Κοινωνική διαστρωμάτωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Amaximiadi (συζήτηση | συνεισφορές)
δημιουργία άρθρου
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
'''Κοινωνική διαστρωμάτωση''' είναι η ιεράρχηση ή διαβάθμιση των ατόμων και των ομάδων σε στρώματα, που εκφράζεται με τη δομική ανισότητα στην κατανομή των επιβραβεύσεων, των προνομίων και των πόρων. Η φυλή, η εθνότητα, ο πλούτος και το κύρος των κοινωνικών υποκειμένων παίζουν σημαντικό ρόλο στην κατάταξή τους στην κοινωνική διαστρωμάτωση. Καμιά κοινωνία δεν είναι απόλυτα α-ταξική, καθώς ο τρόπος με τον οποίο είναι ρυθμισμένη η κοινωνία συντελεί στο να υπάρχουν ανισότητες στην κατανομή των πλεονεκτημάτων και των υποχρεώσεων ή των δυσκολιών στα μέλη τους.
 
Η ένοιαέννοια της κοινωνικής διαφοροποίησης, η οποία είναι η διαδικασία μέσω της οποίας εντείνεται ο βαθμός εξειδίκευσης των λειτουργιών μιας κοινωνίας, συνδέεται, αν και όχι απόλυτα, με την κοινωνική διαστρωμάτωση. Αν και οι κοινωνικές θέσεις είναι πάντα διαφοροποιημένες, δεν είναι πάντα ιεραρχημένες.
 
==Ανοιχτά και κλειστά συστήματα==
Γραμμή 34:
===Ισχύς===
 
Σε μια κοινωνία, ισχύς είναι ο βαθμός στον οποίο ένα κοινωνικό υπολειόμενουπολειπόμενο ή μια κοινωνική ομάδα έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τα άλλα κοινωνικά υποκείμενα να κάνουν κάτι, ακόμα και παρά τη θέλησή τους ή να δεχθούν τις αντιλήψεις του. Μια ένδειξη ισχύος αποτελεί και το γεγονός ότι τα άτομα που βρίσκονται σε θέση ανώτερη του ατόμου με το οποίο συνδιαλλάσσονται μια δεδομένη χρονική στιγμή, δε μεταβάλλουν τη συμπεριφορά τους απέναντί του με τη μεταβολή της θέσης τους από ομιλητή σε ακροατή.
 
Η ισχύς εκφράζεται και με τη δυνατότητα κάποιων να υποχρεώνουν άλλα μέλη της κοινωνίας να δουλεύουν για δικό τους όφελος. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται σχέσεις εξάρτησης στην κοινωνία, καθώς ο έλεγχος των απαραίτητων για την κάλυψη βασικών αναγκών μέσων, αλλά και των επιβραβεύσεων και των τιμωριών που λειτουργούν σαν κίνητρα, βρίσκεται στα χέρια των λίγων σε κάθε κοινωνία ισχυρών ατόμων. Τα ισχυρά αυτά άτομα βρίσκονται και στην πλεονεκτική θέση να ορίζουν τους δικούς τους κανόνες και όρους σύμφωνα με τους οποίους κάθε κοινωνικό υποκείμενο θα λειτουργεί.
Γραμμή 77:
==Βιβλιογραφία==
 
* Hughes M., Kroehler C. J. (2007). ''Κοινωνιολογία, οι βασικές έννοιες''. Κριτική. (επιμέλεια) ΙωσιφίδηςΙωσηφίδης Θ.
* Bottomore T. B. (1962). ''Κοινωνιολογία''. Gutenberg. (επιμέλεια) Τσαούση Δ. Γ.
* Καββαδία Γ. Β. (1993). ''Γενική Κοινωνιολογία ΙΙ''. Α. Ν. ΣακούλαΣάκουλα.