Μαξιμίλιαν φον Βάιξ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Jake V (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Πηγές: τίτλοι βιβλίων
Jake V (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 241:
Υπό τις διαταγές του Βάιχς συνεχίστηκαν και οι επιχειρήσεις αντιποίνων. Η ισχύουσα Διαταγή Κάιτελ εφαρμοζόταν ανεξάρτητα από την δικαιοδοσία του Ανώτατου Διοικητή Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Υπήρξαν όμως περιπτώσεις που παρενέβαινε ο ίδιος σε ειδικές περιπτώσεις. Ένα από τα γνωστότερα περιστατικά σημειώθηκε στην Κροατία. Κατά τα τέλη Δεκεμβρίου, το αρχηγείο της 29ης Μεραρχίας των παρτιζάνων αποφάσισε να εκτελέσει στο [[Στόλατς]], κοντά στο [[Μοστάτ]], τους 29 Γερμανούς αιχμαλώτους που είχε συλλάβει (3 αξιωματικοί και 26 υπαξιωματικοί και στρατιώτες). Μεταξύ τους βρισκόταν και ο κάτοχος των Φύλλων Δρυός στον Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού, Σμηναγός [[Γιοάχιμ Κίρσνερ]], που είχε καταρριφθεί στις 17 Δεκεμβρίου πάνω από το Μέτκοβιτς. Το πτώμα του βρέθηκε κακοποιημένο, με κομμένο λαιμό και χωρίς μάτια. Εξαγριωμένος, ο Βάιχς αιτήθηκε στην OKW να εκτελέσει σε κοινή θέα όλους τους αιχμαλώτους που είχαν συλλάβει τα στρατεύματά του στη νήσο [[Κορτσούλα]] κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Φθινοπωρινή Αστραπή» (220 άτομα). Ο Χίτλερ συναίνεσε και οι αιχμάλωτοι εκτελέστηκαν.<ref>Pitsch (2009), σ. 121</ref> Από την άλλη πλευρά, ο Βάιχς αγνόησε τις διαμαρτυρίες του Πληρεξούσιου Στρατηγού στην Κροατία, [[Έντμουντ Γκλάιζε φον Χορστενάου]], για τις θηριωδίες που διέπρατταν οι άνδρες της [[1η Μεραρχία Κοζάκων|1ης Μεραρχίας Κοζάκων]] κατά του άμαχου πληθυσμού.<ref>Pitsch (2009), σ. 120–121</ref>
 
Σε γενικές γραμμές πάντως, ο Βάιχς εκδήλωσε τον σκεπτικισμό του σχετικά με την αποτελεσματικότητα των επιχειρήσεων αντιποίνων που εφαρμόζονταν σε ευρεία κλίμακα. Μαζί με τον [[Χέρμαν Νοϊμπάχερ]], απεσταλμένο του Ράιχ στα Βαλκάνια, πραγματοποίησε συζητήσεις για μια πιο ήπια εφαρμογή της εν λόγω πολιτικής.<ref name="HME280">Stahl (1998), σ. 280</ref> Μαζί του συντάχθηκε και ο Λερ, που μετά τη [[σφαγή των Καλαβρύτων]] αντικατέστησε την «Διαταγή Κάιτελ» στις 22 Δεκεμβρίου με δική του, διατυπωμένη έτσι ώστε να εξασφαλίζει (θεωρητικά) πως δεν θα έπεφταν αθώοι άμαζοι θύματα εκκαθαριστικών επιχειρήσεων.<ref>Pitsch (2009), σ. 119</ref> Μαζί με την ωμή βία, ο Βάιχς χρησιμοποίησε και με μεγάλη επιτυχία τον προσεταιρισμό των παρτιζάνων, εκμεταλλευόμενος τις πολιτικές διαφορές τους. Στη Γιουγκοσλαβία, κατάφερε να κλείσει συμφωνία με τους [[Τσέτνικς]] του [[Ντράζα ΜιχαίλοβιτςΜιχαΐλοβιτς]], ενώ στην Ελλάδα δέχτηκε την ανακωχή που προσέφερε ο [[ΕΔΕΣ]] του [[Ναπολέων Ζέρβας|Ναπολέοντα Ζέρβα]].<ref>Mitcham (2001), σ. 198</ref> Με την πολιτική αυτή, ο Βάιχς είχε κατορθώσει να επιβάλλει μία εξαιρετικά ασταθή γερμανική κυριαρχία στα ταραγμένα Βαλκάνια. Όπως παρατήρησε ο Αμερικανός ιστορικός [[Σάμιουελ Μίτσαμ (νεώτερος)|Σάμιουελ Μίτσαμ]], ''«ήταν ασφαλώς πιο επιτυχημένος στα Βαλκάνια παρά ως διοικητής Ομάδας Στρατιών στη Ρωσία»''.<ref name="HFM219">Mitcham (1988), σ. 219</ref>
 
===Επιχείρηση «Μαργαρίτα»===