Φωτεινό Μονοπάτι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Φωτεινό Μονοπάτι''' ([[ισπανική γλώσσα]]: Sendero Luminoso-Σεντέρο Λουμινόσο), είναι [[μαοϊσμός|μαοϊκή]] αντάρτικη οργάνωση του [[Περού]]. Η οργάνωση δεν αναφέρεται ποτέ σ' αυτήν με το όνομα ''Φωτεινό Μονοπάτι'', και προτιμά να αποκαλείται [[Κομμουνιστικό κόμμα|Κομμουνιστικό Κόμμα]] του Περού (όπως και πολλά άλλα τέτοια μικρότερα γκρουπ) ή PCP-SL (Partido Comunista Peruano-Sendero Luminosο), δηλαδή Περουβιανό Κομμουνιστικό Κόμμα-Φωτεινό Μονοπάτι.

Όταν εξαπέλυσε το 1980, τις πρώτες επιθέσεις της, που οδήγησαν στην εμφύλια σύρραξη στο Περού, είχε ως διακηρυγμένο στόχο της να αντικαταστήσει αυτή που θεωρούσε ως ''Δημοκρατία της [[μπουρζουαζία|Μπουρζουαζίας]]'' με τη ''Νέα Δημοκρατία'', ένα στάδιο ''αγνού'' και ''καθαρού'' [[κομμουνισμός|κομμουνισμού]] στο οποίο θα κατέληγε η περουβιανή κοινωνία, αφού πρώτα επιβαλλόταν μια δικτατορία του [[προλεταριάτο|προλεταριάτου]], η οποία θα ήταν η απαρχή μιας πολιτιστικής επανάστασης, με επακόλουθο την μεταλαμπάδευση τής καθαρής κομμουνιστικής ιδεολογίας παγκοσμίως. Το ''Φωτεινό Μονοπάτι'' θεωρούσε τις υπάρχουσες [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικές]] χώρες ως [[ρεβιζιονισμός|ρεβιζιονιστικές]] και ότι το ίδιο αποτελούσε τη νέα, ελπιδοφόρα γενιά του κομμουνιστικού κινήματος. Η ιδεολογία της οργάνωσης και οι τακτικές της επηρεάστηκαν από άλλες μαοϊκές αντάρτικες ομάδες, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα του κρατιδίου του [[Νεπάλ]] και άλλα σχετικά με τη μαοϊκή ιδεολογία διεθνή επαναστατικά κινήματα.

Το ''Φωτεινό Μονοπάτι'' έτυχε ευρείας κατακραυγής για τη σκληρότητα της δράσης του, η οποία περιελάμβανε βία εναντίον χωρικών, εμπορικών και οικονομικών δομών, δημοφιλών εκλεγμένων αξιωματούχων και γενικώς των πολιτών, με αποτέλεσμα σύντομα να χαρακτηριστεί από την περουβιανή κυβέρνηση ως τρομοκρατικός σχηματισμός. Η οργάνωση είναι στη λίστα ξένων τρομοκρατικών οργανώσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (Υπουργείου Εξωτερικών των [[Η.Π.Α]]), ενώ τόσο η [[Ευρωπαϊκή Ένωση]] όσο και ο [[Καναδάς]] τη χαρακτηρίζουν επίσης ως τρομοκρατική και απαγορεύουν κάθε οικονομική ή άλλους είδους βοήθεια προς αυτή.

Μετά τη σύλληψη του αρχηγού της, [[Αμπιμαέλ Γκουσμάν]] το 1992, η οργάνωση δρα πιο σποραδικά. Μέσα στην οργάνωση υπάρχουν πολλές φατρίες, κάποιες εκ των οποίων ισχυρίζονται τώρα ότι πολεμούν ακόμη για να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση σε κάποιου είδους συμφωνία ειρήνης. Ακολουθώντας το παράδειγμα των ανταρτών στην [[Κολομβία]], κάποιεςαρκετές φατρίες της έχουν αποδοθεί στο λαθρεμπόριο κοκαΐνης, υιοθετώντες ανάλογες πατερναλιστικές σχέσεις με τους χωρικούς των εδαφών που ελέγχουν.