Μαλατέικα Αιτωλοακαρνανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 7:
<br>Απ' τα σπουδαιότερα μνημεία που χάθηκαν μέσα στα νερά σημειώνεται ο Βυζαντινός ναός ''Κοίμηση της Θεοτόκου'' στην [[Πρεβέτζα]]. Ήταν ένα καταπληκτικό μνημείο του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου της Ηπείρου]], κτισμένη από τον 13ο Αιώνα με εντυπωσιακό κεραμοπλαστικό διάκοσμο και κεράμινες επιγραφές στην ανατολική πλευρά. Από αυτές προέκυπτε η χρονολόγηση και οι κτίτορες του ναού. Τις τοιχογραφίες -όσες κατέστη δυνατόν - τις ''αποτείχισαν'' πριν τον ''κατακλυσμό'', έμειναν αποθηκευμένες για χρόνια σε αποθήκες της [[ΔΕΗ]] στο [[Καστράκι|Υδροηλεκτρικό εργοστάσιο Καστρακίου]], φέρεται δε στη συνέχεια να κατέληξαν άλλες στα Ιωάννινα άλλες δε στο [[http://www.byzantinemuseum.gr/| Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών]].<br>
Στα λοιπά κτίσματα που χάθηκαν με τη λίμνη, σημειώνονται 2 νερόμυλοι, 3 ελαιοτριβεία ενώ 2 δημοτικά σχολεία λειτούργησαν για τελευταία σχολική χρονιά το 1967 στο Αμπελάκι και στην [[Πρεβέτζα]].
Ειδική κατασκευή και ιστορία είχε η πεζογέφυρα πάνω από τον [[Ίναχος ποταμός|Ίναχο]]: ήταν κατασκευασμένη με συρματόσχοινα δεμένα από πλατάνια αμφίπλευρα του [[Ίναχος ποταμός|Ίναχου]] και με πέταβρα σαν δάπεδα και παραπέτια. Παρά την μεγάλη της ταλάντωση, υπήρξε ασφαλής και εξυπηρέτησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του τόπου. Από τον φυσικό πλούτο των ''πνιγμένων τόπων'' σημειώνονται τα [[Ιαματικές πηγές|Ιαματικά Λουτρά]] (η Μαρδάχα) της Πρεβέτζας που συγκέντρωναν πλήθος παραθεριστών μέχρι και τον κατακλυσμό του τόπου.<br> Οι μεγάλες σπηλιές της Πρεβέτζας επίσης αποτελούσαν μνημεία της φύσης που σε μεγάλος μέρος κατακλύσθηκαν απ΄τη Λίμνη χωρίς να έχουν εξερευνηθεί πλήρως. Στο πιο μεγάλο σπήλαιο, η δυσχερέστατη είσοδος παραμένει εκτός λίμνης αλλά μετά από 500 περίπου μέτρα η επικλινής σπηλιά συναντάει τα νερά της λίμνης. Μαζί με τον πλούσιο φυσικό διάκοσμο των σπηλαίων, ενδιαφέρον παρουσίαζει η τεράστια αποικία [[νυχτερίδα|νυκτερίδων]]. Μαζί μ' αυτές αναφέρονται και άλλα βιολογικά είδη που ενδεχομένως
Οι περισσότεροι παλαιοί κάτοικοι μετανάστευσαν στο [[Αγρίνιο]] συνεχίζοντας κατα κανόνα τις αγροτικές ενασχολήσεις κυρίως με την καπνοκαλιέργεια. Λιγότεροι κατέληξαν στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια, μαζί με τους λίγους εναπομείναντες κατοίκους, ανοίγουν και άλλα λίγα σπίτια του χωριού, κυρίως σαββατοκύριακα, καλοκαίρια ή την εποχή μαζέματος της ελιάς, από γόνους της αναγκαστικής μετανάστευσης, που επισκεύασαν τα πατρικά τους σπίτια ή έκτισαν εξ' αρχής -εξοχικά πλέον- στον τόπο, που παραμένει όμορφος. <br><br>
Στα πόδια του οικισμού σήμερα απλώνεται η πανέμορφη [[Λίμνη|Λιμνη Καστρακίου]] που αποκατέστησε εν μέρει τις τόσες ομορφιές που καταστράφηκαν από την βίαια διατάραξη της φύσης. Οι χαμένες αυτές ομορφιές των Μαλατεϊκων, οι χαμένες μνήμες, οι καταγεγραμμένες και μη αρχαιότητες και τα μνημεία που κατεστράφησαν, η συνακόλουθη βίαιη μετακίνηση πληθυσμών, η βίαιη αλλαγή της γεωγραφίας του τόπου και εν τέλει η σημερινή -μάλλον καθολική- αμφισβήτηση της μέσω ''μεγάλων φραγμάτων'' ενεργειακής αξιοποίησης των ποταμών, όλα μαζί αποτελούν πτυχές από όσα συνέβησαν και όσα ακόμα σχεδιάζονται είς βάρος του [[Αχελώος|Αχελώου]] [[http://www.eepf.gr/arthra/ektropiacheloou_f116.html|παραπομπή: Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης]].
<br />
<br>Βιβλιογραφία :
1. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ, Δημήτρη Σταμέλου, εκδ. Ι.Δ.ΚολλΑΡΟΥ, 1988
| |||