|
Το '''Τζεμπέλ Μπαρκάλ''' ή '''Γκεμπέλ Μπαρκάλ''' ([[Αραβικά]]: جبل بركل) είναι ένα μικρό [[βουνό]] 400 [[χλμ]] περίπου βόρεια του [[Χαρτούμ]], στην πόλη [[Καρίμα]], στην Βόρεια Επαρχία του [[Σουδάν]], σε μία μεγάλη καμπή του [[ποταμός|ποταμού]] [[Νείλος|Νείλου]], στην περιοχή [[Νουβία]].
Το [[2003]] το βουνό, μαζί με την ιστορική πόλη [[Ναπάτα]] (''Napata'') η οποία βρίσκεται στους πρόποδές του, ανακηρύχθηκαν [[Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς|Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής ΚληρονομίαςΚληρονομιάς]] από την [[ΟΥΝΕΣΚΟ]].
Περί το 1450 πΧπ.Χ., ο Αιγύπτιος [[Φαραώ]] [[Τουτμόσις Γ'|Τουτμόσις ο 3ος]] επέκτεινε την αυτοκρατορία του σε αυτή την περιοχή και το Τζεμπέλ Μπαρκάλ αποτέλεσε το νοτιότερο όριό της. Εκεί εκστράτευσε κοντά στην πόλη Ναπάτα η οποία, 300 χρόνια αργότερα, αποτέλεσε την πρωτεύουσα του ανεξάρτητου [[Βασίλειο των Κους|Βασιλείου των Κους]] (''kingdom of Kush''). Ο βασιλιάς [[Πιγιέ]] (''king Piye'') της 25ης Νουβιακής Δυναστείας αργότερα επέκτεινε τον Ναό του Νέου Βασιλείου του Αμούν (''New Kingdom Temple of Amun'') της πόλης και ανέγειρε Εικοσαετή Νικηφόρα Στήλη (''Year 20 Victory stela'') του μέσα στο ναό.
Τα ερείπια γύρω από το Τζεμπέλ Μπαρκάλ περιλαμβάνειπεριλαμβάνουν τουλάχιστον 13 ναούς και 3 παλάτια, τα οποία αναφέρονται για πρώτη φορά από Ευρωπαίους εξερευνητές κατά τη δεκαετία του 1820. Το [[1862]] πέντε επιγραφές της [[Τρίτη Ενδιάμεση Περίοδος|Τρίτης Ενδιάμεσης Περιόδου]] ανακτήθηκαν από έναν Αιγύπτιο αξιωματικό και μεταφέρθηκαν στο [[Μουσείο του Καΐρου]], όμως μόλις το [[1916]] άρχισαν επιστημονικές αρχαιολογικές ανασκαφές, με μία συνδυασμένη αποστολή του πανεπιστημίου [[Χάρβαρντ]] και του [[Μουσείο Καλών Τεχνών Βοστώνης|Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστώνης]], υπό την καθοδήγηση του [[Τζορτζ Ρίσνερ]] (''George Reisner'')<ref>A. Reisner, [http://quod.lib.umich.edu/cgi/t/text/pageviewer-idx?c=genpub;cc=genpub;rgn=full%20text;idno=ACT4675.0004.001;didno=ACT4675.0004.001;view=image;seq=00000081 "Historical Inscriptions from Gebel Barkal", ''Sudan Notes and Records''], '''4''' (1921), pp. 59-75</ref>. Από τη δεκαετία του [[1970]] οι [[ανασκαφή|ανασκαφές]] συνεχίστηκαν από μία ομάδα του [[Πανεπιστήμιο της Ρώμης Λα ΣαπιένζαΣαπιέντσα|Πανεπιστημίου της Ρώμης Λα ΣαπιένζαΣαπιέντσα]], υπό την καθοδήγηση του [[Σέρτζιο ΝτοναντονιΝτοναντόνι]] (''Sergio Donadoni''), στην οποία προστέθηκε μία ακόμα ομάδα από το [[μουσείο]] της [[Βοστώνη|Βοστώνης]] τη δεκαετία του 1980, υπό την καθοδήγηση του [[Τίμοθι Κένταλ]] (''Timothy Kendall''). Οι μεγαλύτεροι ναοί, όπως αυτός του [[Αμούν]], ακόμα και σήμερα θεωρούνται ιεροί από τον ντόπιο πληθυσμό.
Το βουνό έχει ύψος 98 μέτρα, έχει επίπεδη κορυφή και χρησιμοποιούνταν ως σημείο αναφοράς από τους εμπόρους στη σημαντική διαδρομή ανάμεσα στην [[Κεντρική Αφρική]], την [[Αραβία]] και την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], ως το σημείο όπου ο Νείλος ήταν ευκολότερος να διασχιστεί.
|
