Αρτηριακή Υπέρταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Theofilos1 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αναίρεση έκδοσης 2961454 από τον Theofilos1 (Συζήτηση χρήστη:Theofilos1) Μάλλον κατά λάθος έσωσε εδώ ο χρήστης
Ετικέτα: μεγάλη αφαίρεση
 
Γραμμή 1:
#ΑΝΑΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ [[Αρτηριακή υπέρταση]]
Η '''Αρτηριακή υπέρταση(Α.Υ)''' ορίζεται ως η αύξηση της αρτηριακής πίεσης(Α.Π.),(συστολικής ή/και διαστολικής) σε επίπεδα μεγαλύτερα από τα φυσιολογικά. Τα φυσιολογικά όρια της Α.Π. κυμαίνονται σύμφωνα με τον [[Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας(Π.Ο.Υ.)]] σε '''λιγότερο από 130mmHg'''(χιλιοστά στήλης υδραργύρου) για την συστολική πίεση(η μεγάλη πίεση που συνηθίζετε να λέμε) και '''λιγότερο από 85mmHg''' για τη διαστολική πίεση(η πίεση της καρδιάς ή μικρή πίεση). Επίσης υπάρχει η υψηλή φυσιολογική συστολική πίεση που κυμαίνεται σε τιμές μεταξύ 130-139mmHg, και η υψηλή φυσιολογική διαστολική πίεση που κυμαίνεται μεταξύ 85-89mmHg. Τα άτομα που οι πιέσεις τους κυμαίνονται μεταξύ των υψηλών φυσιολογικών τιμών βρίσκονται στην φάση της προϋπέρτασης και έχουν μεγάλη πιθανότητα να εμφανίσουν υπέρταση στο μέλλον.
 
==Επιδημιολογία==
Η συχνότητα της Α.Υ. στο γενικό πληθυσμό κυμαίνεται από 8-20%, με αύξηση έως 25% στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες. Στην Ελλάδα η συχνότητα της υπέρτασης κυμαίνεται από 10-15%. Επίσης υπάρχει διαφορά μεταξύ των φυλών, όπου οι Μαύροι πάσχουν εφτά φορές συχνότερα από τους Λευκούς(7:1). Με την πάροδο της ηλικίας αυξάνεται ο αριθμός των υπερτασικών ατόμων, που αφορά κυρίως τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.
 
==Ταξινόμηση==
Η Α.Υ. διακρίνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, την πρωτοπαθή ή ιδιοπαθή και τη δευτεροπαθή. Η αιτία της ιδιοπαθούς αρτηριακής υπέρτασης είναι άγνωστη και το μοναδικό εύρημα είναι η αύξηση της Α.Π.. Η δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση οφείλεται στην ύπαρξη κάποιας άλλης πάθησης όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα. Επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει συσχέτιση της Α.Υ. με κληρονομικούς παράγοντες.
{| class="wikitable"
|-
! Παθήσεις Νεφρών !! Παθήσεις ενδοκρινών αδένων !! Παθήσεις κυκλοφορικού συστήματος !! Παθήσεις νευρικού συστήματος !! Υπέρταση της κύησης !! Από φάρμακα ή άλλες ουσίες
|-
| Παθήσεις αγγείων || Φαιοχρωμοκύττωμα || Ανεπάρκεια αορτής || Αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση || || Οιστρογόνα
|-
| Παθήσεις του παρεγχύματος || Πρωτοπαθής αλδοστερονισμός || Πλήρης κολποκοιλιακός αποκλεισμός || Σύνδρομο Guillain-Barre || || Αλατο-γλυκοκορτικοειδή
|-
| || Σύνδρομο Cushing || Στένωση ισθμού αορτής || || || Συμπαθητικομιμητικά
|-
| || Υπερ- και υποθυρεοειδισμός || Ανοικτός βοτάλειος πόρος|| || || Γλυκόριζα(γλυκάνισο)
|-
| || Υπερπαραθυρεοειδισμός || || || ||
|}
 
