Επανέκθεση (μουσική): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Επανέκθεση''' στη μορφολογία της μουσικής ονομάζεται το τελευταίο τμήμα ενός έργου ή ενός μέρους έργου, στο οποίο ο συνθέτης ξαναπαρουσιάζει το θέμα ή τα θέματα του έργου. Αν υπάρχουν δύο θέματα, στην επανέκθεση παρουσιάζονται και τα δύο στην ίδια βασική τονικότητα και όχι, όπως στην [[Έκθεση (μουσική)|έκθεση]], το πρώτο στη βασική το δεύτερο στην τονικότητα της δεσπόζουσας ή στην τονικότητα της σχετικής μείζονας. Με αυτό τον τρόπο λύνεται η "ένταση" που δημιούργησε η διαφορά τονικοτήτων στην έκθεση και επέτεινε η επεξεργασία των θεμάτων σε πιο απομακρυσμένες τονικότητες στην [[Ανάπτυξη (μουσική)|ανάπτυξη]]. Συχνά η παρουσίαση των θεμάτων στην επανέκθεση είναι πιο συνοπτική από την παρουσίασή τους στην αρχική έκθεση.