Νικηταράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.5.1) (Ρομπότ: Τροποποίηση: ru:Стамателопулос, Никитас
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
Ο '''Νικήτας Σταματελόπουλος''' ή '''Νικηταράς''' ή '''Τουρκοφάγος''' ([[1782]]-[[1849]]) γεννήθηκε στη [[Νέδουσας|Νέδουσα]] ([[Μεγάλης Αναστάσοβας|Μεγάλη Αναστάσοβα]]) {{πηγή}}, ένα μικρό χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του [[Ταΰγετος|Ταϋγέτου]], 25 χλμ από την πόλη της [[Καλαμάτα|Καλαμάτας]]. Καταγόταν από το χωριό [[Τουρκολέκα]], του δήμου [[Φαλαισία|Φαλαισίας]] της [[Μεγαλόπολη|Μεγαλόπολης]]. Ήταν ανηψιός του [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Θεόδωρου Κολοκοτρώνη]]. Υπόγραφε και με το όνομα Τουρκολέκας ή Τουρκολακιώτης και μ΄ αυτό αναφέρεται σε μερικά δημοτικά τραγούδια. Τελικά όμως επικράτησε το επώνυμο Σταματελόπουλος από το βαπτιστικό όνομα του πατέρα του (Σταματέλος).
 
Το 1805, κατά τον ανηλεή διωγμό των κλεφταρματολών της Πελοποννήσου, ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους Τούρκους και ο Νικηταράς ακολούθησε το θείο του Κολοκοτρώνη στα Επτάνησα, όπου εντάχθηκε στα Ρωσικά τάγματα και μετέβη στην Ιταλία για να πολεμήσει κατά του στρατού του Ναπολέοντα. Στη συνέχεια επέστρεψε στα Επτάνησα και υπηρέτησε τους Γάλλους, οι οποίοι στο μεταξύ τα είχαν καταλάβει με τηντη συνθήκη του Τίλσιτ. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]]. Συντηρούσε δικό του σώμα ενόπλων με άνδρες που προέρχονταν από διάφορα μέρη της [[Ελλάδα|Ελλάδας]]. <br />
Με την έκρηξη της Επανάστασης, στην πρώτη μάχη που δόθηκε στο Βαλτέτσι της Αρκαδίας στις 12 - 13 Μαϊου [[1821]] (είχε προηγηθεί μια συμπλοκή στο Λεβίδι τον Απρίλη), ο Νικηταράς που κρατούσε με 200 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να αποκρούσει 6.000 [[Τουρκία|Τούρκους]] που επιτίθεντο με πυροβολικό. Επειδή έπεσαν πολλοί Τούρκοι από το χέρι του σ' εκείνη τη μάχη, οι άντρες του τον ονόμασαν Τουρκοφάγο. Διακρίθηκε και στις μάχες που ακολούθησαν, όπου συνεργάστηκε με τοντο θείο του, κυρίως δε στην πολιορκία και την άλωση της Τρίπολης.
::::::::::''Νικηταρά - Νικηταρά''
::::::::::''πού'χεις στα πόδια σου φτερά''
Γραμμή 9:
 
[[Αρχείο:Nikitaras.JPG|left|thumb|150px|Προτομή του Νικηταρά στο [[Πεδίο του Άρεως]], στην [[Αθήνα]]]]
Όταν η [[Τρίπολη Αρκαδίας|Τρίπολη]] καταλήφθηκε από τους Έλληνες, δενδε ζήτησε κανένα λάφυρο για τον εαυτό του κικαι όταν τοντου πρόσφεραν ένα αδαμαντοκόλλητο σπαθί, το έκανε δώρο στην προσωρινή κυβέρνηση. Όταν οι Έλληνες κατέστρεψαν τη στρατιά του [[Δράμαλης|Δράμαλη]] στα στενά των Δερβενακίων, ο Νικηταράς μαζί με τους Δημήτριο Υψηλάντη και Παπαφλέσσα, είχε καταλάβει τηντη χαράδρα γύρω από τον Άγιο Σώστη, απ' όπου θα περνούσαν οι Τούρκοι, τους προκάλεσε δε μεγάλη καταστροφή. Καθώς ο Δράμαλης υποχωρούσε προς το Άργος, ο Νικηταράς κατέλαβε την οχυρή θέση Αγινόρι και σκότωσε πολλούς Τούρκους που προσπάθησαν να διαφύγουν μέσω αυτής. Συνετέλεσε στο να υποχωρήσει τελικά ο Δράμαλης, υφιστάμενος πανωλεθρία. ΣτηνΣτη μάχη αυτή πήρε και το όνομα τουρκοφάγος, καθώς, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, έσπασε τρεις πάλες με τηντη δύναμη με την οποία χτυπούσε . Στο τέλος της μάχης το χέρι του είχε μαρμαρώσει και δεν μπορούσε να αφήσει την πάλα.(26 - [[28 Ιουλίου]] [[1822]]). <br />
Ο Νικηταράς πήρε μέρος σε πολλές ακόμη μάχες μέχρι που απελευθερώθηκε η χώρα. Επί [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] και Όθωνα ανήκε στο κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η ελληνική κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το ρωσόφιλο κόμμα επεδίωκε να αντικαταστήσει τοντο βασιλιά Όθωνα με κάποιον [[Ρωσία|Ρώσο]] πρίγκιπα, συνέλαβε τοντο Νικηταρά το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, την οποία εξέτισε στις φυλακές της Αίγινας. Όταν αποφυλακίστηκε, ήταν σχεδόν τυφλός. Έζησε λίγα ακόμη χρόνια με μια μικρή σύνταξη και πέθανε το 1849 στον Πειραιά.
==Βιβλιογραφία==
* {{Cite web