Death: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 27:
Οι Ράινερτ και Μάσβινταλ επέστρεψαν στο συγκρότημά τους, έτσι ο Σούλντινερ προσέλαβε τους [[Τζιν Χόγκλαν]] στη θέση των ντραμς και τον [[Άντι ΛαΡοκ]] στη θέση της δεύτερης κιθάρας. Ο Στιβ Ντι Τζόρτζιο ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντα του μπασίστα, έτσι η νέα σύνθεση ηχογραφεί και κυκλοφορεί το ακόμα πιο τεχνικό συνθετικά [[Individual Thought Patterns]] το [[1993]]. Για την περιοδεία που ακολούθησε, χρέη κιθαρίστα ανέλαβε ο Ραλφ Σαντόλα, καθώς ο ΛαΡοκ είχε υποχρεώσεις με το άλλο συγκρότημά του, τους [[King Diamond]]. Η φήμη των Death εξαπλώνεται ακόμα περισσότερο, χάρη και στην κυκλοφορία του δεύτερου βιντεοκλίπ της μπάντας για το κλασικό The Philosopher. Άλλα τραγούδια που ξεχώρισαν από τον δίσκο ήταν τα Trapped In a Corner και Jealousy<ref>http://www.emptywords.org/RHITP7-93.htm</ref>.
[[Αρχείο:Death-band.jpg|thumb|left|150px|Το σήμα των Death]]Για τον επόμενο δίσκο της μπάντας, χρέη κιθαρίστα ανέλαβε ο Μπομπ Κελμπλ και χρέη μπασίστα ανέλαβε ο Κέλλυ Κόνλον. Ο Τζιν Χόγκλαν παρέμεινε στη θέση του ντράμερ ολοκληρώνοντας τη σύνθεση του υπερεπιτυχημένου [[Symbolic]] το [[1995]]. Τραγούδια όπως το ομότιτλο Symbolic, το Zero Tolerance, το Empty Words, το 1,000 Eyes και η μεγαλύτερη για πολλούς επιτυχία της μπάντας Crystal Mountain αναδείκνυαν τα συνθετικά ταλέντα του Τσακ Σούλντινερ, αποκλειστικού συνθέτη και στιχουργού του δίσκου. Ο Κόνλον εγκατέλειψε το συγκρότημα λόγω των συχνών διαμαχών του με τον Σούλντινερ κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του Symbolic και αντικαταστάθηκε από τον Μπράιαν Μπένσον.
Μετά το τέλος της περιοδείας, ο Σούλντινερ ξεκίνησε να συνθέτει υλικό για τη νέα μπάντα του, τους [[Control Denied]], για την οποία αναλάμβανε χρέη κιθαρίστα. Η μετέπειτα συνεργασία του με τη δισκογραφική εταιρεία [[Nuclear Blast]] οδήγησε στην κυκλοφορία του έβδομου και τελευταίου δίσκου τον Death το [[1998]] με τίτλο [[The Sound of Perseverance]]. Η νέα σύνθεση της μπάντας περιλάμβανε πέρα από τον ίδιο τον Σούλντινερ, τους Σάνον Χαμ στην κιθάρα, τον Σκοτ Κλέντενιν στο μπάσο και τον Ρίτσαρντ Κρίστι στα ντραμς. Η σύνθεση αυτή, με την προσθήκη του Τιμ Αϊμάρ στα φωνητικά, αποτελούσε και τη σύνθεση των Control Denied (αν και ο Κλέντενιν αντικαταστάθηκε τελικά από τον Στιβ Ντι Τζόρτζιο, ο οποίος συμμετέχει στις ηχογραφήσεις του πρώτου δίσκου της μπάντας). Το The Sound of Perseverance είναι ακόμα πιο τεχνικό από τους προηγούμενους δίσκους των Death, ενώ τα φωνητικά του Σούλντινερ είναι πιο τσιριχτά σε σύγκριση με τις προηγούμενες ηχογραφήσεις του<ref>http://www.emptywords.org/RHTsop9-98.htm</ref>. Μετά το τέλος της περιοδείας που ακολούθησε, στα πλαίσια της οποίας μαγνητοσκοπήθηκαν και κυκλοφόρησαν αργότερα τα Live in L.A., Live in Eidhoven και Live in Cottbus, ο Σούλντινερ ασχολήθηκε με τους Control Denied, με τους οποίους κυκλοφόρησε το [[1999]] το [[Fragile Art of Existence]]. Μετά την κυκλοφορία του, ο Σούλντινερ διαγνώστηκε με καρκίνο του εγκεφάλου και κατέφυγε σε χημειοθεραπεία.
| |||