Θέατρο Ακροπόλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πηγές|28|11|2011}}

{{μορφοποίηση}}

<br />

 

== Έργα και συγγραφείς ==

 

H πρώτη μεγάλη ιστορική επιθεώρηση, "Η Βασίλισσα της νύχτας" ανέβηκε το 1952, με την Ρένα Βλαχοπούλου, την Μπελίντα και την Σπεράντζα Βρανά. Θα ακολουθήσουν μεγάλες επιτυχίες, ενώ ξεχωριστή στιγμή για το θέατρο στάθηκε το 1963, όταν ο Μάνος Λοΐζος και ο Χρήστος Λεοντής έδωσαν εκεί την πρώτη τους συναυλία, την οποία προλόγισε ο Μίκης Θεοδωράκης. Την πρωτοχρονιά του 1964 ήρθε μια άλλη κορυφαία επιτυχία όταν ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα εμφανίσθηκαν στην επιθεώρηση του Γιώργου Οικονοµίδη "Αρχοντορεµπέτισσα" με αποτέλεσμα για πολλές εβδομάδες η ουρά να φτάνει από το ταµείο του θεάτρου µέχρι τη γωνία της οδού Ακαδηµίας. Οι επιτυχίες θα συνεχισθούν με τις πολιτικές επιθεωρήσεις "Είκοσι θέατρα μαζί" (1964), "Αυτή η δραχμή είναι δική σου" (1964), Αυλή και Πεζοδρόμιο (1965), Ραντεβού στις κάλπες (1966), "Λαγοί με πετραχήλια" (1966), "Βρε που πάμε" (1967), "Άλλος για κούρεμα" (1968), "Να΄τανε το 21" (1969), "Μίνι μάξι και σιθρού" (1970), "Χίππηδες και ντιρλαντάδες" (1971), "Έρχεται ο Ανδρέας να φάει ο κόσμος κρέας" (1981), "Να τι θέλει ο λαός" (1982), και πολλές άλλες.

<br />

Η έκλαμπρη πορεία το θεάτρου ανακόπηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν η επιθεώρηση είχε αρχίσει να χάνει τη λάμψη της και η οικονομική συγκυρία ανάγκασε τον Μπουρνέλλη αρχικά να αντικαταστήσει την ορχήστρα με ηχογραφημένη μουσική, και εν συνεχεία να αποχωρήσει από τη διεύθυνση του θεάτρου (1985). Το φθινόπωρο του 1992, ήταν η τελευταία επιθεωρησιακή χρονιά του θεάτρου. Η Ρένα Βλαχοπούλου, στη δύση της καριέρας της και αυτή, εμφανίσθηκε για τελευταία φορά στη σκηνή του με την ευκαιρία του εορτασμού των 100 χρόνων της επιθεώρησης και ξανατραγούδησε παλιές επιθεωρησιακές επιτυχίες.

Από το 1994 ως το 2000 το Ακροπόλ θα ταυτιστεί µε την Μιµή Ντενίση, η οποία ανεβάζει εκεί τις παραστάσεις «Αννα Καρένινα», «Θεοδώρα, η αγία των φτωχών» και «Εγώ, η Λασκαρίνα». Στη συνέχεια και µέχρι τον Μάιο του 2010 το κτήριο, χρησιµοποιήθηκε ως ανακαινισµένη στέγη της Λυρικής Σκηνής για παραστάσεις οπερέτας. Πρόσφατα ανακαινίσθηκε εκ νέου υπό τη διεύθυνση του νέου θεατρικού επιχειρηματία Φάνη Κιρκινέζου, για να δημιουργηθεί ένας πολυχώρος με μεγάλη και μικρή σκηνή 800 θέσεων. Το πλήρως ανακαινισμένο θέατρο ξεκίνησε την καινούργια του περίοδο με τον Διονύση Σαββόπουλο σε ένα φαντασμαγορικό θέαμα εμπνευσμένο από τη Θεογονία του Ησίοδου, με τίτλο «Για να γίνει ο χρόνος καινούργιος» (2011).