Θέατρο Ακροπόλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 12:
Η καλλιτεχνική ιστορία του θεάτρου, ιδιαίτερα στην 40ετία '50-90, είναι ταυτισμένη με την ιστορία της ελληνικής επιθεώρησης. Τα κείμενα ήταν γραμμένα από κορυφαίους συγγραφείς της εποχής, όπως ο Ασημάκης Γιαλαμάς, ο Ναπολέων Ελευθερίου, ο Πάνος Παπαδούκας, ο Κώστας Πρετεντέρης, ο Ηλίας Λυμπερόπουλος, ο Γιώργος Οικονομίδης, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Χρήστος και ο Γιώργος Γιαννακόπουλος, ο Βασίλης Σπυρόπουλος, ο Γιώργος Ασημακόπουλος και πολλούς άλλους, σατίριζαν την πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα με τόση αμεσότητα, ώστε η αναφορά και μόνο των τίτλων των έργων να αποτελεί βαρόμετρο των εκάστοτε λαϊκών πόθων και προσδοκιών.
H πρώτη μεγάλη ιστορική επιθεώρηση, "Η Βασίλισσα της νύχτας" ανέβηκε το 1952, με την Ρένα Βλαχοπούλου, την Μπελίντα και την Σπεράντζα Βρανά. Θα ακολουθήσουν μεγάλες επιτυχίες, όπως "Να τι θα πει Αθήνα" (1953), "Σιγά και με το μαλακό" (1956), "Αλήθειες και ψευτιές" (1957), κ.ά. Ξεχωριστή στιγμή για το θέατρο στάθηκε το 1963, όταν ο Μάνος Λοΐζος και ο Χρήστος Λεοντής έδωσαν εκεί την πρώτη τους μουσική συναυλία, την οποία προλόγισε ο Μίκης Θεοδωράκης. Την πρωτοχρονιά του 1964 ήρθε μια άλλη μεγάλη επιτυχία όταν ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα εμφανίσθηκαν στην επιθεώρηση του Γιώργου Οικονοµίδη "Αρχοντορεµπέτισσα" με αποτέλεσμα να "σπάσουν τα ταμεία". Για πολλές εβδομάδες η ουρά να φτάνει από το ταµείο του θεάτρου µέχρι τη γωνία της οδού Ακαδηµίας. Οι επιτυχίες θα συνεχισθούν με τις πολιτικές επιθεωρήσεις "Είκοσι θέατρα μαζί" (1964), "Αυτή η δραχμή είναι δική σου" (1964), "Αυλή και Πεζοδρόμιο" (1965), "Η δημοκρατία χορεύει" (1965), "Ραντεβού στις κάλπες" (1966), "Λαγοί με πετραχήλια" (1966), "Βρε που πάμε" (1967), "Άλλος για κούρεμα" (1968), "Να΄τανε το 21" (1969), "Μίνι μάξι και σιθρού" (1970), "Χίππηδες και ντιρλαντάδες" (1971), και πολλές άλλες.
<br />
| |||