Κουρτ Γκέντελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Λυδία (συζήτηση | συνεισφορές)
Λυδία (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 55:
Το 1951, ο Γκέντελ απέδειξε την ύπαρξη [[παράδοξο|παράδοξων]] λύσεων για τις εξισώσεις πεδίων του Άλμπερτ Αϊνστάιν στη [[Γενική σχετικότητα]]. Έδωσε αυτή την εκπόνηση στον Αϊνστάιν ως δώρο για τα εβδομηκοστά του γενέθλια<ref>[http://www.tagesspiegel.de/magazin/wissen/Albert-Einstein-Kurt-Goedel;art304,2454513 Das Genie &amp; der Wahnsinn], ''Der Tagesspiegel'', 13 January 2008 (in German).</ref> Αυτά τα «περιστρεφόμενα σύμπαντα» θα επέτρεπαν το [[ταξίδι στο χρόνο]], και έκαναν τον Αϊνστάιν να έχει αμφιβολίες για τη θεωρία του. Οι λύσεις αυτές έγιναν γνωστές ως η [[μετρική Γκέντελ]].
 
Στα πολλά χρόνια που έμεινε στο Ινστιτούτο, τα ενδιαφέροντα του Γκέντελ στράφηκαν στη φιλοσοφία και τη φυσική. Μελέτησε και θάυμαζε το έργο του [[Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς|Λάιμπνιτς]], αλλά έφτασε να πιστεύει ότι μια εχθρική συνομωσία κατόρθωσε να καταστείλλει κάποια από τα έργα του Λάιμπνιτς.<ref>John W. Dawson, Jr. [http://books.google.com/books?id=gA8SucCU1AYC&pg=PA166&dq=godel+leibniz&lr= Logical Dilemmas: The Life and Work of Kurt Gödel.] A. K. Peters, Ltd., 2005. P. 166.</ref> Σε μικρότερο βαθμό, μελέτησε τον [[Καντ]] και τον [[Έντμουντ Χάσσερλ]]. Στην αρχή της δεκαετίας του 1970, ο Γκέντελ κυκλοφόρησε ανάμεσα σε φίλους του μια εκπόνηση της παραλλαγής του Λάιμπνιτς για την [[οντολογικό επιχείρημα|οντολογική απόδειξη]] του [[Άνσελμος του Καντερμπέρι|Άνσελμου του Καντερμπέρι]] για την ύπαρξη του [[Θεός|Θεού]]. Αυτό είναι σήμερα γνωστό ως η [[οντολογική απόδειξη του Γκέντελ]].
 
Ο Γκέντελ έγινε μόνιμο μέλος του Ινστιτούτου Προχωρημένων Σπουδών το 1946. Τότε περίπου σταμάτησε να δημοσιεύει, αν και συνέχισε να εργάζεται. Έγινε ομότιμος καθηγητής στο Ινστιτούτο το 1953 και επίτημος καθηγητής το 1976. Του απονεμήθηκε (μαζί με τον [[Τζούλιαν Σβίνγκερ]]) το πρώτο [[Βραβείο Άλμπερτ Αϊνστάιν]] το 1951, και επίσης το [[Εθνικό Μετάλλιο Επιστημών]] το 1974.