Ρωμανός ο Μελωδός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 2516025 από τον 93.232.71.9 (Συζήτηση χρήστη:93.232.71.9)
Αναίρεση έκδοσης 2516032 από τον VJSC263IO (Συζήτηση χρήστη:VJSC263IO)
Γραμμή 1:
{{POV}}
[[Εικόνα:Ρωμανός ο Μελωδός.jpg|thumb|right|250px|Το όραμα του Ρωμανού του Μελωδού (''Codex Vaticanus graecus 1613'')]]
 
Γραμμή 6 ⟶ 7 :
Ο '''Ρωμανός ο Μελωδός''' θεωρείται κορυφαίος ποιητής και υμνογράφος της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]].
 
Γεννήθηκε στην [[Έμεσα]] της [[Συρία|Συρίας]] πιθανώς τον 6ο αιώνα και σύμφωνα με ανώνυμο ύμνο ήταν [[Εβραίος|εβραϊκής]] καταγωγής. Στη [[Βηρυτός|Βηρυτό]] έκανε τις σπουδές του και στα χρόνια τής βασιλείας του [[Αναστάσιος Α'|Αναστασίου του Α']] ταξίδεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου και υπηρέτησε στο [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|ναό της Αγίας Σοφίας]]. Μετά την παταγώδη αποτυχία του σαν ψάλτης στον εσπερινό των Χριστουγέννων αποσύρθηκε στη μονή τής Θεοτόκου των Κύρου.{{πηγή}} Εκεί, σύμφωνα με το Μηνολόγιο του Βασιλείου η [[Θεοτόκος]] του έδωσε το χάρισμα της σύνθεσης ύμνων. Τότε έγραψε το κοντάκιο των Χριστουγέννων με το γνωστό προοίμιο: «''{{πολυτονικό|Ἡ Παρθένος σήμερον / τὸν ὑπερούσιον τίκτει / καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον / τῷ ἀπροσίτω προσάγει...}}''».{{πηγή}}
 
Σύμφωνα με το συναξαριστή ο Ρωμανός έγραψε χίλιες περίπου συνθέσεις από τις όποιες διασώθηκε μόνο το ένα δέκατο.{{πηγή}} Πολυποίκιλα τα θέματά του. Ύμνησε όλους σχεδόν τους Αγίους και τις εορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας.{{πηγή}} Ανεξάντλητος στις συλλήψεις και στον πλούτο ιδεών, γνωρίζοντας τον τρόπο να προσδίνει πρωτοτυπία ακόμη και στα πιο κοινά θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς θέματα. Το άχαρο αλλά και {{ασαφές|αχάριστο πολλές φορές υλικό του (γεγονότα και βίος Αγίων)}} μπορούσε να το μετατρέψει σε ζωντανό δραματικό πίνακα. Τα πρόσωπα των Αγίων αλλά και της Παναγίας και του Χριστού παρουσιάζονται απόλυτα ζωντανά χωρίς τίποτα το νεκρικό ή απόκοσμο.
 
Η ποίηση του Ρωμανού του Μελωδού εκφράζει την ίδια την εποχή του, τους πόθους και τις ελπίδες εκείνων των ανθρώπων. Γι΄ αυτό και το έργο του δεν εξετάζεται μόνο από θρησκευτικής άποψης ή λογοτεχνικής αλλά και ιστορικής και λαογραφικής. Η γλώσσα του απλή, χωρίς στόμφους και όπου παρουσιάζεται ρητορική μακρολογία επειδή έτσι επιβαλλόταν από την ανάγκη των τότε λειτουργικών πλαισίων, αυτή γίνεται χωρίς να κουράζει. Γενικά οι φράσεις του περιέχουν μια πλαστικότητα, μεστή νοημάτων κατά μια άψογη τεχνική όπως παραδέχονται ειδικοί.