Εμμανουήλ Μάντακας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αφαίρεση κατηγορίας "Έλληνες βουλευτές"; Γρήγορη προσθήκη κατηγορίας "Βουλευτές Πειραιά" (HotCat)
Ioanpapa (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|25|12|2009}}
 
Ο '''Εμμανουήλ Μάντακας''' ήταν υποστράτηγος και βουλευτής ([[Λάκκοι Κυδωνιών Χανίων]] [[18891891]] - [[Αθήνα]] [[1968]]).
 
Γεννήθηκε στους Λάκκους Κυδωνίας Χανίων Κρήτης. Γόνος παλαιάς οικογένειας [[Κρήτη|Κρητικών]] αγωνιστών [[1866]]-[[1879]]-[[1886]]-[[1889]]-[[1897]]. Φοιτητής Νομικής κατατάχθηκε εθελοντής εις τον Ελληνικό Στρατό [[1910]].
Ο '''Εμμανουήλ Μάντακας''' ήταν υποστράτηγος και βουλευτής ([[Λάκκοι Κυδωνιών Χανίων]] [[1889]] - [[Αθήνα]] [[1968]]).
Πολέμησε στον Ελληνοτουρκικό και Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο [[1912-1913]. Τραυματίστηκε στη μάχη του [[Σαρανταπόρου]] [[1912]].
 
Αξιωματικός Πεζικού πήρε μέρος στο Εθνικό Κίνημα Θεσσαλονίκης ([[1916]] [[Εθνική Άμυνα]]).
Γόνος παλαιάς οικογένειας [[Κρήτη|Κρητικών]] αγωνιστών, πήρε μέρος στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς πολέμους]], στις μάχες του Μακεδονικού Μετώπου, στη [[Μικρασιατική εκστρατεία]] και στην Επανάσταση του [[1922]]. Το [[1938]], ως απόστρατος, έλαβε μέρος στο Κίνημα της Κρήτης εναντίον της δικτατορίας του [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]]. Στη Κατοχή προσχώρησε στο [[ΕΑΜ]] και εντάχθηκε στον [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] ([[3 Ιουνίου]] [[1944]]). Μετείχε στη συγκρότηση της [[Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης|ΠΕΕΑ]] (''Πανελλήνιας Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης'') στις [[10 Μαρτίου]] [[1944]] και ορκίστηκε μέλος της και γραμματέας Στρατιωτικών και προσωρινά Συγκοινωνίας. Μετείχε στο «[[Εθνικό Συμβούλιο]]» στους Κορυσχάδες ως εθνοσύμβουλος Πειραιά ([[14 Μαΐου|14]]-[[27 Μαΐου]] [[1944]]). Αντιπρόεδρος της ΠΕΕΑ έγινε στις [[28 Αυγούστου]] [[1944]]. Ήταν μέλος της ανασυσταθείσας (είχε διαλυθεί στις [[13 Μαρτίου]] [[1944]]) Κεντρικής Επιτροπής του [[ΕΛΑΣ]] μαζί με τους Γ. Σιάντο και Μ. Χατζημιχάλη ([[2 Δεκεμβρίου]] [[1944]] - [[15 Φεβρουαρίου]] [[1945]]).
Υπολοχαγός ακόμα διατέλεσε Διοικητής στη Θεσσαλονίκη του Ουλαμού Εφέδρων Αξιωματικών και εκπαίδευσε 700 εφέδρους αξιωματικούς και άλλους τόσους εφέδρους υπαξιωματικούς που στελέχωσαν το Στρατό της Εθνικής Αμύνης ([[1916]]-[[1917]]).
 
