Μονμάρτρη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.4.6) (Ρομπότ: Προσθήκη: be-x-old:Манмартр
DIMSFIKAS (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 9:
 
==Ιστορία==
Στους χρόνους του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] η Μονμάρτρη αναφέρεται δύο φορές. Το [[830]], όταν ο Κόμης Εντ ανέβηκε στηστην κορυφή του λόφου προκειμένου από εκεί να εμψυχώσει το ηθικό των πολιορκημένων, από τους Νορμανδούς, Παριζιάνων, και το [[977]], όταν ο Αυτοκράτορας Όθων στρατοπέδευσε στηστην κορυφή αυτού του λόφου.<br> Τον [[12ος αιώνας|12ο αιώνα]] η Μονμάρτρη αποτέλεσε την έδρα ενός σημαντικού γυναικείου [[Αβαείο|αβαείου]] [[Βενεδικτίνοι|Βενεδεκτίνων μοναχών]].<br> Αργότερα κατά την πολιορκία του Παρισιού, το [[1590]], ο βασιλιάς Ερρίκος Δ΄ διέμενε στο εν λόγω αβαείο. Το [[1860]] η περιοχή προσαρτήθηκε διοικητικά στο [[Παρίσι]] και κατά τη διάρκεια της επανάστασης της [[Παρισινή Κομμούνα|Παρισινής Κομμούνας]], το [[1871]], η περιοχή αποτέλεσε το επίκεντρο πολλών δολοφονιών, μεταξύ των οποίων και των στρατηγών Λεκόντ και Κρεμάν-Τομάς (18 Μαρτίου).<br>
Τον [[12ος αιώνας|12ο αιώνα]] η Μονμάρτρη αποτέλεσε την έδρα ενός σημαντικού γυναικείου [[Αβαείο|αβαείου]] [[Βενεδικτίνοι|Βενεδεκτίνων μοναχών]].<br>
Αργότερα κατά τη πολιορκία του Παρισιού, το [[1590]], ο Βασιλεύς Ερρίκος Δ΄ διέμενε στο εν λόγω αβαείο. Το [[1860]] η περιοχή προσαρτήθηκε διοικητικά στο [[Παρίσι]] και κατά τη διάρκεια της επανάστασης της [[Παρισινή Κομμούνα|Παρισινής Κομμούνας]] το [[1871]], η περιοχή αποτέλεσε το επίκεντρο πολλών δολοφονιών μεταξύ των οποίων και των στρατηγών Λεκόντ και Κρεμάν-Τομάς (18 Μαρτίου).<br>
Αργότερα το [[1798]], στη Δ. πλαγιά του λόφου, δημιουργήθηκε το ομώνυμο κοιμητήριο ή λεγόμενο "βόρειο νεκροταφείο" του Παρισιού. Σ΄ αυτό βρίσκονται οι τάφοι των Καβαινιάκ, Ορ. Βερνέ, Θ. Γκοντιέ κ.ά.
 
Αργότερα, το [[1798]], στη Δ.δυτική πλαγιά του λόφου, δημιουργήθηκε το ομώνυμο κοιμητήριο ή λεγόμενο "βόρειο νεκροταφείο" του Παρισιού. Σ΄ αυτό βρίσκονται οι τάφοι του ποιητή [[Θεόφιλος Γκωτιέ|Θεόφιλου Γκωτιέ]], του ζωγράφου [[Οράς Βερνέ|Οράς Βερνέ]], των Καβαινιάκσυνθετών Μπερλιόζ και Όφενμπαχ, Ορτου Γερμανού ποιητή Χ. ΒερνέΧάινε, Θτου Ρώσου χορευτή Β. ΓκοντιέΝιζίνσκι, του Γάλλου σκηνοθέτη Φρανσουά Τρυφό κ.ά.
Το [[1876]] ξεκίνησε η κατασκευή της βασιλικής της [[Σακρέ Κερ]] (''Basilique du Sacré Cœur'', «Βασιλική της Ιερής Καρδιάς») στην κορυφή του λόφου της Μονμάρτρης, που αποτελεί σήμερα ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα.
 
Το [[1876]] ξεκίνησε η κατασκευή της βασιλικής της [[Σακρέ Κερ]] (''Basilique du Sacré Cœur'', «Βασιλική της Ιερής Καρδίας»), στην κορυφή του λόφου της Μονμάρτρης, που αποτελεί σήμερα ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα. Από τις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] και μέχρι τις αρχές του [[20ος αιώνας|20ου]], η Μονμάρτρη εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό κέντρο καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και τόπο συγκέντρωσης πολλών, κυρίως φτωχών, διανοούμενων, καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων ο [[Βίνσεντ βαν Γκογκ]], ο [[Ανρί Ματίς]] και ο [[Πάμπλο Πικάσο]], καθώς επίσης γυναικών ελευθερίων ηθών και διαφόρων σπουδαστών, που όλοι σχεδόν από τον τρόπο ζωής τωντους έδιναν ένα ιδιότυπο χαρακτήρα στηστην περιοχή, που ονομάστηκε [[μποέμ|μποέμικη]].<br> Έτσι, η συνοικία της Μονμάρτρης πριν τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ ΠΠ]] αποτέλεσε λόγω της φιλοξενίας αρκετών κέντρων διασκέδασης, με πολυάριθμα [[καμπαρέ]], όπως το θρυλικό ''[[Moulin Rouge]]'' (=''Κόκκινος Μύλος''), το ''[[Lapin Agile]]'' (=''Σβέλτος Λαγός'') και το ''Le Chat Noir'' (=''[[Ο Μαύρος Γάτος]]''), το επίκεντρο της μποέμικης ζωής όλης της Ευρώπης.
Έτσι η συνοικία της Μονμάρτρης πριν το [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ ΠΠ]] αποτέλεσε λόγω της φιλοξενίας αρκετών κέντρων διασκέδασης, με πολυάριθμα [[καμπαρέ]], όπως το θρυλικό ''[[Moulin Rouge]]'' (=''Κόκκινος Μύλος''), το [[Λαπέν Αζίλ]] και το ''Le Chat Noir'' (=''[[Ο Μαύρος Γάτος]]''), το επίκεντρο της μποέμικης ζωής όλης της Ευρώπης.
 
Σήμερα, η Μονμάρτρη προσελκύει μεγάλο αριθμό μόνο [[τουρισμός|τουριστών]], ενώ ολόκληρη η περιοχή με τους στενούς λιθόστρωτους δρόμους και τις περιορισμένες πλατείες θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης του Παρισιού. Βέβαια σήμεραΣήμερα δεν υφίστανται τα παλαιά εκείνα ιστορικά καμπαρέ που ανέπτυξαν ιδιαίτερα την παρωδία, αφού από τη δεκαετία του "60 έχουν πλέον αντικατασταθεί από νέες μπουάτ και μπαρ που λειτουργούν επί της αριστερής όχθης του Σηκουάνα.
 
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==