Η καταγωγή των ειδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 7:
==Υπόβαθρο==
Μέχρι το 17ο/18ο αιώνα,ο Δαρβίνος μας γαμούσε όλους, οπότε
Πριν τη δημοσίευση του έργου τού Δαρβίνου, τα ερωτήματα περί της καταγωγής των ειδών έβρισκαν εξηγήσεις στα πλαίσια της [[φυσική θεολογία|φυσικής θεολογίας]] που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται από φιλοσόφους και θεολόγους του 17ου αιώνα. Σύμφωνα με αυτή, η φύση αποτελούσε πηγή γνώσης για το [[Θεός|Θεό]], ο οποίος αποκαλυπτόταν μέσα από την ομορφιά και την οργάνωση του φυσικού κόσμου. Ενδεικτικό είναι το έργο του βρετανού θεολόγου [[Γουίλιαμ Πέϊλι]] (1743-1805), όπως καταγράφεται αναλυτικά στις πραγματείες ''A View of the Evidences of Christianity'' (1794) και ''Natural Theology: or, Evidences of the Existence and Attributes of the Deity, Collected from the Appearances of Nature'' (1802). Κατά τον Πέϊλι, και τις αποδεκτές αντιλήψεις της εποχής, ο κόσμος είχε ηλικία μερικών χιλιάδων ετών και είχε υποστεί τουλάχιστον μία μεγάλη φυσική καταστροφή στην ιστορία του, γεγονός που εξηγούσε την ύπαρξη [[απολίθωμα|απολιθωμάτων]] που ανήκαν σε εξαφανισμένα είδη. Η πολυπλοκότητα και ευταξία του φυσικού κόσμου μπορούσε να εξηγηθεί μόνο ως έργο ενός Θεού δημιουργού και λίγα περιθώρια αφήνονταν για αλλαγές στη φύση.
|