Χορωδία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όσον αφορά στη σκηνική διάταξη μιας χορωδίας, υπάρχουν αρκετές επιλογές. Στην περίπτωση εκτέλεσης σε συναυλιακό χώρο, η συνηθέστερη επιλογή είναι η τοποθέτηση της χορωδίας στο πίσω μέρος της σκηνής (πίσω από την ορχήστρα) και η διάταξή της σε δύο ή τρεις σειρές, όπου οι χαμηλότερες φωνές (δηλ. οι άνδρες) καταλαμβάνουν την πίσω σειρά, και οι ψηλότερες την μπροστινή, κατ' αντιστοιχία των [[έγχορδα της συμφωνικής ορχήστρας|εγχόρδων της ορχήστρας]]. Κάποιοι διευθυντές προτιμούν άλλες διατάξεις, όπως αυτήν σε τέσσερα σκέλη, κατά την οποία στην πρώτη σειρά τοποθετούνται τέσσερις ή πέντε εκτελεστές από την κάθε φωνή, με τους υπόλοιπους να βρίσκονται πίσω από την πρώτη σειρά, πάντα κατά φωνή.

 

Στην περίπτωση που ο συναυλιακός χώρος είναι (δυτικού ρυθμού) εκκλησία, τότε η διάταξη της χορωδίας είναι ανάλογη με τη διάταξη των στασιδίων. Στις πιο πεπειραμένες χορωδίες είναι δυνατόν να μην υπάρχει συγκεκριμένη διάταξη και οι εκτελεστές να τοποθετούνται ανάμεικτα, αναξαρτήτως της φωνής στην οποία ανήκουν. Οι υπέρμαχοι αυτής της διάταξης έχουν την άποψη ότι έτσι επιτυγχάνεται καλύτερος τονικός συντονισμός (κούρδισμα) μεταξύ των φωνών, καθώς κάθε φωνή είναι σε κοντινή απόσταση με όλες τις άλλες. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, θεωρείται ότι μ' αυτόν τον τρόπο εξασθενεί η δυναμική της χορωδίας και πως έτσι το ηχητικό αποτέλεσμα δεν έχει άμεση μετάδοση στο κοινό.