Πινακοθήκη Κουρτώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Ινστιτούτο Τέχνης Κουρτώ''' (Courtauld Institute of Art) είναι αυτοδιοικούμενο κολλέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου[[Λονδίνο]]υ, με ειδίκευση στην ιστορία της τέχνης. Από το 1989, το ινστιτούτο, μαζί με την εντυπωσιακή συλλογή πινάκων του, στεγάζεται στο Σόμερσετ Χάουζ επί της πολύβουης λεωφόρου Στραντ (Strand) του Λονδίνου. Μετρό: Temple ή Charing Cross.

[[Αρχείο:Paul Cézanne, Les joueurs de carte (1892-95).jpg|thumb|righjt|300px|"Οι χαρτοπαίκτες" (1892-95) του [[Πωλ Σεζάν.]]]]

Μεταξύ των πιο αξιόλογων έργων του Ινστιτούτου Τέχνης Κουρτώ περιλαμβάνονται η αριστουργηματική «''Στέψη της Παρθένου''» (περ. 1390/91) του Ιταλού ζωγράφου από τη Σιένα [[Λορέντσο Μόνακο]] (Monaco, περ. 1370 – 1425), «''Αδάμ και Εύα''» (1526) του Λούκας Κράναχ (Cranach, 1472 – 1553), «''Η Παναγία με το Βρέφος''» (1525 -1527) του [[Παρμιτζιανίνο]] (Parmigianino, 1503 – 1540) και η «''Αποκαθήλωση''» του [[Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς|Ρούμπενς]] (Rubens, 1577 – 1640), που είχε αποτελέσει πρότυπο για το ίδιο έργο που υπάρχει στο μεγάλο βωμό του καθεδρικού ναού της Αμβέρσας[[Αμβέρσα]]ς.

Η τόσο αντιπροσωπευτική συλλογή με έργα της εμπρεσιονιστικήςιμπρεσιονιστικής και μετεμπρεσιονιστικήςμεταϊμπρεσιονιστικής γαλλικής τέχνης, που κατέχει το Ινστιτούτο Τέχνης Κουρτώ, περιλαμβάνει: «''Γυναίκα στο παράθυρο''» (1875 – 1878) του [[Εντγκάρ Ντεγκά]] (Degas, 1834 – 1917), «''Μπαρ στο Φολί – Μπερζέρ''» (1882) του [[Εντουάρ Μανέ]] (Manet, 1832 – 1883), «''Τοπίο στην Αρλ''» (1889) και «''Αυτοπροσωπογραφία με κομμένο αυτί''» (1889) του [[Βίνσεντ Βαν Γκογκ]] (Van Gogh, 1853 – 1890), «''Νέα γυναίκα που πουδράρεται''» (1890) και «''Γέφυρα στο Κουρμπεβουά''» (1886 – 1887) του [[Ζωρζ Σερά]] (Seurat, 1859 – 1891), «''Η Ζαν Αβρίλ με γάντια''» (1893) και «''Στο σεπαρέ του “Rat Mort”»'' (1899) του [[Ανρι ντε Τουλούζ-Λωτρέκ]] (Toulouse-Lautrec, 1864 – 1901), «''Te Rerioa''» (1897) και «Πο''τέΠοτέ πια – Nevermore''» (1897) του [[Πωλ Γκωγκέν]] (Gauguin, 1848 – 1903), «''Οι χαρτοπαίκτες''» (1892-95), «''Ο άνθρωπος με το τσιμπούκι''» (περ. 1892), «''Νεκρή φύση με ερωτιδέα''» (1895), «''Το βουνό Σαιντ-Βικτουάρ''» και «''Η λίμνη της Αννεσύ''» (1896) του Πωλ Σεζάν (Cezanne, 1839 – 1906), «''Το θεωρείο''» (1874), «''Πορτρέτο του Αμπρουάζ Βολάρ''» (1908), «''Γυναίκα που δένει τα κορδόνια της''» (περ. 1916) και το μπρούντζινο γλυπτό «''Η πλύστρα''» (La Laveuse) του [[Πιέρ Ωγκύστ Ρενουάρ]] (Renoir, 1841 – 1919), «''Γυμνό καθισμένο''» (περ. 1914) του [[Αμεντέο Μοντιλιάνι]] (Modigliani, 1884 – 1920) κ. ά.