Ελληνικά Χρονικά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Trongma (συζήτηση | συνεισφορές)
Άσχετο
Γραμμή 6:
Από τις πρώτες εκδόσεις που έγιναν στο πιεστήριο του Μαυροκορδάτου με γαλλικά στοιχεία, τα οποία έχουν εμφανή ίχνη φθοράς, είναι ένα φυλλάδιο από τον Bruno, ''«Περί των μέσων των προσφυεστέρων εις την διατήρησιν της υγείας των στρατιωτών»'' που ήταν γραμμένα ιταλικά κι ελληνικά. Με τα ίδια στοιχεία, είναι τυπωμένη η εγκύκλιος που ορίζει το πένθος για το θάνατο του Βύρωνα (7 Απριλίου) κι ο επιτάφιος λόγος του Σπ. Τρικούπη (10 Απριλίου).
 
Ο επιτάφιος λόγος του Σπυρίδωνα Τρικούπη στον Βύρωνα φέρει την ένδειξη: ''«Λόγος αυτοσχεδιασμένος και εκφωνημένος από τον κ. Σπυρίδωνα Τρικούπην. Τυπώνεται δια προσταγής της Διοικήσεως. Μεσολόγγι 10 Απριλίου την Πέμπτην της εβδομάδος του Πάσχα 1824. Ετυπώθη παρά Δ. Μεσθενέως»''<ref>Κάτω από το ψευδώνυμο Μεσθενεύς πιθανόν να κρυβόταν ο τυπογράφος Αναστάσιος Νικολαΐδης. Ως τυπογράφος της εποχής συνέβαλε να μείνουν για πάντα τυπωμένα στην Ιστορία τα αξιομνημόνευτα περιστατικά της πολιορκίας της Ιερής πόλης, τα λαμπρά κατορθώματα της Φρουράς και τα ονόματα των Αθανάτων Ηρώων της.</ref>. Είναι η πρώτη εμφάνιση αυτού του τυπογράφου και λογίου, που καταγόταν από τη Σμύρνη[[Θεσσαλονίκη]], είχε διδαχθεί την τυπογραφική τέχνη στο Παρίσι και μετέπειτα τ’ όνομά του σημειώνεται σ’ όλες τις εκδόσεις του Μεσολογγίου.
 
Ο Δημήτριος Μεσθενέας διηύθυνε το τυπογραφείο και κοντά του μαθήτευσαν οι Μεσολογγίτες Ιωάννης Πεπονής<ref>Η καταγωγή του ήταν από το Μεσολόγι κι ήταν γιος του πλοιάρχου Αναστάση Πεπονή. ‘Εμαθε την τυπογραφική τέχνη στην Τεργέστη όπου διέμενε κατά τα νεανικά του χρόνια. Μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]] και βοήθησε στην εκτύπωση των πρώτων επαναστατικών φυλλαδίων. Για την δράση του διώχθηκε από τους αυστριακούς, αλλά διέφυγε στην Κεφαλλονιά κι από εκεί έφθασε στο Μεσολόγγι. Μετά την εγκατάσταση του τυπογραφείου εργαζόταν άλλοτε ως μεταφραστής και άλλοτε ως στοιχειοθέτης, για την έκδοση των «Ελληνικών Χρονικών».</ref> και Χρήστος Ντάγκλας, καθώς κι ο Σάμιος Σπυρίδων Παιδάκος<ref>