Αμφιτρύωνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στο μεταξύ όμως, μέσα στο ίδιο το σπίτι του Αμφιτρύωνα συνέβαινε κάτι που δεν θα το φανταζόταν: Ο θεός [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]], έχοντας πάρει τη μορφή του Αμφιτρύωνα, παραπλάνησε την Αλκμήνη και κοιμήθηκε μαζί της τρεις ολόκληρες νύκτες, ή μάλλον διέταξε τον Ήλιο να μη βγει για δύο ημέρες, τριπλασιάζοντας έτσι τη διάρκεια μιας νύκτας, ώστε να απολαύσει τον έρωτά του καλύτερα. Επιστρέφοντας ο πραγματικός σύζυγος την επόμενη ημέρα από την εκστρατεία, δεν βρήκε την Αλκμήνη όσο «θερμή» την περίμενε ύστερα από την πολύμηνη απουσία του. Ακούγοντας μάλιστα τις εξηγήσεις της υποψιάσθηκε εύλογα απιστία και απεφάσισε να την κάψει ζωντανή. Αλλά ο Δίας έσβησε με μία καταρρακτώδη βροχή την πυρά και ο Αμφιτρύωνας πείσθηκε τελικώς για ό,τι πραγματικά είχε γίνει, ύστερα και από σχετικές διαβεβαιώσεις του μάντη [[Τειρεσίας (μυθολογία)|Τειρεσία]]. Μετά από εννέα μήνες η Αλκμήνη γέννησε τον [[Ηρακλής (μυθολογία)|Ηρακλή]] και τον [[Ιφικλής|Ιφικλή]]. Ο πρώτος ήταν γιος του Δία (αφού νήπιο κιόλας στην κούνια του κατόρθωσε να πνίξει δύο φίδια), ενώ ο δεύτερος του Αμφιτρύωνα. Ο [[Απολλόδωρος]] αναφέρει (Β 4, 11) ότι ο Αμφιτρύωνας σκοτώθηκε πολεμώντας κατά των [[Μινύες|Μινυών]].

Με τον μύθο του, που αποτελεί μέρος του κύκλου του Ηρακλή, ασχολήθηκαν η Λογοτεχνία και η Τέχνη, αρχαία και νεότερη. Σε αγγεία ο Αμφιτρύωνας απεικονίζεται δίπλα στην πυρά που είχε ανάψει για να κάψει τη σύζυγό του Αλκμήνη, ή κοντά στο άρμα του Ηρακλή. Σε τοιχογραφίες απεικονίζεται να παρακολουθεί τον πνιγμό των δύο φιδιών από το βρέφος Ηρακλή. Ως προς τους λογοτέχνες, ενέπνευσε από τον [[Ησίοδος|Ησίοδο]], τον [[Σοφοκλής|Σοφοκλή]], τον [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]] και τον [[Πλαύτος|Πλαύτο]], μέχρι τους [[Μολιέρος|Μολιέρο]] (1668 μ.Χ.), [[Τζων Ντρύντεν]] (1690), [[Χάινριχ φον Κλάιστ]] (1807) και [[Ζαν Ζιροντού]] (''"Amphitryon 38"'', 1929). Στον εικοστό αιώνα ξεχωρίζουν επίσης τα έργα του [[Γκέοργκ Κάιζερ]] «Διπλούς Αμφιτρύων» (''Zweimal Amphitryon'', 1943) και του [[Πέτερ Χακς]].

 

* Από τη φράση στο έργο του Μολιέρου ''"Le véritable Amphitryon est l'Amphitryon où l'on dîne"'', η λέξη «αμφιτρύων» στη γαλλική γλώσσα έγινε συνώνυμη του καλού και γενναιόδωρου οικοδεσπότη, όρος που ως «μερικό» αντιδάνειο ήρθε και στη νέα ελληνική, όπου «αμφιτρύων» σημαίνει και τον οικοδεσπότη που μας προσφέρει γεύμα ή δείπνο.

* [http://www.coh.arizona.edu/classics/faculty/Christenson/DCAmph.html Ο «Αμφιτρύων» του Πλαύτου], DM Christenson - 2000 - Cambridge University Press.

* Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος ''Χάρη Πάτση'', Αθήνα 1969

* Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia.