Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: lt:Liudvikas I (Bavarija) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 24:
}}
Ο '''Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας''' ([[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]: Ludwig I, [[25 Αυγούστου]] [[1786]], [[Στρασβούργο]] - [[29 Φεβρουαρίου]] [[1868]], [[Νίκαια (Γαλλία)|Νίκαια]])
==Βιογραφία== Γονείς του ήταν ο βασιλιάς [[Μαξιμιλιανός Α΄ της Βαυαρίας]] και η Βιλελμίνη (Wilhelmina) της Έσσης-Ντάρμσταντ. Τον Οκτώβριο του 1810 νυμφεύθηκε την Θηρεσία της Σαξωνίας-Χίλντμπουργκχάουζεν (1792-1854), κόρη του δούκα Φρειδερίκου της Σαξωνίας-Χίλντμπουργκχάουζεν. Ο γάμος του αποτέλεσε το πρώτο [[Οκτόμπερφεστ]]. Ο Λουδοβίκος απέρριψε έντονα τη συμμαχία του πατέρα του με τον [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Α΄]] της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Ο Λουδοβίκος ήταν φιλέλληνας, φανατικός ελληνιστής συλλέκτης και φίλος των [[Τέχνη|τεχνών]]. Επί βασιλείας του το Μόναχο αναδείχτηκε καλλιτεχνικά. Άρχισε τις ανοικοδομητικές εργασίες πριν ακόμα βασιλεύσει, όταν ήταν πρίγκηπας, και συνέχισε ακόμα και μετά την καθαίρεσή του. Διέταξε την ανέγερση πολλών [[νεοκλασικισμός|νεοκλασικών]] και [[νεοουμανισμός|νεοουμανιστικών]] κτηρίων, με πρότυπο την αρχιτεκτονική της αρχαίας Ελλάδας. Πολλά από τα έργα του διατηρούνται μέχρι σήμερα και βρίσκονται στο Μόναχο. Διαρρύθμισε την [[Λούντβιχστράσσε]] (γερμ. Ludwigstraße, οδός Λουδιβίκου) με το Πανεπιστήμιο του Μονάχου που το μετέφερε από την πόλη Λούντβιχσμπουργκ, την [[Φέλντχέρρενχάλλε]] (γερμ. Feldherrnhalle, αίθουσα των στραταρχών), το [[Σίγκεστορ]] (γερμ. Siegestor, Πύλη της Νίκης), η [[Εθνική Βιβλιοθήκη του Μονάχου]], η Πλατεία του Βασιλέα, (γερμ. Königsplatz), η Γλυπτοθήκη, τα Προπύλαια, η Κρατική Αρχαιολογική Συλλογή, η Νέα και η Παλαιά Πινακοθήκη, η Ρούμεσχάλλε (γερμ. Ruhmeshalle, Αίθουσα της Δόξας), και το άγαλμα της Βαυαρίας. Σε δύο βουνοπλαγιές έκτισε το μνημείο της Βαλχάλας και την Αίθουσα της Απελευθέρωσης.
| |||