==Παράγοντες Κινδύνου==
Οι παράγοντες που ευνοούν την ανάπτυξη της Α.Υ. είναι οι εξής: Η αυξημένη κατανάλωση αλατιού, το έντονο ψυχικά Στρες, η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, η αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος, το είδος της εργασίας και η κληρονομικότητα.
===Παχυσαρκία===
Το αυξημένο σωματικό βάρος αποτελεί σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα, και μάλιστα υπολογίζεται ότι αύξηση του σωματικού βάρους κατά 10kg προκαλεί αύξηση της διαστολικής Α.Π κατά 3mmHg. Επίσης η παχυσαρκία συνοδεύεται συχνά από την καθιστική ζωή, που αποτελεί έναν επιπλέον παράγοντα κινδύνου.
===Κατανάλωση οινοπνεύματος===
Η κατανάλωση οινοπνεύματος αυξάνει την Α.Π. σε ηλικίες μεγαλύτερες των 60 ετών.
===Το είδος της εργασίας===
Όσο πιο βαριά είναι η χειρωνακτική εργασία, τόσο ταχύτερα αυξάνεται η Α.Π. με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ανάπτυξης Α.Υ..
 
 
==Κλινική εικόνα==
Τα υπερτασικά άτομα κατά κύριο λόγο '''δεν εμφανίζουν συμπτώματα''', λόγω της βαθμιαίας αύξησης της πίεσης. Η διαπίστωση της ύπαρξης Α.Υ. είναι συνήθως τυχαίο εύρημα από μετρήσεις σε γιατρό ή από άλλο άτομο. Στα αρχικά στάδια της υπέρτασης μπορεί να υπάρξουν συμπτώματα όπως ζάλη, κεφαλαλγία, εμβοές, δυσχέρεια συγκέντρωσης, νευρικότητα, αίσθημα παλμών, και λιποθυμία. Επίσης χαρακτηριστικό σύμπτωμα της βαριάς υπέρτασης είναι η κεφαλαλγία συσφυκτικού τύπου "δίκην κράνους", που εντοπίζεται κυρίως στην ινιακή χώρα, συνοδευόμενη πολλές φορές από ναυτία και εμετό. Σε μεταγενέστερα στάδια η εμφάνιση συμπτωμάτων οφείλεται στην αρτηριοπάθεια που αναπτύσσεται σε διάφορα όργανα στόχους με κύρια, την καρδιά, το κεντρικό νευρικό σύστημα, και τους νεφρούς.
==='''Υπερτασική Καρδιακή Νόσος'''===
Η υπερτασική καρδιακή νόσος περιλαμβάνει την υπερτροφία της αριστεράς κοιλίας, που μπορεί να εξελιχθεί σε καρδιακή ανεπάρκεια, και την υπερτασική αθηροσκληρωτική στεφανιαία νόσο, με πιθανή εξέλιξή της σε στηθάγχη, έμφραγμα του μυοκαρδίου κτλ.
==='''Υπερτασική νεφροπάθεια'''===
Χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη νεφροσκλήρυνσης και περιλαμβάνει την καλοήθη και την κακοήθη νεφροσκλήρυνση.
====Καλοήθης Νεφροσκλήρυνση====
Η καλοήθης νεφροσκλήρυνση χαρακτηρίζεται από μικρή ελάττωση του μεγέθους των νεφρών, μικρή έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας και μικρού βαθμού λευκωματουρία.
====Κακοήθης Νεφροσκλήρυνση====
Η κακοήθης νεφροσκλήρυνση συνυπάρχει με αμφιβληστροειδοπάθεια και εγκεφαλοπάθεια και εμφανίζεται σε ασθενείς με κακοήθη υπέρταση.
==='''Υπερτασική αγγειακή εγκεφαλική νόσος'''===
Περιλαμβάνει αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, παροδικά ισχαιμικά επεισόδεια, την γενικευμένη χρόνια εγκεφαλοπάθεια και ορισμένες φορές την οξεία εγκεφαλοπάθεια.
==='''Υπερτασική Οφθαλμοπάθεια'''===
Περιλαμβάνει αλλοιώσεις από τον βυθό του οφθαλμού και διαχωρίζεται σε τέσσερα στάδια κατά [[Keith-Wagener-Barker]].
 
==Βιβλιογραφία==
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ, ΤΟΜΟΣ Ι, [[ΑΠΘ]] τμήμα Ιατρικής Τομέας Παθολογίας, εκδόσεις University Studio Press.