Απολυταρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΥποΜε τον όρο '''απολυταρχία''' εννοείται το [[πολίτευμα]], στο οποίο ένας κυρίαρχος - κυρίως ένας βασιλιάς, έναsένας δικτάτοραsδικτάτορας ή ένας αυτοκράτορας - κατέχει απεριόριστη δύναμη και μπορεί και την ασκεί στην χώρα του. Σε αυτό το πολίτευμα δεν υπάρχει χωρισμός των εξουσιών. Ο μονάρχης του κράτους ελέγχει και τις τρεις εξουσίες: την νομοθετική, την εκτελεστική και την δικαστική. Σε αντίθεση με την [[δικτατορία]], ο μονάρχης κατέχει την εξουσία νόμιμα μέσω διαδοχής, κυρίως από πατέρα σε γιο.

Ο απόλυτος μονάρχης συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις στα χέρια του. Αυτός δημιουργούσε τους νόμους και ήταν ταυτόχρονα ανώτατος δικαστής. Την διακυβέρνηση του κράτους μπορούσε να την αφήσει σε έναν ανώτατο υπουργό, αυτός ομωςόμως επέλεξε να είναι ο ένας και μοναδικός κυβερνήτης.

Ο μονάρχης είναι ταυτόχρονα αρχηγός και ρυθμιστής της πνευματικής ζωής. ΤοτεΤότε πιστευόταν ότι κυβερνούσε με την χάρη του [[Θεός|Θεού]]. Δηλαδή πάνω από αυτόν δεν βρισκόταν κανένας, εκτός από τον Θεό, ενώ ήταν και ο εκπρόσωπος του Θεού στην γη. Τότε, επειδή υπήρχαν και αρκετοί [[προτεσταντισμός|προτεστάντες]], ο βασιλιάς [[Λουδοβίκος ΙΔ']] έκανε έναν ολόκληρο αγώνα για να τους διώξει από την Γαλλία.

Ο μερκαντιλισμός χαρακτηριζόταν από μια κεντρική, συστηματική και ενωτική οικονομική πολιτική. Έτσι τα κρατικά έσοδα είναι απαραίτητα για την συντήρηση του στρατού, για την συντηρησησυντήρηση της πολυέξοδης βασιλικής αυλής, καθώς και για την επεκτατική πολιτική. Για αυτό ακολουθήθηκαν τα εξής μέτρα:

α) αύξηση της εξαγωγής προϊοντωνπροϊόντων, μείωση των εισαγωγών,

Στα πρώτα χρόνια της νεώτερης ευρωπαϊκής ιστορίας η απολυταρχία ήταν πολύ διαδεδομένη στην Ευρώπη και έφτασε σε μεγάλη άνθηση κατακατά την εποχή του [[Μπαρόκ]]. Το κύριο παράδειγμα για μια απολυταρχική εξουσία είναι ο Λουδοβίκος ΙΔ'.