Άντονι Ήντεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Άντονι Ήντεν''' (αγγλ. Anthony Eden, 1897 - 1977) ήταν [[Βρετανός]] πολιτικός του [[Συντηρητικό Κόμμα (Μεγάλη Βρετανία)|Συντηρητικού Κόμματος]], ο οποίος υπηρέτησε ως Υπουργός εξωτερικών επί τρεις δεκαετίες και έγινε Πρωθυπουργός της Βρετανίας το [[1955]]. Η πρωθυπουργία του επισκιάστηκε από την [[Κρίση του Σουέζ]], υπό το βάρος της οποίας αναγκάσθηκε να παραιτηθεί (1957) έχοντας παραμείνει στην εξουσία μόνο επί 18 μήνες. Ήταν επίσης ήταν μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]] και είχε τον τίτλο ευγενείας του [[Τάγμα της Περικνημίδας|Ιππότη της Περικνημίδας]].

Κατά τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] υπηρέτησε στο 21ο Σύνταγμα του Σώματος των Βασιλικών Τυφεκιοφόρων και έφθασε το βαθμό του [[Λοχαγός|λοχαγού]]. Τιμήθηκε με το παράσημο του Στρατιωτικού Σταυρού (Military Cross) και σε ηλικία 21 ετών, έγινε ο νεότερος υπασπιστής ταξιαρχίας (brigade-major) του Βρετανικού Στρατού.

Ο Ήντεν φοίτησε αρχικά στο Κολλέγιο Ήτον και, μετά τον Πόλεμο, στο Κράιστς Τσέρτς της Οξφόρδης, όπου σπούδασε ανατολικές γλώσσες. Μιλούσε άπταιστα [[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]], [[Γερμανική γλώσσα|Γερμανικά]] και [[Περσική γλώσσα|Περσικά]], ενώ μιλούσε, επίσης, πολύ καλά [[Ρωσική γλώσσα|Ρωσικά]] και [[Αραβική γλώσσα|Αραβικά]]. Στις γενικές εκλογές του [[1923]] εκλέχτηκε μέλος του Κοινοβουλίου με το Συντηρητικό Κόμμα. Το ίδιο έτος νυμφεύτηκε την Μπέατρις Μπέκετ (Beatrice Beckett), με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά (το ένα δεν επέζησε του τοκετού). Ο γάμος δεν υπήρξε επιτυχημένος και αργότερα διαλύθηκε, υπό το βάρος του ενός γιούυιού ο οποίος χάθηκε σε πολεμικό πεδίο.

Στην Συντηρητική Κυβέρνηση της περιόδου 1924-1929 ο Ήντεν έγινε αρχικά Πρώτος Κοινοβουλευτικός Γραμματέας του Υπουργού Εσωτερικών Σερ [[Ουίλιαμ Τζόινσον Χικς]] (Sir William Joynson Hicks) και στη συνέχεια (1926) απλά άλλαξε Υπουργείο, περνώντας στο Εξωτερικών του Σερ [[Όστιν Τσάμπερλεν]] (Sir Austen Chamberlain). Το 1931 ανέλαβε Υφυπουργός Εξωτερικών στην Εθνική Κυβέρνηση του Ράμσεϊ ΜακΝτόναλντ (Ramsay MacDonald).<ref>[http://www.number10.gov.uk/history-and-tour/prime-ministers-in-history/sir-anthony-eden The Official Site of the British Prime Minister]</ref> Το 1935 ανέλαβε Λόρδος Σφραγιδοφύλακας (Lord Privy Seal) και Υπουργός για την Κοινωνία των Εθνών στην Κυβέρνηση του Στάνλεϊ Μπάλντουϊν (Stanley Baldwin). Όπως οι περισσότεροι της γενιάς του, που είχαν ζήσει τον Πρώτο Πόλεμο, ο Ήντεν ήταν σφόδρα αντίθετος με οποιαδήποτε κατάσταση που εγκυμονούσε πόλεμο και εργαζόταν, από τη θέση του, προς την εξασφάλιση της ειρήνης στην [[Ευρώπη]]. Αποδείχθηκε ικανός διαπραγματευτής και διπλωμάτης.

Ο Ήντεν ήταν, παρά τον ειρηνόφιλο προσανατολισμό του, από τους πρώτους που διέγνωσε ότι με την επιθετικότητα των δύο φασιστικών καθεστώτων, [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανίας του Χίτλερ]] και της [[Μπενίτο Μουσσολίνι|Ιταλίας του Μουσσολίνι]]. Αν και δεν το εκδήλωσε δημόσια, αντέδρασε στην "πολιτική κατευνασμού" του Υπουργού Εξωτερικών, Σερ [[Σάμιουελ Χόαρ]] (Sir Samuel Hoare), όταν η [[Ιταλία]] εισέβαλε στην [[Αιθιοπία]] το [[1935]] και προκάλεσε την [[Κρίση της Αβησσυνίας]]. Όταν ο Χόαρ παραιτήθηκε, ύστερα από την αποτυχία του Συμφώνου Χόαρ - Λαβάλ, τον διαδέχθηκε ο Ήντεν. Την εποχή αυτή ο Ήντεν έγινε και ένα είδος "δημιουργού μόδας", καθώς φορούσε συχνά ένα καπέλο τύπου ρεπούμπλικας, ελαφρά τροποποιημένο, που καθιερώθηκε στη Βρετανία ως "καπέλο Άντονι Ήντεν". Στη θέση αυτή παρέμεινε επί τριετία, για να παραιτηθεί διαμαρτυρόμενος για την εξωτερική πολιτική του τότε πρωθυπουργού [[Νέβιλ Τσάμπερλεν]]<ref>[http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/eden_anthony.shtml BBC History]</ref>, που δεν ήθελε να προκαλέσει ούτε τη [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανία του Χίτλερ]] ούτε την [[Ιταλία]] του [[Μπενίτο Μουσολίνι|Μουσολίνι]], πολιτική που τελικά κατέληξε στη [[Συμφωνία του Μονάχου]].

Με την έναρξη του Πολέμου, ο Ήντεν κατατάχθηκε επί πολύ σύντομο διάστημα στο Βρετανικό Στρατό με το βαθμό του [[Ταγματάρχης|Ταγματάρχη]]. Ο Τσάμπερλεν τον επανέφερε στο Υπουργικό Συμβούλιο ως Υπουργό Αποικιών, αλλά αυτή η θέση του στέρησε τη συμμετοχή στην Πολεμική Κυβέρνηση. Έτσι, δεν είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει την Πρωθυπουργία, όταν ο Τσάμπερλεν παραιτήθηκε ύστερα από την [[Εισβολή και κατάληψη της Γαλλίας]] το Μάιο του 1940. Την πρωθυπουργία ανέλαβε ο [[Ουίνστων Τσώρτσιλ]].