Ελεύθερο περιεχόμενο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Για να ανήκει ένα έργο σε αυτήν την κατηγορία ελεύθερου περιεχομένου και να εμπίπτει στον ορισμό <ref>http://freecontentdefinition.org/Definition</ref> δεν αρκεί να μην υπάρχουν σημαντικοί νομικοί περιορισμοί σχετικοί με την χρήση του, αλλά να είναι η πρόσβαση στους χρήστες δωρεάν, και επιπλέον να επιτρέπεται και η δωρεάν τροποποίηση και περαιτέρω διανομή των παράγωγων έργων του περιεχομένου αυτού <ref>{{cite web |url=http://www.gnu.org/philosophy/free-doc.html |title=Free Software and Free Manuals |accessdate=March 22, 2009 |last=Stallman |first=Richard |authorlink=Richard Stallman |date=November 13, 2008 |publisher=[[Free Software Foundation]]}}</ref>.

Το ελεύθερο περιεχόμενο περιλαμβάνει όλα τα [[δημόσια σφαίρα]] και επίσης εκείνα τα έργα υπό [[πνευματική ιδιοκτησία]] των οποίων οι [[άδεια|άδειες]] διατηρεί και υποστηρίζει τις ελευθερίες που που αναφέρθηκαν παραπάνω. Επειδή ο νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας στις περισσότερες χώρες εξορισμού παραχωρεί στους ιδιοκτήτες των πνευματικών δικαιωμάτων [[μονοπώλιο|μονοπωλιακό έλεγχο]] πάνω στις δημιουργίες τους, το περιεχόμενου αυτού του είδους πρέπει ρητά να δηλωθεί ως ελεύθερο, συνήθως με την παραπομπή ή την συμπερίληψη των όρων της άδειας μέσα στο ίδιο το έργο.



Μπορεί πάντως ο δημιουργός να βάζει κάποιους δευτερεύοντες όρους όπως η αναφορά στον αρχικό δημιουργό ή ότι και η περαιτέρω διανομή και τα από αυτά προερχόμενα παράγωγα έργα θα υπόκεινται στους ίδιους περιορισμούς (ελεύθερο περιεχόμενο με υποχρέωση διατήρησης της ελευθερίας - [[copyleft]]) (ή ένα συνδυασμό αυτών των περιορισμών). Σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτει για παράδειγμα ένα λογοτεχνικό έργο, του οποίου ο συγγραφέας επιτρέπει την ελεύθερη διανομή και επεξεργασία του υπό τον όρο ότι και τυχόν μεταφράσεις, διασκευές και παραλλαγές θα πρέπει κι αυτές να διανέμονται ελεύθερα υπό τους ίδιους όρους.

Στα έργα που προστατεύονται από την [[πνευματική ιδιοκτησία]], επειδή ο νόμος χορηγεί εξ ορισμού στους κατόχους πνευματικών δικαιωμάτων τον αποκλειστικό έλεγχο των δημιουργημάτων τους, το περιεχόμενο πρέπει ρητά να κηρυχτεί ελεύθερο, συνήθως με την παραπομπή ή την συμπερίληψη δηλώσεων αδειών χρήσης μέσα από την εργασία τους. Ο περιορισμός στην περαιτέρω διάδοση και τροποποίηση του έργου μπορεί φυσικά να επιβάλλεται μόνο για όσο διάστημα υφίσταται το αρχικό δικαίωμα του δημιουργού, μετά το έργο καθίσταται [[κοινό κτήμα]] ''(public domain)''. Στην ηπειρωτική [[Ευρώπη]] πάντως ο δημιουργός δεν μπορεί να παραιτηθεί από το [[πνευματική ιδιοκτησία#ηθικό δικαίωμα|ηθικό δικαίωμά]] του, παρά μόνο από το περιουσιακό, οπότε θεωρητικά ακόμα και μετά την παραίτησή του από το περιουσιακό του δικαίωμα ή τη χορήγηση άδειας εκμετάλλευσης χωρίς αντάλλαγμα θα μπορούσε να αντιτεθεί σε χρήση του έργου του που προσβάλλει την προσωπικότητά του.