Ζακ Φερρόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
Το [[1946]] απολύθηκε από τον Στρατό για να αρχίσει την σταδιοδρομία του ως οικογενειακός γιατρός, αρχικά στην ύπαιθρο του [[Κεμπέκ]], και κατόπιν στο [[Μόντρεαλ]]. Το [[1952]], νυμφέφθηκε την Μαντλίν Λαβαλλέ (Madeleine Lavallée), με την οποία απέκτησε δύο κόρες ([[1953]], [[1956]]) και έναν γιο ([[1958]]). Το [[1958]] ήταν υποψήφιος βουλευτής του ομοσπονδιακού [[σοσιαλισμός|Σοσιαλδημοκατικού]] Κόμματος του [[Καναδάς|Καναδά]] (μετέπειτα Νεοδημοκρατικό Κόμμα του Καναδά), αλλά δύο χρόνια μετά το εγκατέλειψε για να υποστηρίξει το κίνημα για την ανεξαρτησία του [[Κεμπέκ]]. Το [[1963]], μαζί με μερικούς φίλους και συγγενείς, ίδρυσε το Κόμμα Ρινόκερως, με στόχο να χλευάσει την [[Καναδάς|καναδική]] πολιτική σκηνή. Το [[1969]] προσχώρησε στο εθνικιστικό Κόμμα του Κεμπέκ (Parti Québécois), και τον Δεκέμβριο του [[1970]] μεσολάβησε για την σύλληψη των μελών του Μετώπου για την Απελευθέρωση του Κεμπέκ (Front de Libération du Québec), που δολοφόνησαν τον επαρχιακό υπουργό και παλιό συμμαθητή του, Πιέρ Λαπόρτ. Το [[1980]] υπέγραψε την δήλωση 150 διανοουμένων υπέρ της απόσχισης του Κεμπέκ από τον [[Καναδάς|Καναδά]].
Στα Γράμματα εμφανίστηκε το [[1949]], με το θεατρικό έργο ''Το τέρας'' (''L'Orge'') και δύο χρόνια αργότερα άρχισε να γράφει ένα λογοτεχνικό ημερολόγιο με τίτλο ''Ιατρικές και Παραϊατρικές Πληροφορίες'' (''Information médicale et paramédicale''). Ακολούθησαν τα θεατρικά έργα: ''Η γενειάδα του Φρανσουά Ερτέλ'' (''La barbe de François Hertel'', [[1953]];), ''Η Ντοντού'' ή ''Βραβείο της Ευτυχίας'' (''La Dodu'' ou ''Prix du bohneur'', [[1956]]), ''Η θεία Ελίζ'' ή ''Βραβείο της Αγάπης'' (''Tante Élise'' ou ''Prix de l'amour'', [[1956]], κ.ά. Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο ''Ιστορίες μιας αβέβαιης χώρας'' (''Contes d'un pays incertain'') κυκλοφόρησε το [[1962]]. Συνολικά έγραψε δεκαέξι μυθιστορήματα, νουβέλες και συλλογές διηγημάτων, μεταξύ των οποίων ''Παπά Μπος'' (''Papa Boss'', [[1966]]), ''Ο ουρανός του Κεμπέκ'' (''Le ciel du Québec'', [[1969]]), ''Η αγριοκερασιά'' (''L'Amélanchier'', [[1970]]), ''Ο Άγιος Ηλίας'' (''Le Saint-Élias'', [[1972]]), κ.λπ. Με το έργο του και την πολιτική του στάση, συμμετείχε στην «Ήσυχη Επανάσταση», την κοινωνική μεταμόρφωση του [[Κεμπέκ]], που από κοινωνία οπισθοδρομική ελεγχόμενη από την [[Καθολική Εκκλησία]] και την ανώτερη [[αγγλική γλώσσα|αγγλόφωνη]] τάξη, εξελίχθηκε σε κοινωνία εθνική, αλλά και ταυτοχρόνως καταναλωτική και αποκομμένη από τις ρίζες της. Για το συγγραφικό του έργο, τιμήθηκε με το Βραβείο του Κυβερνήτη του [[Καναδάς|Καναδά]] ([[1964]]) και με πολλά άλλα βραβεία.
Τα πιο πολλά πεζογραφήματα του Φερρόν έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες — κυρίως στα [[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]] — αλλά, δυστυχώς, κανένα απ' αυτά δεν έχει μεταφραστεί στα [[ελληνική γλώσσα|ελληνικά]].
| |||