Η [[μουσική]] της [[Αναγέννηση]]ς στηνστη Γερμανία καθορίζεται από το γενικότερο πλαίσιο της [[Προτεσταντισμός|εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης]] του [[Μαρτίνος Λούθηρος|Μαρτίνου Λούθηρου]] και εντοπίζεται στην περίοδο της ώριμης Αναγέννησης, κατά τον 16ο αιώνα. Η μουσική χρησιμοποιείται ως μέσο απόδοσης ενός φιλελεύθερου πνεύματος, προκειμένου να γίνει μεγαλύτερη η προσέλευση των πιστών. Η εύκολη μελωδία και οι μεγαλόπνοες φόρμες είναι τα γενικά χαρακτηριστικά των μουσικών ύμνων ([[κοράλ]]), τους οποίους χειρίστηκαν με προσωπικό ύφος συνθέτες όπως ο [[Γιόχαν Βάλτερ]], ο [[Γκεόργκ Ράου]], ο [[Γιοχάνες Έκαρντ]], ο [[Μίχαελ Πρετόριους]] και ο [[Ντίτριχ Μπουξτεχούντε]]. Το κοράλ έφρασε στο απόγειό του πολύ αργότερα, κατά τον 18ο αιώνα μέσω του Μπαχ. Κατά την ίδια περίοδο στη Γερμανία αναπτύχθηκαν και άλλες φόρμες που θεμελιώθηκαν στη Γαλλο-Φλαμανδική Σχολή, όπως λειτουργίες, [[καντάτα|καντάτες]], πάθη και φαντασίες για [[εκκλησιαστικό όργανο]].
