Κήλη δίσκου οσφύος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Harrygouvas (συζήτηση | συνεισφορές)
Harrygouvas (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 151:
* ''Η Ιστορία των επεμβάσεων:'' Η αλήθεια είναι ότι οι ενδείξεις γιά χειρουργική επέμβαση στη Δισκοκήλη αλλάζουν ραγδαία με τα χρόνια. Οι δυτικές κοινωνίες, και ιδίως η Ελληνική διάκεινται με μεγάλη επιφυλακτικότητα και αρνητισμό απέναντι σε εγχειρήσεις στη σπονδυλική στήλη. Αυτό εξαρτήθηκε από πολλούς παράγοντες. Ενας παράγων είναι η απόκτηση αρνητικής εμπειρίας ασθενών με τις πολλές επιπλοκές στό παρελθόν. Δεύτερος παράγων είναι η εφεύρεση της Μαγνητικής Τομογραφίας. Πιό εύκολα τώρα οι ιατροί μπορούν να επιλέξουν "ποιός χρειάζεται εγχείρηση, και ποιός όχι". Ενας τρίτος παράγων είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας εργαλείων γιά την επέμβαση. Ομως, ο κυριότερος παράγων που μάλλον αποκρύπτεται βιβλιογραφικά, είναι η "ιατρογενής ζήτηση" λόγω της μεγάλης αύξησης του αριθμού Ορθοπεδικών και ιδίως Νευροχειρουργών τα τελευταία χρόνια. Στις [[ΗΠΑ]] με πληθυσμό 308.000.000 άτομα, γίνονται ετησίως 500.000 εγχειρήσεις γιά Δισκοπάθεια (Half million Back operations)<ref>Phyllis Schneider, Andrew J. Haig: "Oh, My Aching Back", New York Times, 2004</ref>. Στην [[Ελλάδα]], μιά χώρα που ''δεν τα πάει καλά'' με τη στατιστική - μέχρι το [[2010]] δεν ήξερε ούτε κάν πόσους δημόσιους υπάλληλους έχει- δεν είναι γνωστός ο αριθμός αυτός των επεμβάσεων, πάντως κατ'εκτίμηση του [[Χαράλαμπος Γκούβας|Χαράλαμπου Γκούβα]] πρέπει να γίνονται 12.000-15.000 ετησίως. Μεταπολεμικά και μέχρι το [[1970]] περίπου, πρακτικά γίνονταν ελάχιστες εγχειρήσεις γιά Δισκοκήλη στην Ελλάδα. Ο πρώτος Νευροχειρουργός που έκανε στήν Ελλάδα τέτοιες εγχειρήσεις είναι ο [[Δώρος Οικονόμου]] στην [[Πολυκλινική]] Αθηνών και αργότερα ακολούθησαν οι [[Ιωάννης Βασιλούδης]], [[Παναγιώτης Σουκάκος]], [[Γεώργιος Σάπκας]], [[Γεώργιος Αλεξόπουλος]], κλπ. Σταδιακά άρχισαν να κάνουν τέτοιες εγχειρήσεις τη δεκαετία του 80 οι Ορθοπεδικοί με εξειδίκευση στη Σπονδυλική Στήλη στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Πάτρα, Κρήτη, κλπ και μάλιστα με ασκόπως μεγάλο εύρος ενδείξεων. Ομως η ''καταιγίδα των επιπλοκών'' εξανάγκασε την Ορθοπεδική κοινότητα να ανακρούσει πρύμναν και παρά τη βελτίωση της τεχνολογίας - το ειδικό χειρουργικό κρεββάτι γιά εγχείρηση Δισκεκτομής εφευρέθηκε το 1980 - οι εγχειρήσεις μειώθηκαν, ώσπου ανέλαβαν οι Νευροχειρουργοί τη μεγάλη πλειοψηφία των εγχειρήσεων αυτών τη δεκαετία μετά το [[1990]].
