Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: be-x-old:Клеапатра
Γραμμή 35:
</table>
|}
Η Κλεοπάτρα ήταν άμεσος απόγονος του στρατηγού του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Μεγάλου Αλεξάνδρου]], [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίου Α' του Σωτήρος]]. Ήταν κόρη του βασιλιά της [[Αρχαία Αίγυπτος|Αιγύπτου]], [[Πτολεμαίος ΙΒ' Αυλητής|Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητή]], με μητέρα την [[Κλεοπάτρα Ε' της Αιγύπτου|Κλεοπάτρα Ε' Τρύφαινα]]. Λίγα είναι πραγματικά γνωστά για την παιδική της ηλικία, μα θα πρέπει να υπήρξε μάρτυρας της αυξανόμενης δυσαρέσκειας του απλού λαού προς το βασιλικό οίκο των [[Πτολεμαίοι|Πτολεμαίων]], που κορυφώθηκε κατά τη βασιλεία του πατέρα της. Η αναρχία αυτή προέκυψε για πολλούς λόγους, ανάμεσα στους οποίους είναι ο φυσικός και ηθικός εκφυλισμός των κυβερνώντων, ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας και η διαφθορά. Αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την απώλεια της [[Κύπρος|Κύπρου]] και της [[Κυρηναϊκή]]ς, κάνοντας τη βασιλεία του Πτολεμαίου ΙΒ' μια από τις πιο ολέθριες της δυναστείας.
 
Μετά το θάνατο του Πτολεμαίου ΙΒ' το [[51 π.Χ.]], ξεκίνησε η βασιλεία της μεγαλύτερης εν ζωή θυγατέρας του, της Κλεοπάτρας Ζ', με την οποία έμελλε να λάβει τέλος η Δυναστεία που ίδρυσε ο δαιμόνιος [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδόνας]] στρατηγός περίπου τριακόσια χρόνια πριν. Όταν η Κλεοπάτρα ανέβηκε στο θρόνο, το βασίλειό της ήδη έμοιαζε να έχει φτάσει στη δύση του: οι σημαντικότερες επαρχίες του, η [[Κοίλη Συρία]], η [[Κυρήνη]], η [[Κύπρος]], ήδη είχαν χαθεί. Η δημοτικότητα του βασιλικού οίκου επίσης ποτέ δεν είχε υπάρξει χαμηλότερη, καθώς πλέον οι [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρωμαίοι]] επενέβαιναν απρόσκοπτα στα εσωτερικά του κράτους, το οποίο είχε μεταλλαχθεί σε ανεπίσημη ρωμαϊκή επαρχία. Όλα έδειχναν πως οι Πτολεμαίοι θα έσβηναν άδοξα όπως οι [[Σελευκίδες]] λίγα χρόνια νωρίτερα. Ωστόσο η Δυναστεία, λίγο πριν το τέλος, έμελλε να γνωρίσει μια τελευταία αναλαμπή δόξας, αγγίζοντας το όνειρο της κατάκτησης μιας αυτοκρατορίας μεγαλύτερης εδαφικά κι από το κράτος των πρώτων Πτολεμαίων. Και επειδή η στρατιωτική δύναμη του κράτους δεν μπορούσε να παραβγεί αυτή του ρωμαϊκού κολοσσού, η τελευταία ηγεμόνας δεν χρησιμοποίησε όπως οι πρόγονοί της τη δύναμη των όπλων, αλλά μια νέα: αυτή της προσωπικής γοητείας.