Τρυπανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

«... Και αν, όταν δημιουργηθεί εσοχή από κάποιο όπλο στο οστό και αν συνοδεύεται από θραύση και μόλωπα, ή ακόμη και μόνο μόλωπα, χωρίς θραύση, που υφίσταται μαζί με εσοχή, απαιτείται τρυπανισμός... αυτα (τα οστά) που είναι περισσότερο πιεσμένα και σπασμένα, απαιτούν τρυπανισμό κατ’ελάχιστο».

Από τον Ιπποκράτη, ο τρυπανισμός κληρονομείται στο [[Γαληνός|Γαληνό]] και επειδή ο Γαληνός παραμένει η αυθεντία της ιατρικής μέχρι την επιστημονική επανάσταση, η πρακτική παραμένει ζωντανή τόσο κατά το μεσαίωνα όσο και κατά την αναγέννηση. Οι πιθανότητες επιβίωσης των ασθενών είναι μάλιστα αρκετά καλές και από τα οκτώ κρανία που έχουν βρεθεί στη Νοτιοδυτική Γερμανία, προερχόμενα μεταξύ 6ου και 8ου αιώνα, τα επτά φέρουν σαφή δείγματα αναγέννησης του κρανίου (και άρα επιβίωσης του ασθενούς).