[[Image:Cape Fonias, Corfu 1.JPG|thumb|300px|right|Το ακρωτήριο Φονιάς στο βορειοδυτικό άκρο της [[Κέρκυρα|Κέρκυρας]]]]
Ως γεωγραφικός όρος Ακρωτήριο ονομάζεται το τμήμα (απόληξη) της ξηράς που εισχωρεί στη θάλασσα. Ανάλογα της μορφής αυτής της απόληξης χαρακτηρίζεται αυτή ως ''ακρωτήριο'', ''άκρα'', ''γλώσσα'' ή ''κεφαλή''.
Γραμμή 9 ⟶ 8 :
* Τέλος, <u>Κεφαλή</u> συνήθως λέγεται η απότομη ανύψωση του τέρματος της ακτής του Ακρωτηρίου ή της Άκρας που συνδέεται με την υπόλοιπη ακτή με χαμηλή λωρίδα γης.
{{γεωγραφία-επέκταση}}
==[[Αρχιτεκτονική]]==
Στην αρχιτεκτονική «''ακρωτήρια''» ονομάζονται τα κοσμήματα που τοποθετούνται πάνω ακριβώς από τις τρεις γωνίες του [[αέτωμα|αετώματος]] των αρχαίων ναών ή νεοκλασικών κτιρίων και τα οποία μπορεί να είναι είτε κεραμικά, είτε μαρμάρινα, είτε σπανιότερα μεταλλικά, και σήμερα ίσως γύψινα ή τσιμέντινα, άλλοτε σε γεωμετρικά σχήματα και άλλοτε με παραστάσεις μυθικών τεράτων ή εκ του φυτικού βασιλείου. Όχι όμως και σπάνια πολυσύνθετες γλυπτές παραστάσεις, έργα τέχνης, με αρχαίες λύρες, γλαύκες (κουκουβάγιες), σφίγγες (όπως στην Ακαδημία Αθηνών σήμερα) ή και ανθρώπινες μορφές. Η ποιο προσφιλής και συνήθης παράσταση ακρωτηρίου ήταν εκείνη της θεάς Νίκης.
==[[Ανατομία]]==
Στην ανατομία «''Ακρωτήριο μέσου ωτός''» ονομάζεται μικρή κυρτή προεξοχή του τοιχώματος του εσωτερικού ωτός (αυτιού).