* ''Οι εγχειρήσεις σήμερα'': Σήμερα [[2010]] στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι πραγματοποιούν τέτοιες επεμβάσεις τουλάχιστον 300 Ορθοπεδικοί και Νευροχειρουργοί. Μετά τη μεγάλη εμπειρία που αποκτήθηκε από τις διάφορες μεθόδους Δισκεκτομής, οι ενδείξεις γιά εγχείρηση σε κήλη δίσκου οσφύος καθορίζονται σήμερα υποχρεωτικά με βάση το συνδυασμό της κλινικής εικόνας με την εικόνα της Μαγνητικής Τομογραφίας. Στον παρατιθέμενο πίνακα του [[Χαράλαμπος Γκούβας|Χαράλαμπου Γκούβα]], φαίνονται ποιές ομάδες ασθενών χρειάζονται συντηρητική αγωγή και ποιές ομάδες χρειάζονται επέμβαση. Εγχειρήσεις που γίνονται σήμερα για Δισκοκήλη (στο 5-10% των ασθενών) είναι η κλασσική [[θυριδωτή δισκεκτομή]] (Fenestretion), η [[διαδερμική δισκεκτομή]], η [[μικροδισκεκτομή με Laser]], η Δισκεκτομή με [[σπονδυλοδεσία]], ο [[Τεχνητός Δίσκος]], κλπ. Ολες γίνονται με οπίσθια προσπέλαση εκτός του τεχνητού δίσκου που γίνεται με πρόσθια προσπέλαση (από την κοιλιά). Με τα χρόνια η αποτελεσματικότητα των εγχειρήσεων αυξάνεται, και οι επιπλοκές μειώνονται. Σε μιά τυχαιοποιημένη μελέτη 5 ερευνητών στην Ολλανδία (2008) που δημοσιεύθηκε στό British Medical Journal και στό Medscape Journal of Medicine ελέγχθηκε η αποτελεσματικότητα της συντηρητικής και της χειρουργικής θεραπείας γιά Κήλη Δίσκου με Ισχιαλγία. Τα συμπεράσματα είναι ότι ''"μετά από 1-2 χρόνια δεν υπήρξαν διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων, απλώς οι χειρουργημένοι απαλλάσσονταν νωρίτερα από τον πόνο στό κάτω άκρο"''. Ειδικότερα, το ακριβές συμπέρασμα έχει ως εξής: ''"Conclusions: Five investigators from The Netherlands report in the British Medical Journal in 2008 on a randomized controlled trial at 9 Dutch hospitals of 283 patients who had had sciatica for 6-12 weeks. After 1 and 2 years, there were no significant differences in disability between the surgical and the conservative arms of the trial. Twenty percent (20%) of both groups reported an unsatisfactory outcome at 2 years. However, surgery did provide more rapid relief of leg pain early on, and 44% of the group treated conservatively eventually had surgery. Both treatments of sciatica are obviously unsatisfactory for many patients".''<ref>George D. Lundberg, MD: “Conservative Treatment and Surgery for Sciatica From Lumbar Disk Herniation Are Both Unsatisfactory for Many”, The Medscape Journal of Medicine, Posted 10/16/2008</ref>
* ''Aποτελέσματα των επεμβάσεων'': Εμπειρικά φαίνεται ότι σε "έμπειρα χέρια" σήμερα η Οσφυϊκή Δισκεκτομή έχει βραχυπρόθεσμα καλά αποτελέσματα πάνω από 90%. Βέβαια υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα σε ορισμένες χώρες. Είναι το φαινόμενο ''"Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει".'' Δηλαδή οι χειρουργικές ομάδες που πραγματοποιούν μιά σειρά επεμβάσεων, αυτοδιορίζονται οι ίδιες ως κριτές και εκτιμητές της αποτελεσματικότητας των επεμβάσεων, πράγμα απαράδεκτο έως γελοίο! Το σωστό θα ήταν η πιστοποίηση και ο έλεγχος να γίνεται ανωνύμως από άλλα κέντρα μακριά από το ερευνητικό. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της Οσφυϊκής Δισκεκτομής είναι σαφώς χειρότερα από τα βραχυπρόθεσμα, λόγω της συμπλησίασης των δύο παρακείμενων σπονδύλων εκτός και άν γίνει τοποθέτηση μεταλλικών εξαρτημάτων (σπονδυλοδεσία, διαχωριστής ακανθωδών αποφύσεων, κλπ). Τελευταία παρουσιάσθηκε και μικρή τεχνητή άρθρωση γιά τις αρθρώσεις των Γληνίσκων (Fenix). Ο [[Τεχνητός Δίσκος]], διαδεδομένος στίς ΗΠΑ και τη Γερμανία, με πληθώρα δικαστικών αγωγών γιά [[Ιατρική Αμέλεια]], άν και υποσχέθηκε πολλά, μάλλον απογοήτευσε τους Ορθοπεδικούς. Οι επιπλοκές του είναι σημαντικές και πολλές στις εμφυτεύσεις Τεχνητού Δίσκου: (1) Αιματώματα του Κοιλιακού τοιχώματος (abdominal wall hematomas), (2) Διεγχειρητικές βλάβες αγγείων (vascular injury), (3) (Ρήξεις της Σκληράς Μήνιγγος (dural tears), (4) Κακώσεις Νεύρων (Nerve injury), (5) Παλίνδρομη εκσπερμάτιση στούς άνδρες (Retrograde ejaculation in males), (6) Παρεκτόπιση της πρόθεσης (Migration of the prosthesis). <ref>R.Ross et al (Hope Hospital, Manchester,England): "Επιβίωση και κλινικό αποτέλεσμα αντικατάστασης με τεχνητό δίσκο Charite III", The Journal of Bone and Joint Surgery, 2000</ref>.
