Χανς Μπάλντουνγκ Γκριν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 23:
Μετά την πολύ παραγωγική αυτή περίοδο, ο Μπάλντουνγκ επέστρεψε την άνοιξη του 1517 στο Στρασβούργο, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Έγινε μέλος του Μεγάλου Συμβουλίου της πόλης και υποστηρικτής της [[Μεταρρύθμιση|Μεταρρύθμισης]], η οποία, ωστόσο, δεν είχε μεγάλη επίδραση στα έργα του, καθώς οι εμπνεύσεις του διέθεταν κοσμικό χαρακτήρα. Ο τελευταίος πίνακάς του για Άγια Τράπεζα, το ''«Μαρτύριο του Αγίου Σεβαστιανού»'' το 1522, όπως και η παλαιότερη εκδοχή του 1507, εκτελέστηκε κατόπιν παραγγελίας του Καρδιναλίου Άλμπρεχτ του Βραδεμβούργου. Γνωρίστηκε προσωπικά με την πρώτη γενιά [[Αναγεννησιακός ουμανισμός|ουμανιστών]] της πόλης και επεδίωξε να εξωτερικεύσει μέσω της ζωγραφικής του τις συναισθηματικές εκφράσεις που μπορεί να πάρει το ανθρώπινο πρόσωπο.
Όταν ο Ντύρερ απεβίωσε το 1528, ο Μπάλντουνγκ έλαβε ως δώρο μια μπούκλα από τα μαλλιά του, κάτι που υπονοεί πως οι δύο καλλιτέχνες διατηρούσαν στενή επαφή.
Από το 1529 στράφηκε στο νέο ουμανιστικό [[θέατρο]] για έμπνευση - επιρροή που διακρίνεται καθαρά, σε διάφορους βαθμούς, σε συνθέσεις όπως ''«Πύραμος και Θίσβη»'' (Gemaldegalerie, Βερολίνο), ''«Ηρακλής και Ανταίος»'' ([[Κάσσελ]]), «Mucius Scaevola» (Gemaldegalerie, [[Δρέσδη]]) και πολλές εκδοχής της ''«Παρθένου με το Θείο Βρέφος»'' που σήμερα φιλοξενούνται σε μουσεία του Βερολίνου, της Νυρεμβέργης και του [[Βερτσέλλι]].<ref name="vac"/> ▼
▲Από το 1529 στράφηκε στο νέο ουμανιστικό [[θέατρο]] για έμπνευση - επιρροή που διακρίνεται καθαρά, σε διάφορους βαθμούς, σε συνθέσεις όπως ''«Πύραμος και Θίσβη»'' (Gemaldegalerie, Βερολίνο), ''«Ηρακλής και Ανταίος»'' ([[Κάσσελ]]), «Mucius Scaevola» (Gemaldegalerie, [[Δρέσδη]]) και πολλές εκδοχής της ''«Παρθένου με το Θείο Βρέφος»'' που σήμερα φιλοξενούνται σε μουσεία του Βερολίνου, της Νυρεμβέργης και του [[Βερτσέλλι]].<ref name="vac"/>
==== Τελευταία χρόνια ====
| |||