Αισθητική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Ελληνοκεντρικό}}
{{Πηγές}}
'''Αισθητική''' είναι ο κλάδος της [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] που ασχολείται με τον ορισμό του ωραίου και αν μπορεί καταρχήν να υπάρξει ορισμός για το τι είναι ωραίο, αλλά και σε τι χρησιμεύει ένας τέτοιος ορισμός. Ο όρος εισήχθη για πρώτη φορά από τον γερμανό φιλόσοφο [[Αλεξάντερ Γκότλιμπ Μπαουμγκάρτεν]], ο οποίος με το έργο του συνέβαλε στο να αναγνωριστεί η αισθητική σαν ξεχωριστός φιλοσοφικός κλάδος. O όρος ‘αισθητική’ παράγεται από την ‘αίσθηση’, την εμπειρία που προσλαμβάνουμε μέσω των αισθήσεων. Παρά το γεγονός ότι η Αισθητική, η περί το καλόν, ήτοι η περί το κάλλος συζήτηση, αποτελεί σήμερα το τέταρτο στοιχειώδες τμήμα της Φιλοσοφίας μετά την Ηθική, τη Γνωσιολογία και τη Μεταφυσική, εντούτοις σπάνια απασχόλησε αυτοτελώς τους φιλοσόφους.
Γραμμή 10 ⟶ 11 :
Η Τέχνη κήρυττε ο Πλάτων, δεν μετέχει στην ανώτερη ιδιότητα της ψυχής, τη διάνοια, το λεγόμενο φιλοσοφικώς ''λογιστικόν''. Ως εκ τούτου, διαφθείρει το λογιστικόν, τον νου, ο οποίος μετέρχετο άλλων κατά τον Πλάτωνα διαδικασιών. Σε καμία όμως περίπτωση δεν περιφρονούσε ο σπουδαίος αυτός φιλόσοφος (η διδασκαλία τού οποίου επηρέασε περισσότερο ίσως από κάθε άλλο φιλόσοφο την ανθρώπινη Ιστορία) την Τέχνη, απλώς πρότασσε τη φιλοσοφική σκέψη ως την ανώτερη μορφή δημιουργίας, πάνω από την παραγωγή Τέχνης και ο,τιδήποτε άλλο. Υπάρχει κάτι το αποβλακωτικό στην αστόχαστη μορφή Τέχνης ισχυριζόταν, που αντί να ενισχύει το λογιστικόν, επιτείνει την προϋπάρχουσα βλακεία. Αρχόμενη η σκέψη του λοιπόν από το προαπαιτούμενο ότι η Τέχνη, ως μίμηση μιμήσεως είναι κατώτερη της Φιλοσοφίας, η οποία είναι επεξήγηση και προβληματισμός επί της αρχικής μίμησης και όχι δεύτερη μίμηση, μελετά την Τέχνη με προσοχή και αποφαίνεται ότι μόνο όταν η Τέχνη συνάπτεται με τη σκέψη αποκτά την πλήρη της σημασία.
Τη φιλοσοφική άποψη του Πλάτωνα περί Τέχνης έρχεται να αντικρούσει με έναν εξαίσιο συλλογισμό ο μετέχων την ελληνική παιδεία [[Πλωτίνος]]. Κατά τον
Πολύ προχωρημένη σκέψη, που θέτει όμως σε νέες βάσεις τη συζήτηση περί αισθητικής, καθώς εισάγει στο ζήτημα και το
Ο Πλωτίνος λοιπόν μέσα από τον πρωτοποριακό συλλογισμό του, αποτέλεσε ένα ακατέργαστο ενδιάμεσο στάδιο της φιλοσοφικής πραγματείας περί Αισθητικής, αν και περισσότερο ο συλλογισμός του ενείχε το μυστικισμό ως συνδετικό κρίκο, ενώ ο όρος φαντασία (φανταστικόν) θα τεθεί πιο επιστημονικά πολύ αργότερα, μόλις το 1735 μ. Χ. από τον [[Αλεξάντερ Γκότλιμπ Μπαουμγκάρτεν|Μπαουμγκάρτεν]].
==Βιβλιογραφία==
|