Φούγκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η τεχνική της μίμησης σε διαφορετικές φωνές εξερευνήθηκε ήδη από την [[Αναγεννησιακή μουσική|Αναγέννηση]], κυρίως στη μορφή του κανόνα. Κατά το πρώιμο [[Μπαρόκ μουσική|Μπαρόκ]] χρησιμοποιήθηκε με αυξανόμενη συχνότητα από βορειοϊταλούς συνθέτες όπως ο [[ΤζιοβάνιΤζιοβάννι Γκαμπριέλι]] σε κομμάτια που χαρακτηρίζονταν ως [[σονάτα]], [[καντσόνα]] ή [[ριτσερκάρριτσερκάρε]]. Στο όψιμο [[Μπαρόκ μουσική|Μπαρόκ]] καθιερώθηκε η φούγκα ως αυτόνομη φόρμα μουσικού κομματιού ή μέρους μουσικού κομματιού. Φούγκα ήταν το μεσαίο τμήμα της [[Γαλλική ουβερτούρα|γαλλικής ουβερτούρας]] και δεύτερο μέρος μετά από ένα [[πρελούδιο]], μια [[τοκάτα]] ή άλλα μορφολογικά είδη.

Στα νεότερα χρόνια η φούγκα διατηρήθηκε ως αρχαιοπρεπές είδος μουσικής. Στους συνθέτες που ασχολήθηκαν με τη φούγκα μετά το Μπαχ συγκαταλέγονται ο [[Ντμίτρι Σοστακόβιτς]], ο [[Μαξ Ρέγκερ]], ο [[Γιόχαν Άνταμ Χίλλερ]] και ο [[ΠωλΠάουλ Χίντεμιτ]].