Μάγιστρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Τον ύστερο 7ο ή τον 8ο αιώνα, με την πολυδιάσπαση των μεγάλων υστερορωμαϊκών υπουργείων σε αυτόνομα σέκρετα, και την απώλεια των στρατιωτικών του αρμοδιοτήτων, ο μάγιστρος χάνει την ισχύ του. Μέχρι το β΄ ήμισυ του 9ου αιώνα υπήρχαν ένας ή δύο μάγιστροι ως οι πιο σημαντικοί σύμβουλοι του αυτοκράτορα, εκ των οποίων ο πρεσβύτερος ονομαζόταν '''πρωτομάγιστρος'''. Μετά ο τίτλος μετατράπηκε σε καθαρά τιμητικό αξίωμα (αξία δια βραβείου), που παρέμεινε όμως το υψηλότερο μη αυτοκρατορικό αξίωμα στην βυζαντινή ιεραρχία μέχρι το β΄ ήμισυ του 10ου αιώνα. Ο τίτλος του μάγιστρου συναντάται συνήθως μαζί με άλλα αξιώματα. Ο επί [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεοφίλου]] [[Μανουήλ ο Αρμένιος]] και ο [[Βάρδας]], θείος του [[Μιχαήλ Γ΄]], υπήρξαν μάγιστροι και [[δομέστικος των σχολών|δομέστικοι των σχολών]]. Επί [[Λέων Στ΄|Λέοντος Στ΄]] ο [[Στυλιανός Ζαούτζης]] ήταν μάγιστρος και [[λογοθέτης του δρόμου]] πριν γίνει βασιλοπάτωρ. Επίσης ο [[Ρωμανός Λεκαπηνός]] ήταν μάγιστρος και [[μέγας εταιρειάρχης]] πριν γίνει βασιλοπάτωρ. Σταδιακά πολλαπλασιάστηκαν οι κάτοχοί του, από 12 επί Λέοντος Στ΄ σε 24 επί [[Νικηφόρος Φωκάς|Νικηφόρου Φωκά]], και υπερκεράστηκε από άλλα αξιώματα, τον [[πρόεδρος|πρόεδρο]] και τον [[σεβαστοφόρος|σεβαστοφόρο]]. Παύει να αναφέρεται μετά τις αρχές του 12ου αιώνα.

[[Κατηγορία:Βυζαντινοί τίτλοι-βαθμοί]]