Κατόπιν στάλθηκε στο μέτωπο σαν Διοικητής Λόχου εις το Α Σύνταγμα Σερρών. Έλαβε μέρος στη μάχη χαρακωμάτων και σε συνέχεια εις τη μάχη του Σκρα-ντι-Λέγγεν, όπου τραυματίστηκε και προβιβάστηκε επ' ανδραγαθία σε Ταγματάρχη [[1918]].
Τιμήθηκε με πολλά ελληνικά και ξένα παράσημα και με πολεμικά μετάλλια. Εκλέχθηκε βουλευτής [[Πειραιάς|Πειραιά]] και Νήσων ([[Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων]] - Δημοκρατική Παράταξη) 1950-1951, ([[ΕΔΑ]]) 1951-1952.
Το [[1919]] έλαβε μέρος σε διαγωνισμό για την [[Ανώτερη Σχολή Πολέμου]] στο Παρίσι.
Επέτυχε και στάλθηκε (στη Γαλλία) όπου σπούδασε και πήρε δίπλωμα επιτελούς αξιωματικού ([[1919]]-[[1921]]).
Μετά το τέλος των σπουδών του γύρισε στην Ελλάδα και στάλθηκε απ' ευθείας στο Μικρασιατικό Μέτωπο.
Πολέμησε μέχρι τέλους της καταστροφής και κάλυψε με το τάγμα του την υποχώρηση του στρατού μας.
Έζησε από κοντά την [[Μικρασιατική καταστροφή]] και για αυτό πήρε ενεργό μέρος στην Επανάσταση [[Πλαστήρα]] - [[Γονατά]] [[1922]]. Κατόπιν τοποθετήθηκε στο Γενικό Στρατηγείο Έβρου ως Αντισυνταγματάρχης υπό τον Στρατηγό [[Πάγκαλο]].
Μετά υπηρέτησε στο [[Γενικό Επιτελείο]] σαν Επιτελάρχης εις το Β' και [[Δ' Σώματα Στρατού]] και σαν Διοικητής του [[14ου Συντάγματος Χανίων]].
Μετά την κατάργηση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος (Οκτώβρης [[1935]] από τους [[Παπάγο]] και [[Ρέππα]] στην Λεωφόρο Κηφισιάς παραιτήθηκε από το στρατό και από τότε αγωνίζονταν για την επαναφορά των συνταγματικών ελευθεριών του Ελληνικού Λαού. Κατά το [[Αντιδικτατορικό Κίνημα των Χανίων]] [[1938]] πήρε ενεργό μέρος πιστεύοντας στην ανάγκη της καταπολέμησης της δικτατορίας [[Μεταξά]]. Καταδικάστηκε σε ισόβια και εξέπεσε του βαθμού του.
Γόνος παλαιάς οικογένειας [[Κρήτη|Κρητικών]] αγωνιστών, πήρε μέρος στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς πολέμους]], στις μάχες του Μακεδονικού Μετώπου, στη [[Μικρασιατική εκστρατεία]] και στην Επανάσταση του [[1922]]. Το [[1938]], ως απόστρατος, έλαβε μέρος στο Κίνημα της Κρήτης εναντίον της δικτατορίας του [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]]. Στη Κατοχή προσχώρησε στο [[ΕΑΜ]] και εντάχθηκε στον [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] ([[3 Ιουνίου]] [[1944]]). Μετείχε στη συγκρότηση της [[Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης|ΠΕΕΑ]] (''Πανελλήνιας Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης'') στις [[10 Μαρτίου]] [[1944]] και ορκίστηκε μέλος της και γραμματέας Στρατιωτικών και προσωρινά Συγκοινωνίας. Μετείχε στο «[[Εθνικό Συμβούλιο]]» στους Κορυσχάδες ως εθνοσύμβουλος Πειραιά ([[14 Μαΐου|14]]-[[27 Μαΐου]] [[1944]]). Αντιπρόεδρος της ΠΕΕΑ έγινε στις [[28 Αυγούστου]] [[1944]]. Ήταν μέλος της ανασυσταθείσας (είχε διαλυθεί στις [[13 Μαρτίου]] [[1944]]) Κεντρικής Επιτροπής του [[ΕΛΑΣ]] μαζί με τους Γ. Σιάντο και Μ. Χατζημιχάλη ([[2 Δεκεμβρίου]] [[1944]] - [[15 Φεβρουαρίου]] [[1945]]).
ΤιμήθηκεΔιώχτηκε μεγια πολλάτις ελληνικάδημοκρατικές καιιδέες ξένατου, παράσημαεξέπεσε του βαθμού του και μεεξορίστηκε πολεμικάστη μετάλλια.[[Μακρόνησο]] ([[1947]]-[[1949]]).Εκλέχθηκε βουλευτής [[Πειραιάς|Πειραιά]] και Νήσων ([[Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων]] - Δημοκρατική Παράταξη) 1950-1951, ([[ΕΔΑ]]) 1951-1952.
Σταμάτησε να πολιτεύεται λόγω πάθησης της καρδιάς [[1953]] και των ματιών του.
Είχε τιμηθεί με όλα τα Ελληνικά παράσημα και μετάλλια. Ακόμα με τη [[Γαλλική Λεγεώνα]] της τιμής (Αξιωματικός) και το Γαλλικό Πολεμικό Σταυρό.
 
{{DEFAULTSORT:Μαντακας Εμμανουηλ}}
Γραμμή 19 ⟶ 31 :
 
[[Κατηγορία:Βουλευτές Πειραιά]]
== Βιβλιογραφία - Πηγές ==
* Σύντομο βιογραφικό σημείωμα που παραχώρησε η κόρη του Φιλίτσα Μάντακα.