* ''Νέα είδη επεμβάσεων'': Το έτος [[2007]] ανακοινώθηκε από το Πανεπιστήμιο του Stanford των ΗΠΑ, η χρήση της [[Ακτινοχειρουργική]]ς ([[Radiosurgery]], English Wikipedia) με το μηχάνημα ''CyberKnife'', χωρίς καμμία χειρουργική τομή και αναμένουμε περισσότερες εξελίξεις στό μέλλον από αυτή τη μέθοδο.<ref> Li G, Patil C, Adler JR, Lad SP, Soltys SG, Gibbs IC, Tupper L, Boakye M., Department of Neurosurgery, Stanford University School of Medicine, Stanford, California, USA. gordonli@stanford.edu: ''“CyberKnife rhizotomy for facetogenic back pain: a pilot study”.'', Neurosurgery Focus. 2007;23(6):E2.</ref>. Το έτος [[2010]] ανακοινώθηκε στην Ελλάδα η πρώτη επέμβαση '''Ρομποτικής Διαδερμικής Σπονδυλοδεσίας''' στην Ελλάδα που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο Διαγνωστικό & Θεραπευτικό Κέντρο Αθηνών [[ΥΓΕΙΑ]]. Η επέμβαση διενεργήθηκε από την Ομάδα Ρομποτικής Χειρουργικής Σπονδυλικής Στήλης του [[ΥΓΕΙΑ]], υπό τον ορθοπεδικό χειρουργό Μπενάρδο Νικόλαο σε ασθενή 70 ετών με το ρομποτικό σύστημα [[Spine Assist]] για χειρουργικές επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη. Το σύστημα [[Spine Assist]] παρέχει στο χειρουργό τη δυνατότητα τρισδιάστατης απεικόνισης, βασισμένης στην αξονική τομογραφία του ασθενούς. Μέσω του ειδικά σχεδιασμένου λογισμικού, ο γιατρός μπορεί να επιλέξει τα κατάλληλα εμφυτεύματα και να ελέγξει τη σωστή τοποθέτησή τους σε κάθε σπόνδυλο ξεχωριστά<ref>Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: ''Νέα μέθοδος ρομποτικής δισκεκτομής'', Αθήνα 2010</ref> και <ref> Iστοσελίδα Ιατρονέτ www.iatronet.gr</ref>
 
== Αποτελέσματα Χειρουργικών Επεμβάσεων Δισκεκτομής - Επιπλοκές ==
* ''Aποτελέσματα των επεμβάσεων'': Εμπειρικά φαίνεται ότι σε "έμπειρα χέρια" σήμερα η Οσφυϊκή Δισκεκτομή -σε αντίθεση με το παρελθόν- έχει βραχυπρόθεσμα καλά αποτελέσματα πάνω από 90%. Βέβαια υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα σε ορισμένες χώρες. Είναι το φαινόμενο δημοσιεύσεων τύπου ''"Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει".'' Δηλαδή οι χειρουργικές ομάδες που πραγματοποιούν μιά σειρά επεμβάσεων, αυτοδιορίζονται οι ίδιες ως κριτές και εκτιμητές της αποτελεσματικότητας των επεμβάσεων, πράγμα απαράδεκτο έως γελοίο! Το σωστό θα ήταν η πιστοποίηση και ο έλεγχος να γίνεται ανωνύμως από άλλα κέντρα μακριά από το ερευνητικό. