Συγκριτική γλωσσολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η κυριότερη [[μέθοδος|μέθοδός]] της είναι η '''εξωτερική επανασύνθεση'''. Με αυτήν προσπαθεί, χρησιμοποιώντας τύπους από διαφορετικές γλώσσες της ίδιας γλωσσικής οικογένειας, να επανασυνθέσει τον κοινό πρόγονο, την κοινή πρωτογλώσσα. Επιτρέπει τη δημιουργία σχέσεων ανάμεσα στις γλώσσες ανακαλύπτοντας τις κύριες [[φωνητική|φωνητικές]], [[σύνταξηΣύνταξη (γλωσσολογία)|συντακτικές]] και σπανιότερα [[σημασιολογία|σημασιολογικές]] συντεταγμένες τους. Αντικείμενο μελέτης της αποτελούν οι απόλυτες ομοιότητες που προκύπτούνπροκύπτουν από τις συγκρίσεις. Η συγκριτική γλωσσολογία αποκαλύπτει επομένως με επιστημονικό τρόπο τις γλώσσες που ανήκουν στην ίδια οικογένεια και συνδέονται γενετικά. Μελετά επίσης:

Μελετά την ίδρυση των γλωσσικών οικογενειών μέσα από την ανακατασκευή μιας προιστορικήςπροϊστορικής μητέρας γλώσσας (η οποία δεν πιστοποιείται άμεσα μέσα από την [[γραφή]]) από τα ίχνη που έχει αφήσει στις ιστορικές θυγατρικές της γλώσσες (ίχνη που αποτελούν σημεία σύγκλισης για τις διαφορετικές ομοιότητες). Επιτρέπει την ανακατασκευή, με τρόπο τεχνητό, μακρινών προγόνων όπως η [[πρωτοινδοευρωπαϊκή γλώσσα|πρωτοϊνδοευρωπαϊκή]] ή η [[αρχαία κινεζική γλώσσα|αρχαία κινεζική]]. Το κυριότερο αξίωμα είναι το εξής: αν μέσα στις γλώσσες Α,Β,Γ οι οποίες συνδέονται γενετικά, βρούμε μέσα από τη σύγκριση ένα χαρακτηριστικό δεδομένο (λεξικό,μορφολογικό, φωνητικό κτλ.), τότε είναι πολύ πιθανό το δεδομένο αυτό να προέρχεται από τη γλώσσα μητέρα.Είναι από την επικύρωση όλων αυτών των κοινών χαρακτηριστικών που μπορόυμεμπορούμε να έχουμε μια μακρινή εικόνα της μητέρας γλώσσας. Ο μεγάλος αριθμός κοινών σημείων επιτρέπει να απορρίψουμε την πιθανότητα μιας αυστηρής σύμπτωσης.