Κάρολος Φαβιέρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 2511079 από τον 188.4.14.147 (Συζήτηση χρήστη:188.4.14.147) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
Ο '''Κάρολος Φαβιέρος''' (''Charles Nicolas Fabvier'') ([[1783]]-[[1855]]) ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] [[φιλέλληνες|φιλέλληνας]] στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]].
==Βιογραφία==
Σπούδασε στην [[Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού]] και συμμετείχε στους [[Ναπολεόντειοι Πόλεμοι|Ναπολεόντειους Πολέμους]]. Σε ηλικία 30 ετών ήταν συνταγματάρχης, και είχε τιμηθεί με τον ''Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής'' και είχε πάρει τον τίτλο του βαρόνου. Το [[1809]] στάλθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και το [[1810]] στην [[Περσία]] για να οργανώσει τον περσικό στρατό. Μετά την [[παλινόρθωση των Βουρβόνων]], αποτάχθηκε, όπως και οι περισσότεροι αξιωματικοί του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]] και κατέφυγε στην [[Αγγλία]]. Το [[1823]] κατέβηκε στην Ελλάδα για να βοηθήσει την επανάσταση με το ψευδώνυμο ''De Borel''. Επέστρεψε στην [[Αγγλία]] όπου συγκέντρωσε εθελοντές και το [[1825]] γύρισε στην Ελλάδα όπου ανέλαβε την διοίκηση του τέταρτου τακτικού στρατού στο [[Ναύπλιο]].Ο Κάρολος Φαβιέρος ήτανε γνωστός για τον έντονο χαρακτήρα του και για την δίψα του για γνώση όπως απέδειξε στους Έλληνες πολίτες όταν εισήχθει στην Ελλάδα το [[1825]]
Στις αρχές Αυγούστου του [[1826]] έλαβε μέρος στην [[μάχη του Χαϊδαρίου]] όπου ηττήθηκε και στις [[30 Νοεμβρίου]] [[1826]] διέσπασε με 530 άνδρες την [[Μάχη της Αράχωβας|πολιορκία της Ακρόπολης]] μεταφέροντας πολεμοφόδια αλλά έμεινε πολιορκημένος εκεί μέχρι τις [[24 Μαΐου]] [[1827]] οπότε και συνθηκολόγησε. Το καλοκαίρι του [[1827]] έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Χίου που διακόπηκε μετά από την αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων.
| |||