Αντώνης Σαμαράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Ιούλιο 1989 ορίστηκε [[Υπουργείο Οικονομικών (Ελλάδα)|Υπουργός Οικονομικών]] στην κυβέρνηση συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με τον ενιαίο Συνασπισμό υπό τον πρωθυπουργό [[Τζανής Τζαννετάκης|Τζανή Τζαννετάκη]]. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε [[Υπουργός Εξωτερικών]] στην Οικουμενική Κυβέρνηση [[ΝΔ]], [[ΠΑΣΟΚ]] και ενιαίου Συνασπισμού υπό τον πρωθυπουργό [[Ξενοφών Ζολώτας|Ξενοφώντα Ζολώτα]]. Ήταν ο νεότερος Υπουργός των Εξωτερικών που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Μετά τις επόμενες εκλογές, τον Απρίλιο του 1990, όταν η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να κερδίσει αυτοδυναμία στο Κοινοβούλιο, θήτευσε και πάλι ως [[Υπουργός Εξωτερικών]]. Στις 13 Απριλίου 1992 έγινε σύνοδος των αρχηγών των ελληνικών κομμάτων για το [[ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ]] υπό τον [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|Πρόεδρο της Δημοκρατίας]] [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνο Καραμανλή]]. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, μετά τη σύνοδο, ο πρωθυπουργός [[Κωνσταντίνος Μητσοτάκης]] ανακοίνωσε την αποπομπή του από την Κυβέρνηση και ακολούθως ανέλαβε ο ίδιος ο πρωθυπουργός το Υπουργείο των Εξωτερικών. Η απόφαση αυτή ήταν αποτέλεσμα της διαφορετικής προσέγγισης που είχε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τον Αντώνη Σαμαρά στην αντιμετώπιση του προαναφερθέντος ζητήματος<ref>[http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=09.04.2005,id=29616224 Η σύσκεψη του '92 και η αποπομπή του Σαμαρά], Ελευθεροτυπία 9-04-2005</ref>. Στο διάστημα από το 1992 έως την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη διατήρησε τις απόψεις του επί της εξωτερικής πολιτικής, οι οποίες έμειναν γνωστές ως «Θέσεις των 7 σημείων». Ο εθνικιστικός μαξιμαλισμός από τον οποίο χαρακτηρίζονταν έβλαψε τη χώρα, καθώς η σημερινή "κόκκινη γραμμή" για το Σκοπιανό αποτελεί απόδειξη ήττας -για την οποία ο Σαμαράς φέρει αποκλειστική ευθύνη.