Ελληνιστική περίοδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πρώτο βασίλειο που καταλύθηκε ήταν το [[μακεδονικό βασίλειο]] ή [[Δυναστεία των Αντιγονιδών|βασίλειο των Αντιγονιδών]]. Η Ρώμη κήρυξε τον πόλεμο στο μακεδονικό βασίλειο κατά το [[Μακεδονικοί Πόλεμοι#Β' Μακεδονικός Πόλεμος|Β’ μακεδονικό πόλεμο]] (200-197). Ο λόγος της επιλογής αυτής της χρονικής περίστασης για την έναρξη του πολέμου ήταν ότι τότε οι Ρωμαίοι αποφάσισαν την επέκταση της πολιτικής τους ηγεμονίας, λόγω του ότι το 202 π.Χ. μετά τη [[μάχη στη Ζάμα]], που σηματοδότησε τη λήξη του [[Β' Ρωμαιο-Καρχηδονιακός Πόλεμος|Β’ καρχηδονιακού πολέμου]], μπορούσαν πλέον να χρησιμοποιήσουν το στρατό που απασχολούνταν έως τότε εκεί. Η αφορμή δόθηκε το 203-[[202 π.Χ.]], όταν ο [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φίλιππος Ε’]], βασιλιάς της Μακεδονίας, και ο [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας|Αντίοχος Γ’]], βασιλιάς του βασιλείου των Σελευκιδών, έκαναν μεταξύ τους συμφωνία για την κατάλυση και τη διαίρεση του πτολεμαϊκού βασιλείου, στο θρόνο του οποίου βρισκόταν ο, επιτροπευόμενος, λόγω του μικρού της ηλικίας του, [[Πτολεμαίος Στ' Φιλομήτωρ|Πτολεμαίος ΣΤ’]]. Η πολιτική της Ρώμης, όμως, αποσκοπούσε στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ των ελληνιστικών βασιλείων. Σε εφαρμογή του σχεδίου που είχε συμφωνήσει με τον Αντίοχο Γ’, την άνοιξη του [[202 π.Χ.]] προχώρησε στην Προποντίδα και κατέλαβε τη Θάσο, το [[201 π.Χ.]] το ανατολικό Αιγαίο, εισέβαλε στο [[βασίλειο της Περγάμου]] και έφτασε μέχρι την Καρία. Το φθινόπωρο του [[201 π.Χ.]] απεσταλμένοι της Ρόδου και του Άταλλου του Α’ στη Ρώμη, διαμαρτυρήθηκαν για την πολιτική του Φιλίππου Ε’. Πριν οι Ρωμαίοι λάβουν επίσημα απόφαση, διεμήνυσαν δύο φορές στο Φίλιππο ότι δεν έπρεπε να επιτίθεται στο πτολεμαϊκό κράτος και να αφήσει τις πτολεμαϊκές κτήσεις που είχε καταλάβει, την περιοχή ανατολικά του Νέστου με τις μεγάλες πόλεις, [[Αρχαία Μαρώνεια Θράκης|Μαρώνεια]], [[Άβδηρα]] και [[Αίνος (Θράκη)|Αίνος]], κατά τον [[Συριακοί πόλεμοι#Γ' Συριακός πόλεμος (246-241 π.Χ.)|Γ’ Συριακό πόλεμο]] (241-202 π.Χ.)