος, ο γιατρός William Murrel πειραματίστηκε με τις χρήσεις της νιτρογλυκερίνης για να καταπραΰνει τη στηθάγχη και να μειώσει την [[αρτηριακή πίεση]]. Ξεκίνησε να χορηγεί μικρές δόσεις σε ασθενείς το 1878 και αυτή η μέθοδος σύντομα υιοθετήθηκε ευρέως, μετά τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων του στο ιατρικό περιοδικό “The Lancet” το 1879. Αυτή η ιατρική ανακάλυψη χρησιμοποιούταν με το όνομα “τρινιτρική γλυκερόλη” ή “τρινιτρίνη” για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις των ασθενών που είχαν να κάνουν με τη χρήση της νιτρογλυκερίνης ως εκρηκτικό.<ref>Sneader, Walter. ''Drug Discovery: A History''. John Wiley and Sons, 2005 ISBN 0-471-89980-1</ref>