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της Οσφυϊκής Δισκεκτομής είναι σαφώς χειρότερα από τα βραχυπρόθεσμα, λόγω της συμπλησίασης των δύο παρακείμενων σπονδύλων, προκαλείται δηλαδή πάντα οστεοαρθρίτις των Γληνίσκων (Facets Syndrome) εκτός και άν γίνει τοποθέτηση μεταλλικών εξαρτημάτων (σπονδυλοδεσία, διαχωριστής ακανθωδών αποφύσεων,μεταλικοί κύλινδροι στό μεσοσπονδύλιο διάστημα, κλπ). Δυστυχώς ουδείς χειρουργημένος ασθενής είναι ευχαριστημένος 100% μακροπρόθεσμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνονται εγχειρήσεις Δισκεκτομής. Τελευταία παρουσιάσθηκε και μικρή τεχνητή άρθρωση γιά τις αρθρώσεις των Γληνίσκων (Fenix). Ο [[Τεχνητός Δίσκος]], διαδεδομένος στίς ΗΠΑ και τη Γερμανία, με πληθώρα δικαστικών αγωγών γιά [[Ιατρική Αμέλεια]], άν και υποσχέθηκε πολλά, μάλλον απογοήτευσε τους Ορθοπεδικούς. Οι επιπλοκές του είναι σημαντικές και πολλές στις εμφυτεύσεις Τεχνητού Δίσκου: (1) Αιματώματα του Κοιλιακού τοιχώματος (abdominal wall hematomas), (2) Διεγχειρητικές βλάβες αγγείων (vascular injury), (3) (Ρήξεις της Σκληράς Μήνιγγος (dural tears), (4) Κακώσεις Νεύρων (Nerve injury), (5) Παλίνδρομη εκσπερμάτιση στούς άνδρες (Retrograde ejaculation in males), (6) Παρεκτόπιση της πρόθεσης (Migration of the prosthesis). <ref>R.Ross et al (Hope Hospital, Manchester,England): "Επιβίωση και κλινικό αποτέλεσμα αντικατάστασης με τεχνητό δίσκο Charite III", The Journal of Bone and Joint Surgery, 2000</ref>.
 
Οι '''επιπλοκές των εγχειρήσεων Δισκεκτομής''', Σπονδυλοδεσίας ή τοποθέτησης Τεχνητού Δίσκου είναι σημαντικές και πολλές, αλλά ευτυχώς όχι συχνές:
* (1) Αιματώματα του Κοιλιακού τοιχώματος (abdominal wall hematomas),
* (2) Διεγχειρητικές βλάβες αγγείων (vascular injury),
* (3) Διεγχειρητικές Ρήξεις της Σκληράς Μήνιγγος (dural tears),
* (4) Διεγχειρητικές Κακώσεις Νεύρων (Nerve injury),
* (5) Παλίνδρομη εκσπερμάτιση στούς άνδρες (Retrograde ejaculation in males),
* (6) Παρεκτόπιση της πρόθεσης (Migration of the prosthesis). <ref>R.Ross et al (Hope Hospital, Manchester,England): "Επιβίωση και κλινικό αποτέλεσμα αντικατάστασης με τεχνητό δίσκο Charite III", The Journal of Bone and Joint Surgery, 2000</ref>.
* (7) Μετεγχειρητικές Λοιμώξεις
* (8) Μετεγχειρητικές Θρομβώσεις και Πνευμονική εμβολή
* (9) Υποτροπή Δισκοκήλης ή ατελής αφαίρεση αυτής
* (10)Κεντρική ή πλάγια σπονδυλική στένωση από ράκη δίσκου ή μετεγχειρητική ουλή ή πάχυνση συνδέσμων.<ref>Campbell's: Operative Orthopaedics, edition 2006, USA</ref>
 
==Κήλη δίσκου οσφύος και άθληση==